Emekli ağlar yıkılır dağlar

Bir ömür çalıştı acaba niçin?

Bütçeymiş dengeymiş bunları geçin

İnsanca bir hayat yaşamak için

Bilinmez kaç kapı çaldı emekli

Çalıştı ödedi yıllar boyunca

Ağır borca battı boyluboyunca

Ucuz etin haberini duyunca

Kuyruğa nefessiz daldı emekli

Seksenbeş yaşında doksan yaşında

Ne tadı ne tuzu kalmış aşında

Hep kuyrukta rüyasında düşünde

Yufka yürekleri deldi emekli

Kimine çuvalla… Bu ne davası?

Mevsim değişse de hep buz havası

Hayatta her bir şey ateş pahası

Adetâ nefessiz kaldı emekli

Gecenin yarısı kışın ayazı

Parıldıyor saç-sakalın beyazı

Sırtında yorganı eder niyazı

Sebebi Allah'a saldı emekli

Yoksula hep tırpan bu nasıl gidiş?

Vekile onbeş kat belki yirmibeş

Hak gaspı değil mi bu yapılan iş?

Bu işe şaşırıp kaldı emekli

Aziz Karaca da caymaz sözünden

Dimdik yürür hakikatin izinden

Yoksulluğun hem yokluğun yüzünden

Bir deli-divâne oldu emekli