Resûlullah'ın (as) güzel ahlâk ve âdetleri

Resûlullah'ın (as) güzel ahlâkından ve âdetlerinden bazı tablolar:1- Resûlullah'ın (as) ilmi, irfânı, fehmi, yakîni, aklı, zekâsı, cömertliği, tevâzû'u, hilmi, şefkati, sabrı, gayreti, hamiyyeti, sadâkatı, emâneti, şecâ'ati, heybeti, yiğitliği, belâgati, fesâhati, fetâneti, melâheti [güzelliği], vera'ı, iffeti, keremi, insâfı, hayâsı, zühdü, takvâsı bütün Peygamberlerden dahâ çoktu. Dostundan ve düşmânından gördüğü zararları, eziyetleri af ederdi. Hiçbirine karşılık vermezdi. Uhud gazâsında kâfirler mübârek yanağını kanatıp, dişlerini kırdıkları zemân, bunu yapanlar için, (Yâ Rabbî! Bunları afv et! Câhilliklerine bağışla) diye duâ buyurmuştu.2- Şefkati çoktu. Hayvanlara su verir. Su kabını eliyle tutarak doymalarını beklerdi. Bindiği atın yüzünü ve gözünü silerdi.3- Her çağırana, lebbeyk (efendim) diyerek cevap verirdi. Kimsenin yanında, ayaklarını uzatmazdı. Diz çöküp otururdu. Hayvan üzerinde giderken, bir yaya görünce, arkasına bindirirdi.4- Kendisini kimseden üstün tutmazdı. Bir yolculukta, bir koyun kebâbı yapılacağı zaman, biri ben keserim dedi. Bir başkası, ben derisini yüzerim dedi. Diğeri, ben pişiririm dedi. Resûlullah da, ben odun toplarım deyince, Yâ Resûlallah! Sen istirâhat buyur! Biz toplarız dediler. (Evet! Sizin her şeyi yapacağınızı biliyorum. Fakat, iş görenlerden ayrılarak oturmak istemem. Allah-ü Teâlâ, arkadaşlarından ayrılıp oturanı sevmez) buyurdu. Kalkıp odun toplamaya gitti.5- Ashâbının (r.anhum) oturdukları yere gelince, baş tarafa geçmezdi. Gördüğü boş bir yere otururdu. Elinde bastonu olarak, bir gün sokağa çıkmıştı, görenler ayağa kalktılar. (Başkalarının birbirlerine saygı duruşu yaptıkları gibi, benim için ayağa kalkmayınız! Ben de, sizin gibi bir insanım. Herkes gibi yerim. Yorulunca, otururum) buyurdu.6- Çok zamân diz çökerek otururdu. Dizlerini dikip, etrâfına kollarını sararak oturduğu da görülmüştür. Yemekte, giymekte ve her şeyde hizmetçilerini kendinden ayırmazdı. Onların işlerine yardım ederdi. Kimseyi dövdüğü, sövdüğü hiç görülmedi. Her zamân hizmetinde bulunan Enes bin Mâlik (ra); "Resûlullah'a on sene hizmet ettim. Onun bana yaptığı hizmet, benim O'na yaptığımdan çok idi. Bana incindiğini, sert söylediğini hiç görmedim" buyurmuştur.7- Söküklerini, yırtıklarını kendi de yamar, koyunlarını kendi de sağar, hayvanlarına kendi de yem verirdi. Çarşıdan satın aldığını eve kendisi götürürdü. Yolculukta hayvanlarına yem verir, bazen tımar de ederdi. Bunları bazen yalnız yapar, bazen da hizmetçilerine yardım ederdi. 8- Bazı kimselerin hizmetçileri gelip kendisini çağırdıklarında, Medîne'nin âdetine uyarak, onlarla elele verip yürürdü.9- Hastaları ziyâret eder, cenâzelerde bulunurdu. Gönül almak için, kâfirlerin ve münâfıkların hastalarını da ziyâret ederdi.10- Sabâh namâzlarını kıldırdıktan sonra, cemâate karşı oturup, (Hasta olan kardeşimiz var mı? Ziyâretine gidelim!) buyururdu. Hasta yoksa, (Cenâzesi olan var mı? Yardıma gidelim!) derdi. Cenâze olursa, yıkanmasında, kefenlenmesinde yardım eder, namâzını kıldırır, kabrine kadar giderdi. Cenâze yoksa, (Rüyâ gören varsa anlatsın! Dinleyelim, tâbir edelim!) buyururdu.Burak Tilev kardeşimin Hz. Peygamber'in (as) güzel ahlakından seçip gönderdiği bir kaç tablo böyle.Ne mutlu O yüce Nebiye her yönüyle uyanlara.Ne yazık O'na inanmadan da kurtuluş arayanlara.O her iki alemin de rahmet vesilesidir.Bu aleme rahmettir.Hem de her yönüyle.Öte aleme de rahmettir.Şirke bulaşmamış olmak şartıyla, herkese, ama özellikle büyük günah sahiplerine şefaat edecek.Durup dururken ya da bize malum hiçbir sebep yokken önce "Muhammed'e iman etmek bir kemaldir deyip, sıkışınca, olur mu öyle bir şey. Muhammed'e (as) iman olmadan asla kurtuluş mümkün değildir" demeye başlayanlara Allah akıl fikir nasip etsin.Önce kimin hatırı için o cümleyi yazıp kitabına koydun?Sonra neye niyet ve neye sebep aksini söylemeye başladın?Tabii bütün bunları iyi soruşturup doğru okumak lazım.Hz. Peygamber (as) daha önce yazdığım bir hadis-i şerifte insanların sabahtan-akşama, akşamdan-sabaha hem de itikadi değişiklikler yaşayacağının haberini 1400 sene önce vermişti.Hep söyledim, yine söylüyorum; Gökyüzünde tesadüf olur ama yeryüzünde, hele de Türkiye'de bir şeyin tesadüfi olması, bir sözün dil sürçmesi söylenmiş olması belki de imkansızdır.Daha önce "Muhammed'e iman şart değildir" sözünün sahibi, birileri hesap sormadan eğer sözünü tashih etseydi, o zaman ikinci sözünde samimi olduğuna kanaat getirmemiz mümkün olurdu.Sen bir sözü on sene tashih etme, birileri bu sözün dinde karşılığı küfürdür dediği anda kalkıp "haşa ben böyle bir şey demedim" diyorsan, burada bir hinlik var demektir.Kaldı ki, bu süreç içinde yapılanlar "Muhammed'e imanının şart olup olmamasını" tartışmaktan daha mı ehven fiilerdir?"Ehl-i kitapla aynı şeylere iman ediyoruz", "Muhammed'e iman bir kemaldir, nezakettir, centilmenliktir", "Ehl-i kitabın dinlerini tamamen terk etmelerine gerek yok, bazı yanlışlarını düzeltmeleri yeter", "Kur'an'daki ehl-i kitap karşıtı ayetler bugün de geçerli olacak diye bir şart yok" gibi sözler dinî açıdan "Kelime-i Tevhid'in ikinci kısmına inanmayana da rahmet ve merhamet nazarıyla bakmak lazım" sözünden daha mı basit ve de üzerinde durulmaya değmez sözlerdir.