Mili Ekonomi Modeli ve Bakü Kongresi

İnsanoğlu dünyadaki yaşamını değişik kurallara bağlı olarak devam ettirebilmektedir. Bu kuralları genellikle ikiye bölebiliriz. Bunların 1.si ilahi kurallar -Din ve inançlardır.- Bu kurallar vahiyle geldikleri için insanoğluna sadece, onların uygulaması kalmaktadır. Ancak 2. derecedeki kuralları insanoğlu kendi koymakta ve uygulamaya çalışmaktadır.İnsanların yazdığı ve uyguladığı değişik kurallar ise, rejimler ve yaşam sistemleridir. Bu ikinci kuralların arasında ekonomi ile ilgili değişik sistemler de vardır. Bu kurallar dünya nimetlerinin paylaşılması içindir. İnsanlar dünyanın en değerli varlığıdır. Ekonomi ise insanların yaşam biçimine hakimdir. Ekonomik sistemler insanların yaşam sistemini düzenler ve dünyadaki varlıkları, kazançları, güzellikleri, çirkinlikleri, zenginlikleri, yoksullukları, kısacası dünya nimetlerinin paylaşım sistemini belirler.Ekonomiyi insanlar düzenler. Ancak Ekonomi her zaman insanlara dönük düzenlenmez. Ekonomi, adaletli ve insancıl olursa, kazanç ve sermayeye hizmet yerine, hedef olarak, insan unsurunu koyarsa ve insanlara eşit paylaşma sistemini benimserse, ancak o zaman dünyada huzur olur,  sürtüşmeler, zorbalıklar, kavgalar, savaşlar olmaz ve dünya huzur içinde hoşgörüyle idare edilebilir. Ancak ekonomi, istismara, kazanca, çıkara ve sermayedarların hırsına dönük olursa, o zaman insanlar ekonomiyi kendi çıkarlarına uygun şekilde düzenler ve koydukları ekonomik kuralları da o şekilde uygular.Uygulamada olan değişik 'ekonomik modeller'Bu kuralarla kurulan sistemlere bakacak olursak çok değişik ekonomik şekilleri  görmüş oluruz. Ancak bunları özellikle:1 - Totaliter ve Dikta sistemlerindeki ekonomi modelleri,  2 - Demokratik sistemlerdeki ekonomi modelleri olmak üzere başlıca iki gruba ayırabiliriz.Bu her iki sistemde de büyük hata ve haksızlıklar mevcuttur. Bunları kısaca ele alalım:Totaliter sistemlerdeki ekonomik idari modelde, sadece Devlet adına Devletin  idari sisteminde bulunanlar faydalanır. Çünkü onlar devlet adına ön plana çıkmakta ve Devlete ait gelir ve giderleri kendi çıkarlarına dönük kullanmaktadır. Nitekim bu sistemleri, Monarşilerde, tüm tek parti yönetimlerinde, Faşist, Komünist ve tüm Dikta rejimlerinde açıkça görmekteyiz.Demokratik Cumhuriyet sistemi ve çok partili idari sistemlerde ise, ekonomik kurallar serbest mal dolaşımı ve güdümlü para politikaları sebebiyle sermayeye dönük işlemler yapılmaktadır. Bu ikinci modelde ise, para hakimiyeti mevcuttur. Sömürü, Müstemleke sistemi uygulanmaktadır. Kısacası bu ortamda, "Vahşi  Kapitalizm" çiçek açmaktadır. Şimdiki dünya da, bir nevi bu vahşi kapitalizmin sermaye pençesi altında inim inim inlemektedir. Çünkü bu uygulama, insanları para ve kazançla istismar etmektedir. İnsanlara geçim ve yaşamak için yeterli gelir yerine, kendilerine güdümlü demokrasi, güdümlü hürriyet, güdümlü gelir gider ile sınırlı gelişme imkanları verilmektedir. Kontrol daima parayı elinde tutan büyük  sermayedarlardadır.Demokratik kurallar da bu büyük sermaye tröstlerine uygun olarak uygulanmaktadır. Çünkü bu ekonomik sistemde, sermayedarların elinde tüm para, medya ve idari yapı mevcuttur. Bu idarelerde Merkez Bankası bir nevi blokedir. Belirli güçlerin güdümünde idare edilmektedir. Onların adeta kumandası altındadır.Bu idari şekilde, para arzı ve likidite bir nevi dış sermayelere bağlıdır. Onlar kendi çıkarlarını kontrol ederler. Bu sistemdeki ülkeler, kalkınmaları ve gelişmeleri için, kendi paralarını piyasaya istedikleri şekilde arz edememektedir. Para arzı ise ancak dışarıdan aynı değerde yabancı para alınması ile mümkün olmaktadır. Ülkeler dışarıdan borç almak zorunda bırakılmaktadır. Borç veren ülkeler ise tüm mali ve ekonomik düzeni kendi ellerinde tutmak istemektedirler. Onlar için borçlu ülke insanlarının geçim seviyeleri, işsizlik, ve geri kalmışlık, hata ülkenin iç idari sistemi bile önemli değildir. Önemli olan ise borç alan ülkenin kendi kontrolleri altında olmasının muhafaza edilmesi  ve borçlarının geri ödenmesinin sağlamasıdır.