Sufilerin bahçesi

İnsan gerçeklere dair bir şeyler öğrenince onu başkalarıyla paylaşma ihtiyacı hissediyor. Neden böyle hissettiğini gerçekten bilemiyoruz. Ancak öğrenilenlerin paylaşılması sırasında daha farklı üst bilgiler de öğrenilebiliyor. Bir de sanırız bu paylaşım sırasında bir tür "yardım etmiş olma" duygusu yaşanıyor. Bu da güzelliklere yakın olan tarafımızı tatmin ediyor.Güzelliklere yakın olan tarafımız bizim tasavvufun esaslarından beslendiğimiz tarafımızdır; namaz kılarken bizi namazın özüne, manasına çeken, bizi gaflet denen sağır ve kör gidişin kötülüğünden koruyan, oruç tutarken Allah ile olma duygusunu veren, zekat verirken cennetteki nimetleri düşündüren, bir hatamız olduğunda ondan öğrenilecek bazı şeyler olduğunu bize ilham eden tarafımızdır.Güzelliklere yakın olan tarafımız hepimizde var olan iyi niyetlerle, iyi duygularla beslenen, ariflerin sözleriyle geliştirebileceğimiz, böylece davranışlarımızda da etkisini görebileceğimiz bizi insan kılan tarafımızdır.Güzelliklere yakın olan tarafımızı bir şekilde keşfedip onu tanımaya çalışmak, nefha-i ilahi ile olan bağını anlamak gerektiğini düşünüyoruz. Bu güzel hal meleklere yakın olan halimizdir. Her ne kadar melekleri göremiyorsak da güzelliklere yakın olan tarafımızla onları tanımak, iyilik yaparken, Allah'ın emirlerini ifa ederken nasıl hissettiklerini anlamak, keşfetmek olanağımız var.Ancak tasavvufun özünü bilerek ve yaşayarak kamil insan olunabileceğinden bahsediliyor. Kamil insanın meleklerden de üstün olduğu düşünülürse tasavvufun insana ne kazandıracağının, nasıl kazandıracağının çok merak edilen bir konu olması gerekli. 21. yüzyılda yükselen değerler tasavvufun insana kazandırdığı değerler olmalıdır. Özümüze dönerken sufilerin yollarından, sufilerin bahçelerinden geçeceğiz, şüpheniz olmasın. Tasavvuf kelimesi sufi kelimesi ile içiçedir. Tasavvufu iyi yönde değişim ve gelişim olarak tanımlamak mümkünse sufi hangi devirde olursa olsun kendi özüne yolculuk ederken değişen ve gelişen nasipli insandır. Şimdi insan sufi olmak istemez mi?