Sömürge eyaleti

Avrupa Birliği konusunda iktidarı ve muhalefetiyle Ankara'da tam bir ilkesizlik hakim. Yılların en kronik AB aleyhtarlarının kimisi mutasyona yani "ani değişim"e uğrayıp "AB'ci yenilikçi" olup çıkarken, kimisi de Avrupa'daki camiilerinin kapılarına astıkları "Siz hala Alman vatandaşı olmadınız mı?" ilanlarıyla, değil AB'ye, Alman vatandaşlığına girmenin seferberliğini başlatacak noktaya geldiler.

Hem de, AB'nin koltuğu altındaki Rumların Kıbrıs'ın tamamını istediği, Avrupa'nın İstanbul'u Costantinapol olarak gördüğünü ilan ettiği, feth-i mübinin ve Türk bağımsızlığının sembolü olan Ayasofya'nın kiliseye çevrilmesi için Avrupa Konseyi'ne önerge verildiği, AB'nin Türkiye'ye Kopenhag kriterleriyle "etnik parçalanma tesirli" sun'i sancı uyguladığı bir süreçte, liberalinden güya en muhafazakârına, en milliyetçisinden sosyalist enternasyonal üyelerine kadar adeta politikacılarımızın hemen hepsi saf değiştirdiler, karşı tarafa geçtiler. AB'den bu tarafa bakıp "En büyük AB başka büyük yok; insan hakları, kültürel haklar... vs" sloganları atıyorlar.

Hatta sayın Mesut Yılmaz, en büyük onurun AB'ye verilen taahhütlerin yerine getirilmesi olduğunu söylerken, Nejat Arseven gibi ANAP kurmayları, "Kopenhag kriterleri tartışılamaz bile..." diyor. Bazıları politikacılarımızdan, Türkiye'nin sınırları tartışılamaz, Güneydoğumuz, Egemiz, Kıbrısımız tartışılamaz, egemenliğimiz ve milli bütünlüğümüz tartışılamaz, demelerini bekleyebilir. Öyle bir beklenti içinde olmaya gerek yok.

Maalesef "manda marazı"na tutulmuş Ankara'daki kimi politikacılarımıza göre herşey tartışılabilir; bir tek Kopenhag Kriterleri tartışılamaz. AB konusundaki ilkesizlik Ankara'da işte bu noktaya geldi.

Bu konuda başımıza örülen çorapları gören, oyunları farkeden, sağduyu sahibi Türk Milletiyle ve şehitliği bir karakter olarak taşıyan devlet erkanıyla ortak duyarlığı paylaşan ve aynı zamanda tek başına iktidara doğru yürüyen bir siyasi parti var; Kuvay-ı Milliye ruhu ve milli ekonomi modelleriyle donanmış Bağımsız Türkiye Partisi.

Bazıları AB konusunu abarttığımızı zannedebilir. Kesinlikle az bile söylüyoruz. Bakınız Dışişleri Bakanı İsmail Cem, önceki gün Brüksel'de bir toplantıda, AB'nin "sömürgeci tavrı"ndan ve AB komisyonlarından sorumlu şeflerin "geçmiş yüzyılların büyük güçlerinin sömürge valileri gibi" davranmalarından şikayetçi oluyor.

Kabinesindeki Dışişleri Bakanı dışarıda bu cümleleri sarfeden bir koalisyonun ve muhalefetin içteki halidir abartılı olan, ayakları yere basmayan, "AB'nin sömürgeci tavrına" teşne olan. Yılmaz'ın içeride en "büyük onur" dediğine dışarıda Cem "sömürge eyaleti" diyorsa, burada bir hesap hatası var demektir.

AB'yi "sömürgeci" diye nitelemekle kalmayan Cem, tam üyelik garantisi verilen Rumların şimartıldığının, KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş'a ve Türk tarafına baskı yapıldığının da altını çiziyor. Fakat ardından görüştüğü AB şefi Verheugen, Cem'i duymazlıktan gelerek ve adeta "Sömürge Valisi" nitelemesini ispat edercesine Kıbrıs işinin Haziran'a kadar bitirilmesi gerektiğini beyan ediyor. Dışarıda AB'yi sömürgeci olarak niteleyen Cem, neden koalisyondaki ortaklarına ve Tük Milleti'ne Türkiye'yi sömürge eyaleti haline getirmek istiyorlar, demiyor.

Evet, Ankara, idealini, "Kızıl Elma"sını kaybetti. Müslim Karabacak kardeşimin ifadesiyle "Kızıl Elma'ya kurt düştü". Ya da "Kızıl Elma"ya kurtçuklar dadandı. Ankara, sömürgeci AB pahasına şimdi Türk Milletine idealini, ufkunu kaybettirmeye çalışıyor. Ankara, AB'den başka alternatif yok, diyerek bu büyük milleti Cem'in ifadesiyle adeta "sömürge olmak"a razı etmeye çalışıyor.

Üç-dört gün önce Malatya-Adıyaman çevresini turlayan Nazif Okumuş başkanlığındaki MHP kurmayları bile, hiçbir oluşumun AB'ye alternatif olamayacağına Türk Milleti'ni inandırmak için çabalayıp durdu. Hatta sayın Okumuş "MHP'nin şimdiye kadar haykırdığı bir Türk dünyası var. Ama bu AB'ye alternatif değil; şevkle dile getirdiğimiz bir konudur" deyiverdi. O kadar. Yani artık bazılarına göre Türk Dünyası da, sadece "muhabbet arasında şevk artırıcı katalizör bir argüman" o kadar.

Ankara'nın bu manzarası karşısında hangi sağduyu sahibi, Cem'e hak vererek ülkenin "AB'nin sömürge eyaleti"ne dönüştürülmediğini ve maalesef Türk Milleti'nin "Kızıl Elma"larına kurtçukların düşmediğini söyleyebilir?

Cem'in dışarıda söylediğini Kuvay-ı Milliye kadrosu içeride millete anlatıyor. Millet kendine geliyor. Kuvay-ı Mlliye kadrosuna koşuyor, şölen havasında BTP saflarına katılıyor.

Bu şölen ne zamana kadar mı sürecek? 70 milyon insan, Kuvay-ı Milliye ruhunu soluyana kadar. Bir başka ifadeyle BTP'nin üye sayısı 70 milyon olana kadar. Sömürge olmaktan kurtuluşun başka yolu yok çünkü.