İlahî imtihanı kazanmak

Ebû Hureyre (ra) Peygamber aleyhisselamın (sav) şöyle buyurduğunu anlatıyor:

Üç kişi vardı. Bunlardan biri abraş, biri kör, biri de keldi. Allahü Teâlâ bunarı imtihan etmek istedi ve melek gönderdi. Abraşa gelen melek:

-En çok sevdiğin şey nedir? diye sordu. Abraş.

-Güzel renk ve güzel deri ve Allah'ın benden insanların çirkin gördükleri gördükleri bu abraşlık hastalığını gidermesidir, dedi. Melek elini bir sürdü ve abraş kimsenin bu hastalığı gidip kendisine güzel bir renk verildi, Melek:

-Hangi malı daha çok seversin? diye sordu. Abraş:

-Deve, yahut sığır diye cevap verdi. Bunun üzerine kendisine on adet dişi deve verildi. Melek:

-Allah, bunları sana mübarek eylesin! dedi. Sonra bu melek kel kimseye geldi ve:

- Ençok sevdiğin şey nedir? dedi. Kel:

-Güzel saç ve Allaü Teâlâ'nın, bende insanların çirkin gördüğü bu illeti gidermesi, diye cevap verdi. Melek kendisine elini sürdü ve o kimsenin kelliği kaybolup gitti, kendisine güzel saçlar verildi. Melek:

-En çok sevdiğin mal hangisidir? diye sordu. Kel:

-Sığır, dedi. Derhal kendisine yavrulamak üzere olan inekler verildi. Melek:

-Allah , sana bunları mübarek etsin! dedi. Melek daha sonra kör kimseye geldi ve:

-Ençok hangi şeyi seversin? diye sordu. Kör:

-Allah'ın gözlerimi iade etmesini, insanları görmeyi diye cevap verdi. Melek kendisini eli ile mesh etti va Allah, o kimsenin gözlerini açtı. Melek:

-En çok sevdiğin mal nedir? Kör:

-Koyun , diye cevap verdi. Kendisine yavrulayıcı koyun verildi. Sonra, abraş ile kele verilen deve ile sığırlar üredi, körün de koyunları çoğaldı. Birinin bir vadiyi dolduran develeri, diğerinin bir dolusu inekleri, diğer birinin de bir vadiye sığmayan koyunları oldu.

Aradan bir müddet geçtikten sonra, melek abraşa, onun eski şekil ve süretinde gelip:

-Ben fakir bir adamım, dağları taşları aşıp geldim. Bugün Allah'tan başka bir yardım edenim yoktur. Önce Allah, sonra senden, sana bu güzel rengi, bu güzel deriyi ve bunca malı veren zât'ın adına bana, yolculuğum sırasında faydalanabileceğim bir deve vermeni istiyorum, dedi. Abraş:

-Haklar çoktur, dedi ve bir şey vermedi. Bunun üzerine melek kendisine:

-Ben seni tanıyacak gibiyim ; sen insanların kendisinden nefret ettiği abraş kimse değilmiydin? Sonra Allahü Teâlâ sana bu nimetleri ihsan etmişti, dedi.

Abraş:

-Hayır , bu mal bana ecdadımdan kalmadır; dedi. Melek:

-Eğer yalan söylüyorsan, Allah seni eski haline çevirsin, diye beddua etti. Hakikaten abraş eski çirkinliğine ve fakirliğine döndü.

Melek sonra kele, kelin eski şekil ve suretinde geldi. Buna da abraş kimseye dediklerini aynen tekrarladı. Kel de aynı abraş gibi karşılıkta bulundu ve o da bir şey vermedi. Melek de yine:

-Eğer yalan söylüyorsan, Allah seni eski haline döndürsün, diye beddua etti ve o kimse eski kel haline fakir durumuna döndü.

Daha sonra melek köre onun eski sureti ve şekliyle geldi ve :-Ben muhtaç bir kimseyim, yolcuyum; yürürken dağları aştım. Bugün Allah'tan başka bir yardım edenim yok. Önce Allah, sonra senden, gözlerini açan zat'ın adına yolculuğum sırasında istifade edeceğim bir koyun vermeni isterim, dedi. Eski kör:

-Ben önceden kör idim. Allah gözlerimi açtı. Bunlardan dilediğini al, dilediğini bırak, diye cevap verdi. Allah için almak istediğin şeyi vermek hususunda Allah'a yemin ederim ki, sana zorluk çıkartmam, dedi. Bunun üzerine melek:

-Malın senin olsun; üçünüz de ilahî imtihana tutuldunuz.Allahü Teâlâ senden râzı oldu, fakat iki arkadaşın abraş ile kelden razı olmayıp onları cezalandırdı, dedi.

(Buhari, Müslim)