Anadolu bu

Haftasonu Doğu Anadolu'daydık.

Prof. Dr. Haydar Baş Hocamızın mana ve fikir mimarlığını yaptığı, geçtiğimiz aylarda yapılan üç muhteşem mitingle kitlelere mal olan "milli aksiyon"un bir parçası olarak Anadolu'yu turladık. Yüzlerce arkadaşımız sıcak yaz mevsiminde üç gün boyunca Malatya ve Elazığ'da insanımızın dertlerini dinledi.

Esnaf, tüccar, sanayici ve eşraf ziyaretlerinde karşılıklı dertleşildi, ülke meseleleri konuşuldu. Birlikte çıkış yolları arandı.

Benim ilk defa iştirak ettiğim bu ziyaretlerde vatandaşı en çok etkileyen noktayı bir sanayicimiz şu espriyle dile getirdi: "Yahu kardeşim. Ne işiniz var burda. Yanlış adrese gelmişsiniz. Siyasi iktidarın yolu milletten değil, Amerika ve İsrail'deki Yahudi lobilerinden, elçiliklerden geçiyor".

Kimi böylesine esprilerle, kimi siyasetçilerin yabancı başkentlerinde ikbal ve para arayışlarına isyan ediyor ve bu ortamda eğilip bükülmeden doğruları dile getiren Prof. Dr. Haydar Baş Bey'e dualar ediyordu.

Ziyaretimiz boyunca bir kez daha gördük ki Anadolu insanı bütün mecalsiz bırakılmışlığına, gündem karartmalarına rağmen firaseti ve engin ufku ile herşeyin farkında.

Büyük şehirlerin tatil beldelerine göç ettiği sıcak yaz günlerinde Anadolu sanayicisini elleri yağ içinde işçileri ile çalışır bulduk. Bu insanın, krizi bedeninde, yüreğinde hissetmesi kadar tabii ne olabilir.

İstanbul'da plazasında elde ettiği rant gelirlerini hangi yabancı ülkenin bankacısına yatıracağını düşünen çifte pasaportlu işadamlarının yabancı devlete arazi satışı, ülke topraklarının yabancı sermayeye parsellenmesi umurunda olmayabilir. Ancak Anadolu sanayicisi tuzağın farkında.

"Arazi ve endüstri yasası" diyecek oluyoruz, vatandaşta cevap hazır: "Doğu'nun cefasını bize çektirdiler sefasını İsrail'e sürdürecekler".

Ekonomik krizden söz açacak oluyoruz hemen atılıyorlar: "Ne krizi. Hangi kriz? Kaç kriz var biliyor musunuz. Bunlar kriz değil milletimiz çökertme planı".

Peki siyaset diyecek oluyoruz ortak bir tepki: "Hangi siyasetten bahsediyorsunuz Allah aşkına. Ölmediğini her gün ispat etmek zorunda olan ve yaşadığını çıkardığı krizle hatırladığımız bir Başbakan sayesinde mi? Yolsuzluklarla hatırlanan bir diğer iktidar ortağı mı? Yoksa Rahşan'dan yediği fırça ve hakaretlerden sonra dilini yutan Bahçeli mi? Kamer Genç'e emanet edilen muhalefet mi?

"Peki ya yeni oluşumlar" diyecek oluyoruz: "Hepsi ben Amerika'ya daha iyi Derviş olurum havasında. Düne kadar kendilerini linç eden medyanın şimdi parlatması bundan. Herkes rehin alınmış kardeşim. Daha partisini kurmadan yerli ve yabancı menfaat odaklarına teslim olanlardan millete hayır gelmez" eleştirileri geliyor. Ve Anadolu insanını rencide eden zigzagları gündem ediliyor.

İnsanımızı en çok üzen, düne kadar "minareler mızrak, kubbeler miğfer" diyen yeni oluşumcuların, bugün birilerine yaranmak için, "Bize düzgün sakallı, iyi Kur'an okuyacak adam değil, idareci lazım" diyecek kadar öbür cepheye savrulmuş olmaları.

Peki FP'deki bölünmeleri nasıl görüyorsunuz sorusuna verilen cevaplar da enteresan: "Hepsi ABD elçileri ve Yahudi lobilerinin hoşuna gidecek bir söylem peşinde. Hepsi geçmişlerini inkar ederek bu gün Türkiye'yi bölüp parçalamak isteyen Avrupa Birliği'nin hızlı savunucuları oldular. Niye ayrılıyorlar anlayamadık".

"Öyleyse çözüm ne?" sorusuna, "İcazeti milletten alacak, milli bir duruşa sahip lider etrafında kenetlenmek" cevabını veriyorlar.

Peki bu isim kim olacak sorusuna istisnasız "Prof. Dr. Haydar Baş" diyorlar. Niçin mi? Cevabı yarına.