Hindistan, ABD ve İslamofobi üzerine düşünceler

Hindistan'ı ve Güney Asya'daki gelişmeleri anlamadan, ABD'nin küresel stratejisini tam kavrayamayız. ABD, özellikle Hindistan-Pakistan hattında yaşanan çatışmaların tamamen sona ermesini istemiyor. Bunun bir nedeni, bölgeye silah satışını sürdürmek istemesi; bir diğer neden ise Çin'in dikkatini bu bölgeye çekerek onu Hind-Pasifik stratejisinde sınırlamak istemesi.

Çin'e komşu olan Hindistan ve Pakistan, hem nükleer güce sahipler hem de büyük nüfuslara sahip ülkeler. Hindistan, G20 üyesi olmasına rağmen halkının büyük bir kısmı yoksullukla mücadele ediyor. Pakistan ise silahlarını büyük oranda Çin'den temin ediyor ve bu da ABD için bölgesel dengede bir başka önemli unsur.

2002 sonrası Keşmir'de yaşanan çatışmalar, sadece etnik ya da mezhepsel değil aynı zamanda bir su krizinin de sonucu. Hindistan, Pakistan'a akan bazı nehirlerin suyunu kesmiş ve bu durum Pakistan halkını ciddi biçimde susuz bırakmıştır. Bu krize rağmen uluslararası kamuoyu yeterince ses yükseltmemiştir.

Öte yandan Hindistan'da 2014 yılında iktidara gelen Narendra Modi, otoriter ve İslamofobik bir lider profili çiziyor. Hindistan'da yaklaşık 200 milyon Müslüman yaşıyor. Modi yönetimi, bu büyük Müslüman topluluğu, ülkenin ekonomik kaynaklarını sömüren kesim olarak damgalamakta ve sistematik olarak ötekileştirmektedir. Eskiden "dünyanın en büyük demokrasisi" olarak anılan Hindistan, artık bu tanımdan oldukça uzaklaşmış durumdadır.

Bu İslam düşmanlığı sadece söylemle sınırlı kalmamış, sembolik adımlarla da desteklenmiştir. Örneğin, 1529 yılında Babür İmparatoru'nun komutanı Mir Baki tarafından inşa edilen ve tarihi değeri çok yüksek olan Babri Camii, 1992 yılında BJP taraftarları tarafından beş saat içinde yıkılmıştır. Yerine 22 Ocak 2024'te, 8000 VIP konuğun katıldığı büyük bir Hindu tapınağı açılmıştır. Bu, Hindistan'daki İslamofobinin sadece sosyal değil aynı zamanda simgesel bir boyut kazandığını da göstermektedir.

Hindistan'da yaşanan bir diğer sorun ise muhalefetin baskılanmasıdır. Geçtiğimiz yıl seçimlerden önce, ana muhalefet partisinin banka hesapları dondurulmuş, birçok muhalefet adayının seçime katılması engellenmiştir. Buna rağmen Modi hükümeti seçimleri ancak kıl payı kazanabilmiştir.

ABD'nin bu tür antidemokratik uygulamalara ses çıkarmaması ise dikkat çekicidir. Türkiye'ye S-400 aldığı gerekçesiyle yaptırım uygulayan ABD, Hindistan'ın da Rusya'dan S-400 almasına rağmen hiçbir yaptırımda bulunmamıştır. Bu da Hindistan'ın ABD açısından ne kadar stratejik bir ortak olarak görüldüğünü göstermektedir.

2013 yılında, merhum Prof. Dr. Haydar Baş'ın başkanlığındaki bir heyetle Hindistan'a yaptığımız ziyarette bu farklılıkları yerinde gözlemleme fırsatımız oldu. Örneğin, başkent Yeni Delhi adeta Paris gibi gelişmişken, dünyaca ünlü Taç Mahal'in bulunduğu Agra, alt yapısı olmayan, çok geri kalmış bir şehir görünümündeydi. Agra'da yollarda maymunlar, kutsal sayılan inekler dolaşırken, altyapı son derece yetersizdi. Bu da aslında İslam mirasına sahip şehirlerin Hindistan hükümeti tarafından bilinçli bir şekilde geri bırakıldığını gösteriyor.

Taç Mahal'in hikayesi de bu bağlamda önemlidir. Babür Hükümdarı Şah Cihan, Ehlibeyt mensubu ve çok kıymetli bir hanımefendi olan eşi Mümtaz Banu için bu muazzam yapıyı inşa ettirmiştir. Taç Mahal'in dört bir tarafından bakıldığında aynı görüntüyü veren mimarisi, dönemin estetik anlayışının ve Müslüman mimarisinin zirvesidir. Haydar Baş Hocamızın da dediği gibi, oraya vardığımızda adeta Mümtaz Banu Sultan'ın manevi sarmalına alınmış idik.

Tüm bu örnekler, Hindistan'daki İslam düşmanlığının köklerinin ne kadar derin olduğunu gösteriyor. Modi hükümeti, içeride Müslümanlara baskı uygularken dışarıda da ABD ile olan stratejik ilişkilerini İslam coğrafyasına karşı kullanabilmektedir. Bu durum, sadece bölge Müslümanları için değil, küresel barış için de bir tehdit oluşturmaktadır.