Yahudi fanatizmi ve İsrail (5) / Yazı dizisi...

BERLİN KONFERANSI, PARDON PAYLAŞIMIOsmanlı şimdi Berlin'de kurbanlık koyun misali kasaptan yardım dilenmektedir. Avcı, Tanzimat tuzağına düşürdüğü avını bırakmaya hiç de niyetli değildir. Berlin'de Devlet-i Ali Osman; kurtlar sofrasından bir çok uzvunu kaybederek kısmen de olsa sağ kurtulur. Hasar çok büyüktür. Bosna-Hersek, Avusturya-Macaristan İmparatorluğuna bırakılır. Kıbrıs yaptığı kıyaktan dolayı sözüm ona geçici bir sure İngiltere'ye verilir. Bulgaristan Krallığı kurulur ve krallık makamı bir Alman soyluya ulufe olarak verilir. Besarabya, Eflak-Boğdan elimizden çıkar. Romanya Krallığı bağımsızlığını elde eder. Böylece nüfusunun tamamı Müslüman Türk olan Dobruca'nın da içinde olduğu tüm Transilvanya kaybedilir. Doğuda Kars, Ardahan ve Batum vilayetleri Rusların eline geçer. Böylece Kafkasya da tedavisi imkansız bir yara alır Osmanlı Devleti...Çöken Maliye ve...Dedik ya, Doksanüç Harbi tedavisi çok güç yaralar açmıştır. Harbin sonu itibari ile Osmanlı büyük güç ve itibar kaybetmiştir. Abdülhamit dünya dengelerini ve batının oyunlarını çok iyi bilen bir padişahtır. Osmanlı Devletinin, hazırlanan bu kıskaçtan kurtulabilmesi için toparlanması şarttır. Bunun için zamana ihtiyaç vardır. Devlet içerden ve dışardan çeşitli entrikalarla öyle bir kıskaca alınmıştır ki adeta eli kolu bağlanmıştır. Bürokrasi dışardan emir alan batı uşakları eliyle felç olmuş bir haldedir. Tanzimat'la başlayan, Gümrük birliğiyle pekişen, Avrupa Birliği anlaşmasıyla parçalanma sürecine giren o koskoca anlı-şanlı Hanedanı Osmaniye Maliyesi Islahat Fermanıyla da; sözde yabancı sermaye, Avrupai mali düzen, paranın patron olduğu bankacılık ve finans sistemiyle boğazına kadar borç batağına düşürülerek batırılmıştı. Üstüne üstlük Doksanüç Harbi'nin kaybeden tarafı olarak ödeyeceği savaş tazminatı devleti tamamen bitirmişti. Zaten Doksanüç Harbi; asker ve silah gücü açısından çok çok üstün olmasına rağmen, Osmanlı mareşallarının birbirini çekememezliklerine bağlı olarak, akıl ve iradenin tatile çıktığı rekabetleri yüzünden, yanlış savaş taktiklerinden dolayı kaybedilmiştir. Bir örnek verirsek; Kafkas cephesinde Ermeni asıllı Rus Mareşal Melikov'u çok ağır bir yenilgiye uğratan ve iki yüz bin kişilik Çarlık ordularını imha eden "Gazi Ahmet Muhtar Paşaya" yardıma gönderilen Derviş Paşa, Shumide bir bayrak göstererek geri dönmüştür. Sebep; genç A. Muhtar Paşayı hazmedememek. A. Muhtar Paşa çaresiz Erzurum'a kadar çekilmek zorunda kalacaktır. Batı cephesinde ise; Abdülkerim Nadir Abdi Paşa ordusunu Tuna'nın Batısına çekerek Çarlık Rus Ordusunun nehri kolayca geçmesine adeta zemin hazırlamıştır. İki ay sonra görevden alınsa bile çok yanlış bir strateji ile başlayan savaşın gelişimi aleyhte olmuştur. Yerine geçen Mehmet Ali Paşa da bir dizi taktik hatası yaparak harbin kaybedilmesinin bir ikinci amili olmuştur. Süleyman Paşa ise Şipka geçidini kaybetmiştir. Şipka geçidinde bir gecede 7500 askerimiz donarak şehit olmuştur (ruhları şad olsun). Şayet Süleyman Paşa Şipka geçidinin önemini kavrayabilse ve gerekli tahkimatı yapabilseydi Plevne'de dört muharebeden üç tanesini kazanan Gazi Osman Paşa Rus kuvvetlerini yok edebilecekti. Plevne Kahramanı olarak bütün dünyanı takdirini kazanan G. Osman Paşa Şipka geçidinin düşman kuvvetleri eline geçmesinden dolayı lojistik desteği tamamen kaybetmiş ve elzem olan silah, mühimmat, takviyesi alamamıştır.Edirne YıkılıyorPlevne düşünce savaş kaybedilmiştir. Osmanlı ordusunun Edirne'de depoladığı ve harpte kullanamadığı o muazzam silah, cephane ve mühimmatı İstanbul'a nakledecek zamanı kalmamıştır. Çaresiz düşman eline geçmesin diye imha edilecektir. Bütün cephanelikler havaya uçurulur. Patlamalar o kadar şiddetlidir ki on günde Edirne'nin yarısı tahrip olmuştur. Osmanlının en önemli merkezlerinden bir zamanların payitahtı Edirne kendi elleri ile yıkılmıştır. Hatta Topkapı Sarayının üç misli büyüklüğünde bir alanı kaplayan, o  dillere destan Edirne Sarayı bile tamamen yok olacaktır. (Topkapı Sarayının kapladığı mesahanın 705 dönüm olduğunu göz önüne alırsak felaketin boyutları belki anlaşılabilir.)  Günümüzde bu görkemli saraydan geriye sadece av köşkünün zarif kulesi kalmıştır.Yaralar Bir Türlü Sarılamıyor İşte Abdülhamit böyle bir dönemde Osmanlı Devletinin başındadır. Üstelik çok kötü bir miras devralmıştır. Başta Maliye olmak üzere bütün kurumlara yeni bir çehre kazandırmak peşindedir. Üstelik vatan sathının her bir köşesinde batılı ajanlarca organize edilen ve Osmanlı reayası sözde din adamı kisvesine bürünmüş, gözü dönmüş papazlarca desteklenen isyanlar, karışıklıklar başa çıkılmaz bir hal almıştı.  Abdülhamit Han üstüne üstlük Mason teşkilatlarla da uğraşmak zorunda idi. (Öyle ki o devirde Mason olmak entelektüel bir ayrıcalık gibi görülmektedir. Şeyhülislam Musa Kazım Efendi, Prens Sabahattin, Cemal Paşa, Talat Paşa ve Osmanlının kaderinde rol oynayan binlerce açık ve gizli Mason vardı. Hoş bugün Yok mu ki?..) Ayrıca Osmanlının en sadık reayası olan ve "Milleti Sadıka" olarak anılan Ermenilerde başta İngiliz, Fransız ve Rusların kışkırtmaları ile baş kaldırmaya başlamışlardı. İngilizlerin organizasyonunda 1887'dE Ayrılıkçı Ermeni "Hınçak" (Çan) gizli teşkilatı kuruldu. Rusların organize ettiği "Taşnak Sütyun" (İttifak Hareketi) partisi ise 1890'da Tiflis'te kurulmuş ve derhal komitalar kurarak nümayiş ve  tedhiş hareketlerine başlamıştır. Şer Cephesi artık işbaşındadır.

Yahudi fanatizmi ve İsrail (1) http://www.yenimesaj.com.tr/index.php?sayfa=yazarlar&haberno=9997&tarih=2006-01-03Yahudi fanatizmi ve İsrail (2) http://www.yenimesaj.com.tr/index.php?sayfa=yazarlar&haberno=10002&tarih=2006-01-04Yahudi fanatizmi ve İsrail (3) http://www.yenimesaj.com.tr/index.php?sayfa=yazarlar&haberno=10011&tarih=2006-01-05Yahudi fanatizmi ve İsrail (4) http://www.yenimesaj.com.tr/index.php?sayfa=yazarlar&haberno=10016&tarih=2006-01-06