(...dünden devam)Allah'ın peygamber (as)'e "Kul/ söyle" şeklinde söylemekle emrettiği bütün hakikatler de bir tebliğdir. Meşhur Muaz Bin Cebel hadisi de bu konuda çok güzel bir örnektir. İbni Abbas anlatıyor: Resulullah (as) Muza b. Cebel'i Yemen'e gönderdiği zaman ona şöyle buyurdu: "Sen ehl-i kitap olan bir kavme gidiyorsun. Vardığın zaman onları Allah'tan başka ilah olmadığına, Muhammed'in O'nun kulu ve Resulü olduğunu şahadete (kelime-i şehadet'e) davet et. Kabul ederlerse Aziz ve Celil olan Allah'ın onlara günde beş vakit namazı farz kıldığını bildir. Bunu da kabul ederlerse Aziz ve Celil olan Allah'ın kendilerine, zenginlerden alınıp fakirlere verilen zekatı farz kıldığını bildir. Bunu da kabul ederlerse mazlumun bedduasından sakın" (Sünen-i Nesai, Zekat bahsi, H. No: 2428).Başka hiçbir ilaveye gerek olmadan, yukarıdaki hadis her şeyi yeterince ifade etmektedir. İslam'ın henüz o ihtişamlı günleri yok. İnsanlara İslamî hakikatlerin ulaşması için Hz. Peygamber ve ashabı yoğun bir gayretin içinde. "Tebliğ" çalışmaları sürerken Muaz (ra)'ı Yemen'e gönderiyor. Muaz, Ehl-i kitap bir kavme gidiyor.Varır varmaz onlarla "diyalog" kurmaya değil, onları Allah'ın birliğine imana davet edecek. Yetmiyor, Muhammed (as)'in de Allah'ın kulu ve resulü olduğunu imana davet edecek. Yani Muaz (ra) Ehl-i kitap Yemenlilere şunu diyerek görevini yapmaya başlayacak: "Ey Yemenliler! Hep birlikte deyin bakayım; Eşhedü en lailahe illellah, ve eşhedü enne Muhammeden abduhu ve resulühü" Dediler mi? Dediler. Bitmedi. "Ey Yemenliler! Allah size beş vakit namazı farz kıldı". Kabul ettiler mi? Ettiler. Bitmedi. "Ey Yemenliler! Allah size, zenginlerinizden alınıp fakirlere verilmek üzere zekatı farz kıldı". Kabul mu? Kabul. "Öyleyse ben de sizin mallarınızın iyisini zekat olarak almak gibi bir derdim yok, çünkü benim peygamberim bana; mazlumun bedduasından sakınmamı emretti". Diğer bütün delilleri hala anlayamayanlara bu Muaz hadisi de bir şey anlatamıyorsa; "Ve ma aleyna illelbelağül mübin/Bizim vazifemiz apaçık şekilde tebliğden başka bir şey değildir" deriz. Şurası inkar edilmez bir hakikattir ki, "dinlerarası diyalog" süreci içinde yer alanlar, İslamî hiçbir hakikati tebliğ etmedikleri gibi, o hakikatlerin çarpıtılmasını zemin hazırlamışlardır.Daha önce Muhammed'e iman etmeyene de rahmet ve merhamet nazarıyla bakılmalı deyip, bir sebebe binaen son zamanlarda Resulullah aşığı kesilen Fethullah Gülen, dinlerarası diyalog eksenli sempozyumlara gönderdiği hiçbir mesajda "Muhammed'e imanın şart olduğunu" ifade eden bir cümle kullanması şöyle dursun, Hz. Muhammed'den (as) bir kelime bile bahsetmemiş, hatta ismini bile zikretmemiştir.Bu mudur "tebliğ?"Yoksa;Müslüman bir kadını papazla evlendirmek midir "tebliğ?"Ya da;Allah'ta birleşip, Muhammed'i devre dışı bırakmak mı?Ya da;Mardin'de yapıldığı gibi; önce ezan ile çan sesini aynı ana denk getirip, sonra minyatür sırat köprüsü kurup önce papazları, sonra hahamları geçirmek midir "tebliğ"?Ya da; Ehl-i kitapla aynı şeye iman etmek midir "tebliğ"?Yoksa;"Muhammed'e iman bir centilmenliktir" demek midir "tebliğ"?Yoksa;Mensuplarını birer haham-papaz aşığı yapmak mıdır "tebliğ"?Dinlerarası diyalog sürecinde "Müslüman kimliğiyle" görev alanlar asla İslam'ı tebliğ etmemişler, tam aksine kurtuluş için Müslüman olmak şart değildir fikrini yaymışlardır.Bugün tartıştığımız şey bundan farklı bir şey mi?Diyalogcu, ehl-i kitap da kurtulmuştur diyor, biz de Allah bunun aksini söylüyor diyoruz.Bundan daha açık bir delil mi olur diyalog faaliyetlerinin ne olduğu, neyi gaye edindiğini daha iyi anlamamız konusunda?
