"…Keşke falancayı dost edinmeseydim…"

Bu geçici alemde Hak adına, Hak için, hiçbir maddi çıkara dayanmaksızın kurulan dostlukların ölümden sonraki ebedi hayatta da devam edeceğini Kerim kitabımızdan öğreniyoruz.
Yine aynı kaynaktan öğreniyoruz ki, bu geçici alemde haksızlık, zulüm ve zorbalık ve dahi batıl yollarda kurulan dostluklar ölümden sonraki hayatta, ebedi alemde yaman birer düşmanlığa dönüşecek, bir pişmanlık olarak, bir yürek yangını  olarak kişinin karşısına çıkacak.
Adamlar yaşadıkları çağın Nemrut ve Firavunlarına uşaklıkta yarışmışlar, yardımlaşmışlar, zalim ve zorbaların nezdinde bir birlerine şefaatçi olmuşlar, belki bir takım dünyalık kazançlar, makam ve mevkiler de elde etmişler ama, bu dostlukları menfaat bitene kadar, en fazla ölüme kadar devam etmiş, sorası felaket…Ateşin ortasında bir birleri ile çekişmeler, laf atmalar, sen sebep oldun, yok sen sebep oldun sataşmaları ve her biri diğeri için azap artırma taleplerinde bulunmaları…
Akıllı bir insanın, hele hele Müslümanın tutacağı bir yol değil elbette. "O gün, zalim kimse ellerini ısırıp: 'Keşke Peygamberle beraber bir yol tutsaydım, vay başıma gelene; keşke falancayı dost edinmeseydim. And olsun ki beni, bana gelen Kuran'dan o saptırdı. Şeytan insanı yalnız ve yardımcısız bırakıyor' der." (Furkan:27-29)
Dünya hayatında sırf menfaate dayalı kurulan dostlukların, daha dünyada iken de düşmanlıklara dönüştüğüne dair hem tarihte hem de günümüzde sayısız örnekler mevcuttur.
Fazla uzaklara gitmeden, on yıldır ülkenin yönetimini üstlenen AKP iktidarı ile onun gayri resmi ortağı cemaat çevrelerinin son zamanlarda bir birlerine sataşmaları, suçlamaları ve laf atmaları her kesin malumu. Her iki tarafın sözcülerinin ve yazar-çizer takımının satır aralarını daha yakından incelediğinizde "düşmanlığa dönüşen dostluğun" somut örneklerine rastlamak ta mümkün.
Irak işgaline iktidar destek verdi, cemaat medyası alkışladı ve desteklenmesi gerektiğine dair yalan-yanlış yayınlar yaptı, kamuoyunu işgalcilerin lehine hazırladı.
Anadolu coğrafyasının yer altı ve yer üstü kaynaklarının yabancı sermayenin eline geçmesi istikametinde iktidar düzenlemeler yaptı cemaat medyası alkışladı, gelen eleştirilere karşı hükümet icraatlarını savundu.
Ardından başlayan ve tamamen BOP'un hayata geçmesi demek olan "Arap baharı" sürecinde de iktidarın en büyük destekçisi yine cemaat medyası oldu.
Son on yılda ülke yönetimini ortak yürüten AKP-cemaat ikilisi, özelde Anadolu coğrafyasında genelde ise İslam coğrafyasında küresel haçlı-siyonist çetelerin hain ve sinsi planlarının yürümesinde, yürütülmesinde yarıştılar ve de yardımlaştılar.
Şimdi ellerini ısırarak biraz da mahcup bir eda ile bir birlerini işaret ederek "keşke falancayı dost edinmeseydim" demeye başladılar.
Amerikan şapkasının altında kurulan dostluklar ancak buraya kadar.