Şeyh Efendi’nin rüyasındaki Türkiye!

Kimilerine göre Atatürk sanki bu millete edilen kötülüklerin adresidir.
Kimilerine göre ise yine Atatürk “her şey”dir.
Tabi Atatürk ne odur, ne öteki.
Atatürk Türkiye için çok ama çok şeydir. Onu, milletine hizmet etmiş her tarihî şahsiyet gibi hayırla yâd etmek her Müslüman Türk evladının millî ve manevî mükellefiyetidir. Prof. Dr. Haydar Baş, ta başından beri Türk münevverleri içersinde Atatürk’ü en iyi anlayan nadir şahsiyetlerden biridir ve ondaki bu izan ve kavrayış maalesef kendini “İslâmcı” zanneden BOP ve Diyalog ehli tarafından bir türlü içe sindirilememektedir.
10 Kasım sebebiyle kıyıdan köşeden bu hastalıkları yine nüksetti. Biz de kendilerine Türkiye’nin ihatalı kalemlerinden Yenişafak gazetesi yazarı İsmail Kara’nın  “Şeyhefendinin Rüyasındaki Türkiye”, (Kitabevi Yay. İstanbul-1998)’den bir alıntı ile cevap vermek istiyoruz. O rüyada göreceğiz ki, Haydar Baş ufuk ötesini ne kadar iyi görüyormuş ve Atatürk bahsinde ne kadar haklı imiş..
Abdulhamid Han döneminde Şeyhülislâmlık’ta görev yapmış Şeyh Rahmi Baba 1930’lu yıllarda şeyh ve halife arkadaşlarını gizlice Anadolu’nun bir kasabasına davet eder.
“Kahriye” okunacak, yani “Ya Kahhâr” zikri çekilerek Mustafa Kemal’in ve rejiminin “kahr u tedmiri” için dua edilecektir. Dâvet kabul görür ve gizlice toplanılır.
Kahriyenin okunacağı sabaha birkaç saat kala Şeyh Efendi bütün niyetlerini altüst edecek bir rüya görür:
Bir dünya haritası. Ortasında Türkiye. Türkiye toprakları dünyanın diğer bölgelerinden bariz bir şekilde ayrılırcasına yemyeşil. Fakat etrafı, sınırları simsiyah, hayli kalın, lakin alçak duvarla çevrili. Peygamber Efendimiz haritanın başında ve insanların gözü önünde dünyayı yeniden taksim ediyor; şurayı şuna, burayı buna verin diye emirler veriyor, etrafındakiler de gerekeni yapıyorlar.
Mustafa Kemal, Trakya bölgesi gibi bir yerde duruyor. Yüzü Peygamber Efendimiz’e dönük değil ve duruşundan anlaşıldığına göre mahcup ve tedirgin bir durumda; bu yüzden Efendimiz’e bakamıyor. Sıra Türkiye’nin kime verileceğine geldiği zaman Şeyh Efendi gözlerini beş açıyor ve pürdikkat kesiliyor. Peygamber Efendimiz yüzünü çevirmeden yalnız eliyle işaret ederek “burayı şuna verin” buyuruyorlar. Burası dediği Türkiye’dir, şu dediği de Mustafa Kemal’dir.
Şeyh Efendi kan ter içinde uyanır. Düşüncelidir. Niyetiyle rüyası arasında bir müddet gider gelir. (Tasavvuf ve tarikat kültüründe rüya, doğrudan bilgi kaynaklarından biridir). Abdestini alır, namazı cemaatle kılmak için arkadaşlarının yanına gider. Namaz eda edilir, dua biter. Fatiha çekilir. Herkesin kahriye okumaya geçilecek dediği bir anda Şeyh Efendi rüyasını anlatmaya başlar...
Rüyayı şöyle yorarlar: Türkiye yemyeşil olduğuna göre bu hayra, İslâm’a alâmettir ve durumun esas itibariyle iyi olduğunu gösterir. Etrafındaki duvarların kalın ve siyah oluşu tedirginlik verici; çünkü siyah küfür işaretidir, fakat alçak oluşları mevcut menfi durumun çok uzak olmayan bir zamanda aşılabileceğini gösteriyor. Gerek Efendimiz’in ona karşı tavrı, gerekse Mustafa Kemal’in duruşu menfi... Fakat Türkiye’yi ona veren Hz. Peygamber olduğuna göre buna karşı çıkamayız.
Kahriye okumaktan vazgeçilir ve şeyhler, halifeler memleketlerine dönerler...
İsmail Kara’ya bu rüya, Turgut Özal’ın cumhurbaşkanı seçildiği günün ertesinde Cağaloğlu’nda karşılaştığı ciltçi Sezgin Neşriyat’ın sahibi Ahmet (Mehmetbaşoğlu) Ağabey isimli bir dervişten nakledilmişti. Yazarın dostu olan râvi, bu rüyayı gören Şeyh Rahmi Efendi’den el alan bir zata mensuptur.