Orman yangınları

Ağaç bizim ciğerimiz. Orman yangınlarını kanıksamak çok ciddi sosyolojik bir problem. Bugün ülkemizde orman yangınları çok olağan hale geldi. On yıllarca büyük emeklerle yetişen binlerce ağaç birkaç günde kül oluveriyor. Ve bu yangını söndürmek için devlet seferberlik ilan etmiyor. Bu akıl alır bir şey değil.

Bir ülke işgal edildiğinde düşman askerleri ne yapar? Karadan yavaş yavaş ilerler ve bölgeleri kontrol altına alır. İşgal ettiği ülkenin yetkili makamlarını tasfiye eder ve yerine kendi adamlarını geçirir. Savaşsız işgalde ise malum kendi adamlarını devşirme yoluyla o makamlara oturtur. 

Bu arada dikkat çekmek istediğim konu aslında düşman askerlerinin karada ilerleyişidir. Aynı bir yangının ormanda yayılması gibi yayılır. Yangın aynı düşman ordusu gibi senin ormanlarını teslim alır. 

Bir devlet işgale uğradığında ordusuyla ona karşılık verir. Onun öncesinde seferberlik ilan eder. Benzer hassasiyet orman yangınlarında niye gösterilmez. Orman yangını da can alıyor. Çoğu zaman hayvanların, bazen de insanların. Kül ettiği yerler yıllarca iflah olmuyor. Tam bir işgal. Ama birkaç yangın helikopteriyle dostlar alışverişte görsün hareketleri. Ülke işgale uğradığında devlet yayılan koca bir tümene karşı küçük bir manga veya bölük mü gönderir? Ne kadar ciddiyetsiz bir hareket olur, değil mi?

Benzer sosyolojik rahatsızlık trafik kazalarında da var. Ölüm sayıları teröre verilen canlarla yarışıyor.

Geçen gün araba sürerken kolum acımaya başladı. Bir baktım bir de ne göreyim? Camdan gelen güneş ışığı göğsümde gömleğime asılı duran numaralı gözlüğümün camından geçerek kolumda odaklanmış. O odaklanan noktayı da hafif hafif yakıyor. İşte orman yangınları da böyle çıkıyor. Vatandaşın duyarsızca bıraktığı cam kırıkları mercek etkisi göstererek yangını tetikliyor. Tabi bu düşmanlarımızın içimizdeki casusları tarafından da yapılabilir. O nedenle çok uyanık olmak lazım.