"Mert insanı hergün dene Namerdi pay bölende gör"

Herhangi bir sözlüğü açıp namert kelimesinin karşılığını okursanız aşağı-yukarı şu kelimelerle karşılaşırsınız: "Mert olmayan, alçak, korkak, ödlek, kahpe". Hemen Köroğlu'nun meşhur mısralarını hatırlıyoruz:

"Mert dayanır namert kaçar

Meydan gümbür gümbürdenir".

Namertlerden fersah fersah kaçmak için, namertlerin semtine, meclisine uğramamak ve semtinize yaklaştırmamak için bu karşılıklardan sadece birisi yeterlidir; alçak, korkak, ödlek, kahpe...

Bunların her biri fıtri bir sapmayı, bozulmayı, şahsiyet zaafını gösteriyor ki hem yakın, hem de uzak çevreleri için potansiyel birer tehlikedir bu tipler.

Alçaklığı, ödlekliği huy edinmiş tiplerin, bir de herhangi bir makamda oturduğunu, söz sahibi, yetki sahibi olduğunu düşünün, bu başlıbaşına bir felakettir. Tarih içinde, millet olarak yaşadığımız bu tür felaketlerin bir benzeri ile karşı karşıyayız, içiçeyiz galiba.

Bütün işler sarpasarıyor, ileriye doğru, müsbet manada bir adım atılamıyor, yetimlerin, yoksulların gözleri yaşlı, fakir fukara kan ağlıyor. Belli bir kesim sömürüyor, sömürdükçe semiriyor, semirdikçe zayıfların sırtında tepinmelerini sürdürüyorlar. Bütün bunlar da toplum katmanlarına sirayet etmiş olan alçaklıkların, kahpeliklerin birer göstergesidir.

Dün ne çektiysek namertlerden çektik, bugün ne çekiyorsak yine namertlerden çekiyoruz.

Şair ne güzel demiş:

"Mert insanı her gün dene

Namerdi pay bölende gör

Tembel avradın halini

Eve konuk gelende gör".

Bu şiirin tamanını bulabilirsem siz değerli okurlarımla sev seve paylaşmak üzere, Aşık Şenlik'in aynı temayı işleyen şiirine kulak verelim.

Zavallı aşık, bu yüzyılın başlarında en acımasız savaşların cereyan ettiği Kafkas cephesinde kimbilir hangi namertlerle, namertliklerle karşılaştı ki bu şiiri yazmak zorunda kaldı. Bilindiği gibi zor günlerin, dar günlerin dostları çok özel, çok güzel dostlar olduğu gibi, yine zor ve dar günlerin alçakları, kahpeleri de sıradan düşmanlar değildir. Savaş zenginleri, kirz zenginleri diye kavramlar var; dumanlı günlerden istifade ile malı götüren alçaklar yani.

Her zaman ve zeminde namertlerin şerrinden Allah'a sığınıyoruz ve Aşık Şenlik'e kulak veriyoruz:

Namertlerin kanadıyla

Uçmam Allah Kerimdir

Coşkun suya köprü olsa

Geçmem Allah Kerimdir

Teklif etse yiyebilmem

Namertlerin nanını

Suyu Ab-ı Kevser olsa

İçmem Allah Kerimdir

Ben Şenliğem bir zamanlar

Çok sürdüm zevk-i sefa

Ol Hüdanın emri budur

Koy çekim cevr-i cefa

Bizi yaratan Allah'tır

Hak habibi Mustafa

Emrindeki müntezirem

Şaşırmam Allah Kerimdir.