Müslümanın silahından müslüman korkmamalı

Yahudilerin, inancını ve idealini bilmeyen Müslüman devlet ve siyaset adamları, hizmet şöyledursun, farkında olmadan milletlerine ihanet etmişlerdir. İsrail Devleti, bu bilmezliğin, gaflet ve ihanetin sonucu kurulmuştur. Fakat bu acı sonuçtan gereken ders alınmadığından, Yahudiler, ideallerin doğrultusunda hızla ilerliyorlar. Yahudilerin en öncelikli ve önemli ideali Arz-ı Mev'ud'a ulaşmaktır. Arz-ı Mev'ud,  Muharref Tevrat'ta şöyle yer almaktadır: "Senin çocuklarına Mısır ırmağından büyük ırmağa, Fırat ırmağına kadar bu ülkeyi veriyorum" (Yaratılış, 15. Bab, 18. ayet).  Yahudilerin,  devlet politikalarının temeli, işte budur. Emekli Korgeneral İhsan Gürkan, bu gerçeği şöyle dile getirir: "İsrail bir din devletidir ve İsrail'in yönelmiş olduğu dış politikanın elbette bununla ilişkisi vardır". İsrail'in savaşı da, savaş adı altında yaptığı terör ve katliamlar da inancının gereğidir. Yahudi yazar Michael Warshavsky, bunu şu sözlerle ifade etmiştir: "....Şimdiki savaşta, önceki savaşlarda yapılanlar istenmeyen hatalar değildir. Tam tersine bunlar İsrail Devleti'nin politik yapısından kaynaklanan işlerdir". General Moşe Dayan, 10 Ağustos 1967 tarihde Jerusa-lem Post gazetesinde yayınlanan bir demecinde şöyle diyordu: "Bizler Tevrat'a sahipsek, bizler kendimizi Tevrat'ın halkı olarak görüyorsak, Tevrat'ta vaat edilen topraklara sahip olmak zorundayız". Tanrı'nın kendilerine vaat ettiğine inandıkları toprakların bir kısmı, sınırlarımız içerisindedir. Böyle olmasına rağmen Türkiye'yi idare edenler, İsrail ile 23 Şubat 1996 tarihinde 'Askeri Eğitim İşbirliği Anlaşması' imzalamışlardır. Yahudilerin inancı ve devlet politikasıyla, idarecilerimizin verdikleri tavizleri mukayese edince, insan söyleyecek söz bulamıyor. İsrail, Türkiye dahil, bütün Müslüman ülkeler için en büyük tehdittir. John Bunzl 'Öteki İsrail' adlı kitabında Sinai Peter'in bu konuda şöyle dediğini nakleder: ".... İsrail bölgenin en saldırgan devleti haline geldi. Bunu gözardı edemeyiz. Bu savaş, artık İsrail'in var olma mücadelesi değildir. Tam tersine Filistin halkının ve İsrail yönetiminin politikasını benimsemeyen diğer tüm rejimlerin var olma haklarına karşı girişilen savaştır". Demek ki, İsrail'in politikasına destek vermeyen her ülke, İsrail'in can düşmanıdır. Bunu kişiler bazına da indirebilirsiniz. Görülen o ki, İsrail, herşeye hazırlıklı ve herşeyi göze almış durumdadır. Buna örnek olarak İsrail'in, nükleer silaha sahip olması gösterilebilir. İsrail, bu silahı, nükleer silahlarla ilgili hiçbir uluslararası anlaşmayı imzalamayarak ve tanımayarak elde etmiştir. Halbuki "Nükleer Silahların Yaygınlaştırılmasını Önleme Anlaşması"na (NPT) göre, nükleer silah, sadece  ABD, Rusya, İngiltere, Fransa ve Çin'de olacaktı. İsrail, bu ve benzeri anlaşmaları yok sayarak, istediği yaptı ve yapıyor da. Buna en fazla itiraz etmesi gereken ülkelerin başında Türkiye gelmeliydi. Ama maalesef, Türkiye'yi idare edenler, İsrail'in nükleer silahını hiç gündeme getirmiyor, ABD ve İsrail yetkilileriyle birlikte, Pakistan ve İran'ın nükleer silahından endişe duyduklarını ilan ediyorlar. Peki, Türk milleti de böyle mi düşünüyor? Hayır, Türk milleti, Pakistan ve İran'ın nükleer silaha sahip olmasından memnun, hatta Türkiye'nin, bu konuda, o ülkelerle işbirliği yapmasını ve nükleer silaha sahip olmasını istiyor. Milletimiz, Müslümanın silahından, Müslümanın korkmasına akıl erdiremiyor. Baksanıza, Hıristiyanların nükleer silahı 'Hıristiyan bombası', Yahudilerinki 'Yahudi bombası' olarak isimlendirilmiyor, ama Müslümanlarınki 'İslâm bombası' olarak takdim ediliyor. Yalnızca bu ayırım ve isimlendirme bile, en gafil insanın uyanması için yeterlidir. Ne acıdır ki,  bir yetkili çıkıp da, "İsrail'in nükleer silahı varsa, onun düşman kabul ettiklerinin de olması gerekir"  diyemiyor. Öyle ki, İsrailli tarihçi Martin van Creveld kadar da cesaret gösterecek bir yetkiliye şahit olamıyoruz. O şöyle demiştir: "Elbette İran'ın nükleer silaha sahip olmasını istemiyoruz. Ama şunu söyleyebilirim ki, eğer İranlılar nükleer silah üretmiyorlarsa, aptaldırlar. Aslında Yahudinin hedefinde olup da nükleer silah üretmeyen ülkelerin yöneticileri, bir başka deyişle, düşmanın silahıyla silahlanmayanlar, bu aptal tanımlamasının muhatabıdır.