Her şeyin başıdır “nusratullah/Allah’ın yardımı”

“Allah’ın yardımı ve zaferi gelip de, insanların bölük bölük Allah’ın dinine girmekte olduklarını gördüğün vakit Rabbine hamd ederek O’nu tesbih et ve O’ndan mağfiret dile. Çünkü O, tevbeleri çok kabul edendir” (Nasr, 110/1–3).
Yukarıda mealini verdiğim sûre, Kur’an–ı Kerim’in 110. sûresidir. Nasr, –sad ile– yadım manasına gelmekte olup, Yüce Allah’ın Hazret–i Resûlüllah (aleyhissalatü vesselam) efendimize nusratını/yardımını lütfederek nice fetihlere/Muvaffakiyetlere kavuşturduğu ve dahası rihlet öncesi en büyük fetih olan ve artık İslam’ın cihana hakimiyet kurmasının ilk kapısı mesabesindeki Mekke’nin fethine işaret ettiği için sûre bu isimle anılmıştır.
“Nasr” sad ile okunursa yardım anlamına gelir. Sad yerine sin ile okursak, yani “nesr” dersek kartal demek olur. “izâ câae nesrullahi” dersek; “Allah’ın kartalı geldiği zaman” anlamına gelir ki, doğru dememiş oluruz.
Mekke’nin fethi, İslam’ın nihayi zaferi sırasında inmiştir. Ve bu surenin inmesinden sonra Hz. Peygamber 80 gün yaşamıştır.
Yani; Ey Muhammed! Seni gönderen, senin yegane mabudun olan Allah’ın nusrati ile fetih gelecek ve sen insanların Allah’ın dinine bölük bölük girmeye başladığını göreceksin. Bütün bunlar tahakkuk ettiği zaman, Rabbini tesbih ederek istiğfar et. Muhakkak o tevbeleri kabul edendir.
Sure bir sonuç bildirgesinin özeti gibidir.
1– Allah’ın yardımı/Nusrat
2– Mekke’nin fethi/muvaffakiyet.
Asıl kalenin ele geçmesi ve bütün kirlerden temizlenmesi.
3– İnsanların mesajınızı kabul etmesi.
Bölük bölük dine girmelerin başlaması.
4– Görevin artık sona ermesi/öte aleme rihlet.
5– Rabbine hamd ederek O’nu tesbih et ve O’ndan mağfiret dile. Yani, rihlet öncesi son hazırlıklar
“Nusratullah/Allah’ın yardımı.”
İşin nirengi noktası.
Maalesef Müslümanların en fazla unuttuğu şey, işte bu “nusrat–ı ilahî”
Allah’ın yardımını, O olmadan hiçbir şeyin olamayacağını, asıl mesele Allah’ın yardımını, önce hak etmek, sonra dua ile istemek sonra da beklemek.
Ama mutlaka hak etmek.
İrade–i cüziye ile kendisine verilen imkanlar nispetinde haktan yana duruş sergilemeyenlerin, işin içinde ucuzuna sıyrılmak için her fırsatta, “Allah hayırlısını nasip etsin” demeleri iman alameti falan değildir.
Dedim birine bir keresinde, sen geçen sefer de aynı duayı yapmıştın, ama hayırlısı olmadı işe.
Ve eklediydim. Önce kul olarak üzerine düşeni yap, sonra Allah’tan hayırlısını iste.
Bundan daha vahim olanı şudur ki, adam şerrin yanında yer alır, Allah’tan hayırlısını diler.
Karadenizlinin “sus kanduruyurum” demesine benzer bu.
Bilmez ki ahmak, Allah’ı değil, asıl kendini kandırıyor.
Allah dilemedi mi yaprak kımıldamaz.
Ama biz işler tıkırında gitti mi pek hatırlamayız O’nu.
Rûm Sûresinde şöyle ifade buyrulur
36–“Biz insanlara bir rahmet tattırdığımız zaman sevinirler. Şayet yaptıklarından dolayı başlarına bir kötülük gelirse hemen ümitsizliğe düşerler.”
37–“Görmediler mi, Allah dilediğine rızkı genişletiyor da, daraltıyor da. Şüphesiz inanan bir toplum için bunda ibretler vardır.”
İş yerinde patrona, okulda öğretmene, ticarette müşteriye, çalışmada başkasına, işimizde, aşımızda kendimize güvendiğimiz kadar acaba Allah’ın yardımına güveniyor muyuz?
Aslında “besmele” de bu nusratı elde etmenin, elde etmeyi istemenin bir başka manası değil mi? “besmelesiz iş sonuçsuzdur, uğursuzdur” hadis–i şerifi bunu ifade eder.
Kul besmeleyle şunu der: “Rahman ve Rahim olan Rabbin, işime senin adınla başlıyorum. Bu ismin hürmetine bana yardım et.”
Ayette geçen Mekke’nin fethi, Mekke şehrinin fethedilmesi manasına geldiği gibi bir kısım İslam alimine göre, gelecekte yapılacak olan bütün fetihlerdir. Yani İslam adına yapılacak bütün çalışmalar bu fethin kapsamındadır.
Mekke fethinden sonra insanların bölük bölük İslam dinine girmiş olmalarından, bu surede geçen “feth”in asıl manası kalblerin fethi olduğunu ifade eden alimlerin görüşü de meşhurdur. Çünkü o gün Arabistan’da birçok insan İslam’a girmek için bu zaferi, Mekke’nin fethinin gerçekleşmesini bekliyordu. Yani görünüşte Mekke şehri fethedilmiş olsa da asıl fethedilen gönüllerdir. En büyük fetih de işte bu fetihtir. Bu görüş cumhurun görüşüdür.
Ayette geçen “insanlar” tabiri Araplar gibi anlaşılsa da asıl manası bütün insanlığın bölük bölük İslam’a girmesidir. Yani bu fetihle bütün insanlar bölük bölük İslam’ın yüceliğini, tek ve son hak din olduğunu kabul edip o dine intisap etmişlerdir.
Allah’ın yardımı.
Mekke’nin fethi.
İnsanların dini kabulü.
Peki, bir muvaffakiyetten sonra kula düşen ne?
Ben başardım, ben yaptım, ben ettim deyip asıl galibi unutmak mı? Asla.
Mümine yakışan şey, Fettâh olan Allah’ı asla unutmamak.
Bir şeyi başarınca bu başarıyı bize bahşeden Allah’a hamd etmek, O’nu tesbih etmek/yüceltmek, O’na istiğfar etmek.
Yani her hal–ü karda O’nu unutmamak. İşte kula düşen vazife budur.
Bu sûreyi biz müminler çok iyi anlamak ve özümsemek durumundayız tabii, diğer sûreler gibi.