Var git bulut bu ülkenin üstünden

Uçsuz bucaksız bu koskoca kainatta mekan tutacak bir yer, bir ufuk bulamadın mı? Ne belledin bizim yurdumuzu? Ne çöreklendin bizim coğrafyamızın ufuklarına? Güneşle bizim aramıza girmekten zevk mi alıyorsun? Senin yüzünden nice zamandır ki ufuklarımız karanlık, ışığa hasretiz, dolayısıyla bir karelik tebessüme hasretiz. Var git bulun bu ülkenin üstünden!

Zifiri karanlıktan, katran karasından daha da kara olan kara bulut! Bir tarafa doğru yaylanma zamanı gelmedi mi, bizim semamızı terketme vakti gelmedi mi!

Senin varlık sebebin, zalimlere kol kanat germek midir? Mazlumların ve masumların kanına girmek midir? Hakkı, hakikati hatırlatacak her şeyi çarmıha germek midir? Beyazı siyah, gündüzü gece, mazlumu zalim, maktulu katil görmek ve göstermek midir? Senin ayrılmaz vasfın, yegane özelliğin, canileri, katilleri saklamak mıdır? Cinayet dosyası boyunu aşmış olanları aklamak mıdır? Zalim daha çok zulmetsin diye, cani daha çok cinayet işlesin diye, hırsız daha çok, daha rahat çalsın diye, zorba daha rahat gasp etsin diye onların arkalarından beklemek midir?

Var git, git de artık önümüzü görelim, öldürüp dört bir yana fırlattığın kardeşlerimizin ölüsünü görelim. Çekil ufkumuzdan ki görelim; atan kimdir, tutan kimdir? Gerçek ağlayan kimdir? Senin karartığın ufuklardan istifade ile bizim coğrafyamıza pervasızca ölüm yağdırdığı halde zulüm yağdırdığı halde günün sonunda gelip bizimle ağlayan sahtekârlar, yüzsüzler, soysuzlar kimlerdir bir görelim. Çok uzun oldu buralarda kalışın, çok yaman oldu bu diyarı darmadağın edişin, ne güzel olacak bu semayı ve bu zemini terkedişin.

Senin oluşturduğun zifiri karanlık yüzünden yüzler birbirine karıştı, izler biribirine karıştı, gözler birbirine karıştı, közlerle buzlar birbirine karıştı, hatta özler birbirine karıştı, pozlar, sözler, tuzlarla tozlar birbirine karıştı. Fesadın ocağının, müfsitlerin kucağısın, sığınağısın. Her türlü mefsedetin merkezi, meydanısın. İfsadından bütün bir kainat el-aman diyor.

Var git, çekil git ülkemizden, coğrafyamızdan âfâkımızdan, sema ve zeminimizden, mekân ve zamanımızdan. Masumların, mazlumların ve mahzunların, kırık gönüllerin âhları Arş'a erişmek üzeredir inşallah.