Şiir Köşesi

Var bir hikmetiKişilerden bir tanesi ağaca yaslanmıştıKarnı çok acıkmış olup hayallere dalmıştı

Dedi ki, şu ağacın meyvesi kabak kadarOlsa idi, şu anda ne çok işime yarar

Bir tane kopararak, dilim dilim doğrardımYerdim fazla geleni heybem icre saklardım

Şurdaki kabak ise olmuş orda kocamanBir tencerem bile yok, onu yemek yapamam

Bu ağaca tırmanıp biraz ceviz toplasamYa dalı kırılıp da yere düşmüş olursam

İhtiyarlık halimde bu olur felâketimAna, baba eşim yok kalmışım hepten yetim

Kötürüm hale düşsem bana kimler bakacakBir dilim ekmek verip halimi kim soracak

Şu kocaman ağaçta zeytin irisi nimetBunu öyle yaratan etmiş midir isabet

Şu kabak teveğinde sepet hacminde nimetBunu öyle yapan eylemiş mi isabet

Bunların ikisi de bir kabahat yapmıştırBiri göklere ermiş, biri kalkamamıştır

Biri yerde sürünür kocaman bir meyvesiBiri göğe tırmanmış mümkün değil yenmesi

Şu ağacın dalında şu kabak ceviz olsaAğacı silkelesem yanı başıma düşse

Onu güzelce kırıp doyasıya da yerdimO nimeti verene teşekkürler ederdim

Sonra ağaca baktı dedi boyundan utanBin mislin kadar nimeti verdi dibinde yatan

Bir de hiç utanmadan ona gölge edersinAzametle durursun, sen kaç paralık şeysin!

Kabak kadar olup da bir nimet veremedin!İnsanların önüne, bir rızık seremedin

Sonra uykuya dalıp güzelce uyumuştuFakat, bir darbe ile yerinden sıçramıştı

Baktı ceviz orada dedi Rabb'in hikmetiBu kabak olsa idi çok çekerdim zahmeti

Kullar haddini bilsin, Allah güzel yaratırİbret almayanlara ibreti hatırlatır.

Arslan A?AN