Hibeyle kırılan onurumuz

ABD kongresi dün sabaha karşı Türkiye'ye verilmesi düşünülen 1 milyar dolarlık hibeyi onayladı. Bu onay ABD Temsilciler Meclisi'nde çetin tartışmaların yaşanmasına neden oldu. Türkiye'nin tezkere tutumuyla ABD'ye ihanet ettiğini ve bu hibeyi hak etmediğini düşünen bazı milletvekilleri hibenin paketten çıkarılması ve başka bir tarafa aktarılması için yoğun çaba harcadılar. Tabi bu milletvekilleri, Türkiye'ye duydukları nefreti anında dile getiren ve pek de siyaset bilmeyen vekiller. Fakat ABD Başkanı Bush'un Ulusal Güvenlik Danışmanı Condoleezza Rice ve ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Richard Armitage gibi ileriye yönelik plan yapma mecburiyeti olan kişiler ise daha farklı düşünüyorlar, düşünmek zorundalar. Bu insanlar, her ne kadar Türkiye birinci tezkereyi çıkarmamakla ABD'nin hesaplarını bozduysa da, Türkiye'den vazgeçmenin mümkün olmadığını çok iyi biliyorlar. Bu bir anlamda ABD'nin Türkiye'yi kapris yaparak bir kalemde silip atamayacağının göstergesi. Nitekim, Rice ve Armitage, Temsilciler Meclisi tahsisler komitesi başkanı, Cumhuriyetçi Parti Florida milletvekili Bill Young'a birer mektup yazarak Türkiye'ye verilecek hibe konusunda destek istediler. Bu baskılar sonucunda hibeyi hak etmiş olduk!

Ne kadar da onur kırıcı bir durum. ABD lütfedipte Türkiye'ye 1 milyar dolar hibe verecek, onu da "verelim mi, vermeyelim mi, Türkiye bu parayı hakediyor mu..." gibi sorularla zorlayarak kabul ediyor. Aşağılama üstüne aşağılama, tahkir üstüne tahkir, ne onur bırakıyorlar ne de devlet kimliği. ABD'li vekillerin bu tutumu Türkiye'ye bakış açılarını gösteriyor ama durum hiç de öyle değil.

Türkiye, ABD askerinin kendi topraklarından geçmesine izin vermeyerek savaşın kaderini değiştirdi. Her ne kadar hava sahasını açtıysa da bu, savaşın kaderini ABD lehine çevirmeye yetmedi. Bütün bunlar bir tarafa, Colin Powell'ın yaptığı ziyaret esnasında kabul edilen mutabakatla, ABD'nin Türkiye topraklarını insani yardım amaçlı kullanacak olması bile ABD açısından hayati öneme sahip. Eğer Türkiye bu kullandırmaya izin vermeseydi, ABD, Irak konusunda tam bir batağa saplanacaktı. Türkiye'nin kabul ettiği bu mutabakat, ABD için savaş sonrasına dair önemli kazanım. Eğer saplandığı Irak batağından kurtulabilirse ABD, Türkiye üzerinden Irak işlerini görecek.

Öte yandan ABD ile varılan "insani yardım amaçlı" mutabakatın insani yönünü tartışmak gerekiyor. Şu an yürüttüğü savaş insanlığa karşı olan ABD bu 'insani' vasfına ne kadar sadık kalabilir ki.

Powell görüşmesinin ardından "Türkiye de koalisyonun içindedir" açıklamasını yapan Türk Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ü, bu açıklamaya icbar eden sadece kişisel görüşü müdür, yoksa temsil ettiği makamın görüşü müdür? Bu sorunun cevabı oldukça mühim kapıları açacaktır. Bu sayede Türkiye ile varılan mutabakatın mahiyetini de anlamış olacağız.

Gül'ün bu açıklaması, Türkiye'nin bu ana kadar ABD karşısında yürüttüğü kararlı duruşu bir kalemde silip atıyor. Düşünsenize, bir anda dünyayı karşılarına alan ABD ve İngiltere ile kendimizi aynı kefeye koyuyoruz. Irak'a savaş ilan etmiş oluyoruz. Bunun başka izahı olamaz. Abdullah Gül, bu açıklamasını "Türkiye savaşan koalisyonun içinde değildir" şeklinde düzeltse de, söz ağızdan bir kere çıkıyor.

Dün gazetelere yansıyan bir haber vardı. İlköğretim 1. sınıf öğrencisi 7 yaşındaki Buse Bilir, "4 milyon 950 bin lira param var, devletin olsun" diyerek bağışta bulunuyor. Bu haberi iktidarın iyi okuması lazım. Türkiye, ABD'nin zorla bize lütfedip, karşılığında binbir türlü istekte bulunduğu 1milyar dolarlık hibeye muhtaç değildir. O paraya, ABD araçlarının yakıt ihtiyacını karşılamak için anlaşan medya patronlarına gidecek. Zaten onlar o parayı istiyor, bu yönde yayın yapıyorlar. Türkiye'de 7'den 70'e her Türk vatandaşı fedakârlık göstermeye hazır. Yeter ki, Türkiye'nin ve Türk'ün onuruna halel getirmeyin.