Seferberlik çağrısına Katar koştu

AKP Genel Başkanı Sayın Erdoğan, ilki partisinin Van İl Kongresi'nde olmak üzere son birkaç haftada defaatle, 'ekonomimizin kuşatma altında olduğunu' ifade ederek, 'ekonomik kurtuluş mücadelesi verdiklerini' ve nihayetinde, 'ekonomik seferberlik' başlatacaklarını ilan etti. 

Bugün siyasal, sosyal, kültürel ve ekonomik anlamda Osmanlı'nın yaşadığı son yılları sadece araç-gereçleri farklı olmak üzere aynen yaşıyoruz.   

Açın bakın tarihi kayıtlara! Osmanlı'nın en etkili devlet kademelerinde oturanlar ya direkt yabancı, ya da beyinleri millete yabancı isimler. Ordunun komuta kademesi bile tamamen yabancı. 

Ekonomiye bakın! Tamamen İngiliz, Fransız ve Yahudi zenginlerinin kontrolünde. İstedikleri kararları alıyorlar, Saray da imzalıyordu.. Bir de sadece adı, Osmanlı Bankası olan banka vardı. Satışlar o biçimdi. 

Sosyal-kültürel hayata bakın! Saray etrafında mutlu bir azınlık. Yeme, içme, giyinme, eğlenme vs. gırla gidiyor. Eğitim ve sağlığın en kalitelisine onlar muhatap oluyorlardı.

Toplum içinde ise özellikle manevi değerler üzerinden bir ayrışma, kamplaşma yapılıyordu. Eğitim zaten yoktu. Üstüne gelir adaletsizliği ve de Osmanlı sarayının, vatandaşa yüklediği 24 kalem vergi.

Sanayi yok, ekonomi yok, tarım-hayvancılık yok. Olanlar da tekelleşmiş vaziyette. 

Sonuç; Türk milletinin tüm varlığıyla savaşmasına rağmen alınan ağır mağlubiyetler, yaşamlarında zerre değişiklik olmayanların imzaladıkları anlaşmalar ve son bulan bir imparatorluk.

İşte o günlerde bu hezimeti, şahlanışla dönüştüren bir lider çıkmıştı. Seferberlik ilan etmişti. Ve bu millet, elde kalan son malını, canını, evladını kısaca her şeyini ortaya koyarak tam bağımsızlık mücadelesi vererek bu devleti kurdu. Şartlar oluşursa aynı duruşu yeniden de gösterecek azim ve kararlılık vardır bu millette.  

Şimdi şu soruyu herkes sorsun!

Başta insan olmak üzere silah, para, gıda, araç, gereç yokluğuna rağmen zamanın süper güçlerini dize getiren, devletini kuran, devletin bütün kurumlarını kısa zamanda oluşturan, bağımsız bir ekonomi oluşturan üstüne ekonomi fazlası veren ve de Osmanlı'nın (ki, bugünkü hesaplamalarla 230 milyar dolar civarı) borçlarını ödeyen bir devlet, nasıl oldu da 97 yıl sonra ekonomik seferberlik ilan etme noktasına geldi?

Sordunuz mu? 

Aslında cevabı yukarıda vermiştim; Bugün siyasal, sosyal, kültürel ve ekonomik anlamda Osmanlı'nın yaşadığı son günler sadece araç-gereçleri farklı olmak üzere aynen yaşanıyor.

Bugün halkın önünde olanlarla, halk arasında ekonomik, sosyal ve kültürel olarak koskoca duvarlar var mı? Var. 

Halkın önüne geçenler halk gibi yaşamadığı gibi halk gibi de düşünmüyor, halka sunmaları gereken sağlık, eğitim ve diğer hizmetleri kendileri doya doya yaşıyor, artı halkın halinden haberleri de yok. Halkı anlatanlara ise öfke kusuluyor.

Ülkenin yer altı zenginlikleri, işletmeleri, fabrikaları, limanları satılmış. Ulaşım hatları yap-işlet-devret modeli ile şahıslara bırakılmış.

İşsizlik tarihi günler yaşıyor. Zaten yerli ve milli olmayan paran değer olarak dip yapmış.

Üstüne 220 milyar dolar olan iç ve dış borç 18 yıl sonra toplamda 1,24 trilyon dolara çıkmış.

Sadece bu yıl 182,5 milyar dolar borç ödemesi var.

KOBİ'lerin kredi borçları 850 milyar lirayı aşmış. 

Vatandaşın bankalara borcu 830 milyar lira. 

İcra dairelerindeki dosya sayısı 23 milyon.

Netice olarak ortada gerçekten bir seferberlik ihtiyacı var. 

Ama bu seferberliği kim yapacak? Kimin ile yapacak? Hangi taktik üzere bir harekat izlenecek?

Bu seferberliği millet ile omuz omuza yapmayacakları açık. Çünkü millet inanmıyor. İnanamadığını da IBAN verdiklerinde gösterdiler. 83 milyonluk Türkiye'den ancak 2,5 milyar TL toplayabildiler. 

Devlet ve millet için canımızı veririz, diyen vatandaş, neden para vermedi? Bu sorunun cevabını çok iyi analiz etmek lazım!

Kılavuz ve taktiği kapitalizm olan hükümet de bu gerçeğin farkında olacak ki, çağrısını para sahiplerine, "para getirin, nasıl, nereden kazandığınızı sormayacağız" diyerek yaptı.

İkinci adım ise Katar ile atıldı. Katar, kime ne kadar katar bilmem ama bu seferberliğin başarıya ulaşması mümkün değildir.

Çünkü bu seferberliğin ana öğesi millet değil. Bu seferberlik millet için de değil. Dahası bu seferberlik milli para ile de değil, alın teri ile değil, kendi zenginliklerimizle de değil. Yerli ve milli objelerle değil Katar, Katar'ın elindeki dolar ile yapılıyorlar. 

Fazla uzatmaya da gerek yok! Milletimizin ekranlarında seslendirilen diriliş söylemlerine ve de dizilerine ihtiyacı yoktur.

Milli, manevi ve ekonomik dirilişe ihtiyacı vardır. Bu ihtiyacın bütün şartları, araç-gereçleri de Prof. Dr. Haydar Baş'ın Milli Ekonomi Modeli'nde mevcuttur ve bu mevcudiyeti hayata geçirecek olan da siyasetin delikanlısı Hüseyin Baş'tır.