Tarih bilmezler

Ülkede gündem yokmuş gibi nur topu gibi bir gündemimiz daha oldu. Antalya'da düzenlenen eğitim şurasında, okullarda Osmanlıca dersinin zorunlu okutulması gündem edildi.Muhalefet hemen tepki gösterdi, itiraz etti. Ahmet Davutoğlu, Eskişehir'de bu konuda muhalefeti eleştirerek, onları "tarih bilmezler" olarak nitelendirdi. İsterseniz tarihi anlatalım, hem iktidar, hem de muhalefet tarih öğrensin. Türkler, dünya üzerinde milli alfabesi olan ender milletlerden biridir. Gök Türk ve Uygur alfabeleri, Türklerin milli alfabeleridir. Orta Asya'da, İslam'la tanışmadan önce bu alfabeleri kullanan Türkler, İslam olduktan sonra da bu alfabeyi terk etmemişlerdir. İlk Türk İslam devleti olan Karahanlı'lar, Türkçeyi, resmi dil yaptıkları gibi Uygur alfabesini de kullanmaya devem etmekteydiler. Ünlü Türk İslam bilgini Yusuf Has Hacip, Kutatgu Bilig, adlı eserini Uygur harfleri ile yazdı. Kaşgarlı Mahmut, Araplara Türkçe öğretebilmek için Divanı Lügat-Türk adlı eserinde yine Uygur harflerini kullandı.İlk Türk İslam Mutasavvıfı olan Hoca Ahmet Yesevi de, Divan-ı Hikmeti Türkçe yazdı. Gazneliler resmi dillerini Arapça, Selçuklu devleti ise Farsça olarak belirlerken sarayın ve halkın konuşma dili Türkçe idi. Karahanlı, Memlüklü, Karamanoğlu ve Osmanlı devleti ise resmi dilini Türkçe yaptı. Tarih bilmeyenler, Türklerin ilk anayasası olarak kabul edilen Kanuni Esasi'nin 18. maddesine baktıklarında, Osmanlı'nın resmi dilinin de Türkçe olduğunu göreceklerdir.Türk İslam devletlerinde edebiyat dili genel olarak Farsçadır. Hal böyle olunca hem Arapça, hem Farsça Türkçedeki bazı kelimelerin tam karşılığı olmadığı gibi Türkçeye yeni kelimelerin girmesine sebep olmuş ve bu durum okur, yazar oranının düşmesine neden olmuştur. Osmanlı'nın son döneminde, II. Mahmut'tan itibaren bu sorunu çözmek için düzenlemeler yapılmış, Avrupa'ya öğrenci bile gönderilmiştir. Tanzimat döneminde okuryazar oranını artırmak için Latin harflerine geçilmesi konusunda çalışmalar yapılmıştır.Osmanlı bilim kurulu Encümeni Daniş (bugünkü YÖK) bu konuda çalışmalar yapmıştır. İslam medeni kanunu olan Mecelleyi hazırlayan Ahmet Cevdet Paşa da dilin çok ağırlaştığı, halkın okuma ve yazmada zorlandığını söyleyerek, dilin sadeleştirilmesini istemiştir.Latin harflerine geçilme tartışmaları II. Abdülhamit döneminde de devam etmiştir. II. Abdülhamit hatıratında "Ben tahta çıktıktan sonra ilkokul sayısı 10 misline çıkmıştır. Bu sayı maalesef kifayetsizdir. Ulemanın ifrat derecesinde tutucu olmasından dolayı yüksek okullarımızı asri hale getirmek çok zordur. Yazımızı öğrenmek çok kolay değildir. Bu işi halkımıza kolaylaştırmak için belki de Latin alfabesini kabul etmek yerinde olur.  Aklı başında hiç kimse öğrenmeye düşman olamaz. Ben de bütün dindaşlarıma iyi ve faydalı olan her yeniliği tanıtmak istiyorum" diyerek, Latin harfleri konusunda fikrini ortaya koymuştu.II. Meşrutiyet'in ilanından sonrada alfabe tartışması devam etti. Bu dönemde, Latin harflerine karşı çıkanların başında ise Yahudi yazarlar ve edebiyatçılar olduğunu görmekteyiz. Osmanlı'nın yıkılmasından sonra kurulan Türkiye Cumhuriyeti devleti, yaklaşık 80 yıldır yapılmaya çalışılan harf devrimini gerçekleştirerek, 1 Kasım 1928 yılında yeni Türk harflerini kabul etti. Yeni harflerin kabulü ile insanlar dedesinin mezar taşlarını okuyamıyor, diyenlere hatırlatalım ki, Osmanlı'nın son döneminde Anadolu halkının yüzde beşi okuma yazma biliyordu ve onlar da dedelerinin mezar taşlarını okuyamıyordu.Yeni Türk harflerinin kabulü ile okuma seferberliğine gidilecek millet mektepleri kurularak okuryazar oranı artacaktır. Harf inkılâbını eleştirmek, Osmanlıcaya geri dönmeye çalışmak, Tarih bilgisinden yoksun olunduğunun da bir göstergesidir.