Yediğiniz hurmalar!

İnsan kimin sofrasına oturduğuna, kiminle ne yediğine dikkat edecek!

Kiminle oturup sohbet ettiğine, kime ne dediğine dikkat edecek!

Kiminle beraber hangi yollarda yürüdüğüne, yoldaşlık yaptığına dikkat edecek!

Kiminle beraber aynı karenin içinde görüntü verdiğine, nerelerde kimlerle beraber olduğuna dikkat edecek!

Neden mi bunları yazıyorum. 

Geçen gün az gittik uz gittik, yolumuz Denizli'ye düştü. Denizli, tabiatı, kültür mirası, antik kentleri ve kırmızı renkli şifalı kaplıcaları ile meşhur, güzel mi güzel Ege'nin incisi bir ilimiz.

Denizli'nin bu kadar güzelliklerinin yanında, Denizli'yi güzel kılan en büyük özelliği, bu şehrimizde yaşayan dostlarımız Turgay Urgan Bey ve Uğur Savar ağabeyimiz.

Dost denilince insanın en çok hoşuna giden sohbettir, dostların sohbetine gerçekten doyum olmuyor!

Biz de dostlarımızla beraber olunca başladık sohbete. Sohbet de konudan konuya gidiyor; dinden, ekonomiden, tarihten derken olmazsa olmaz dost sohbetlerinin ana konusu, siyasetten konuşmaya başladık.  

Siyasete konu girince haliyle sağından solundan, altından üstünden, başladık seçim sonrasında bütün taklalardan, filmlerden konuşmaya. Derken konu, kimlerin kimlerle iş tuttuğuna geldi. 

Tabi ki, iş tutma denilince hepimiz başladık, FETÖ'cülerden ve onlarla iş tutan siyasilerden konuşmaya. Sohbet hararetle sürerken, o sırada kıymetli dostum Turgay Urgan Bey FETÖ'cülerle iş tutanlar için, "Bunlar bizim Çivril'in sıpacıları gibi" demesini anlayamadım. Turgay Bey'e ne demek istediğini sorunca başladı bana Çivril'in sıpacı hikâyesini anlatmaya.

"Zamanın birinde Çivril'in köylerinden birinde gençler toplanıp bir evde içmeye başlamışlar. Gecenin ilerleyen vakitlerinde aldıkları alkolün etkisi ile sarhoş olan gençler, evin ahırında bulunan kuzulardan birini kesip bir güzel silip süpürüp yemişler.

Sabah olunca bir bakmışlar ki, ahırda kuzu duruyor ama eşeğin yavrusu sıpa yok!

Tabi ki, başlamışlar birbirlerine; yok efendim ben yalnızca suyuna ekmeğimi bandırdım etini yemedim, ben zaten çok içmiştim, ben ete ağzımı sürmedim, yok efendim ben bir dilim aldım etin tadı hoşuma gitmedi hemen bıraktım diyerekten sıpayı kendilerinin yediklerini inkâr etmeye.

Fakat gerçek, kuzunun varlığı, sıpanın yokluğu kadar ortada." 

Dostum Turgay Urgan Bey'in anlattığı, gerçekten yaşanmış hikâye ne kadar da güzel, yerine cuk diye oturdu değil mi? 

Siz siz olun sakın ha, sıpayı kuzu zannedip yiyecek olanlarla dost olmayın! Yediğiniz hurmalara dikkat edin!