Tut kelin perçeminden

AKP hükümetinin ve Genelkurmay Başkanlığı’nın, Suriye hava sahasında düşürülen savaş uçağımıza dair “yeni” açıklamalarına duyanlar, tut kelin perçeminden, diyorlar.
Olayın üzerinden şu kadar gün, şu kadar hafta geçti.
Etrafı ateş çemberiyle çevrili koca Türkiye, kendi savaş uçağının akıbetini el yordamıyla kestirmeye çalışıyor.
Ankara’dakiler, tutturamıyorlar.
Lakin devlet ve hükümet erkanı, bu yarım yamalak bilgilerle yel değirmenlerine savaş açma vaziyeti alıyor.
Adeta bölge kadınlar hamamına dönüyor, Türkiye ile Suriye saç saça başbaşa kapışma noktasına sürükleniyor.
Böyle devlet ciddiyeti mi olur, Allah aşkına?!
Hükümet mangalda kül bırakmıyor, hatta Başbakan R. T. Erdoğan, The Wall Street Journal’a namert diye meydan okuyor.
Söz buraya gelmişken, bir hatırlatma yapmakta fayda var. Erdoğan, “Suriye tarafından uluslararası sularda düşürülen uçağımızla alakalı Wall Street Journal Gazetesi bir yayın yapıyor ve bu yayınında bizim uçağımızın Suriye sınırları içinde vurulduğunu söylüyor… Bu gazete de mert değil, namert bir yaklaşımla bunu yapıyor” diye kükrüyor.
Aynı gazete değil mi, Erdoğan’ın Irak’taki işgalci Amerikan askerlerine kahraman diyerek dua ettiği mevkute?!
The Wall Street Journal’da 31 Mart 2003’te “Benim ülkem size sadık bir dosttur” diye başlayıp, “We further hope and pray that the brave young men and women return home with the lowest possible casualties, and the suffering in Iraq ends as soon as possible. / Irak’ta savaşan ABD’li kahraman bay ve bayan askerlere, en az zaiyatla ülkelerine mümkün olan en kısa zamanda dönmeleri arzusuyla dua ediyoruz” diye bitiren R. T. Erdoğan değil miydi?! O gün mert idi de, bugün mü namert olmuş bu Amerikan mevkutesi?!
Erdoğan ve hükümet erkanı, konuştukça batıyorlar. Tel tel dökülüyorlar. Tutarlı, ilkeli ve ölçülü bir vaziyetleri ve icraatları yok çünkü!
Derken Rusya ve ABD, radar kayıtlarını Türkiye’nin önüne koyuyor; buyur, saçlarınız ak mıdır, kara mıdır, görün diyorlar.
“One minutes (!)” tiyatrosuna benzer şekilde güya mangalda kül bırakmayan Erdoğan, şimdilerde, füze ile mi vuruldu, uçaksavarla mı vuruldu, filan demeye başlıyor.
Genelkurmay, sanal alemden yaptığı beyanatını, Suriye tarafından düşürüldüğü iddia edilen, kıvamına sokuyor.
Düşen uçağımızın akıbetini, başkalarından aldığı bilgi ve dökümanlarla öğrenen Türkiye, hem öyle, hem böyle konuşuyor.
Bu vaziyete, “hem kel, hem fodul” bile denmez.
Ciddiyetten uzak bir idare tarzı ve hükümet anlayışı, ortada ne devlet bırakır, ne millet, ne heybet!
Suriye bağlamında Erdoğan’ın serencamı ve sürüklendiği vaziyet, AKP hükümeti “siyasi mevta” haline getirmekle kalmamış, Türkiye’yi de bölgesinde “siyasi mevta” yapmıştır.
Hükümet, “siyasi mevta” vaziyetinden kurtulup canlanmak için, Numan Kurtulmuş’tan himmet dileniyor. Sadece Kurtulmuş değil, hükümetin yanına destek bastonu halinde zaman zaman duran Kemal Kılıçdaroğlu’nun yanısıra Devlet Bahçeli de promosyon olarak AKP’ye iltihak etse, “siyasi mevta” olmaktan kurtulamazlar.
Hepsi, nöbetlerini savdılar, AB ve ABD lobilerinden kendilerine ezberletilenleri okudular; Türkiye’nin vaziyeti ortada…
Tecrübe ile sabit; teneşire yatırılmış bir ölünün yanına, yüz tane değil, bir tane akrabasını yatırsanız, o ölü dirilmez, o mevta ayağa kalkamaz.   
Türk milleti bu gerçeği görmezse, işte o zaman Türkiye mevta olur.
Bu gerçeği görmek ve idrak etmek için de, zihinlerimizin ve kulaklarımızın pasının, Prof. Dr. Haydar Baş beyin ortaya koyduğu öngörü, teşhis, ikaz, çözüm, model ve projeleriyle silinmesi gerekiyor.
Aksi halde bu kadar acı tecrübe ve ağır tablodan sonra, kaybedilecek her saniye, Türkiye’nin mevta olmasını hızlandırır.