Türkiye'nin sıfır noktası

Ferruh Sezgin dünkü köşe yazısında önemli bir soruya, önemli bir analiz yaptı. Sezgin'in sorduğu soru şuydu:"Ermeni soykırımı iddiaları hem ABD başta olmak üzere Batılı ülkeler tarafından, hem de Rus Meclisi DUMA tarafından kabul gördü. İki ayrı menfaat grubunu oluşturan Batı ve Rusya nasıl oluyor da Ermeni meselesinde soykırıma aynı pencereden bakabiliyorlar?"Bu temel soruya bir dış politika yazısında ben de cevap vermeye çalışmıştım. Ferruh Sezgin'in de konuya dönük anlamlı analizleri var. Ama bu sorulardaki problemli adresi Rusya, AB ve ABD'de de değil, bizzat Türkiye'de aramak gerektiği kanatindeyim.Niye öyle, gelin birlikte değerlendirelim.Turuncu, sarı devrimlerle ABD'nin, Rusya'nın hayat alanlarına girdiğini biliyoruz. Glasnost ve Prestroika'dan sonra ilk kez milli bir lidere sahip olan Rusya bu durumdan elbette rahatsız. O nedenle Putin dünyada hiç kimsenin ulaşamayacağı bir bomba yaptıklarından bahsediyor. IMF'yi ve Yahudi sermayeyi Rusya'dan kavuyor ya da kovmaya çalışıyor. Hatta ve daha önemlisi Rusya, edilgen bir pozisyon olmasına rağmen Çin ile stratejik işbirliğine giriyor.Kısaca Rusya tek kutuplu dünyaya karşı, Putin'in Rusya sevgisi ne kadarsa o kadar mücadele ediyor. Bu fotoğrafın Türkiye için zengin bir açılım ve zengin bir alternatif oluşturduğunu söylemeye, bilmiyoruz gerek var mı?ABD'nin saldırgan tavrı Ankara ve Moskova'ya birlikte hareket etme ve işbirliğinin kapılarını sonuna kadar açma imkanı veriyor. Rusya'nın, Türkiye ile arasında oluşmuş bu asgari müşterekin farkında olduğunu görmemek de mümkün değil. İşte Putin'in son Türkiye ziyaretinde Cumhurbaşkanı Sezer'e yaptığı öneriler, Sezer'e 3 kez sarılması ve AB yalanı yerine önerdikleri ticaret imkanları, dahası açıktan 25 milyar dolar!Sonuç...Sonuç, Türkiye'nin ideolojik tercihi AB ve ABD yönünde tam gaz devam etmek şeklinde oldu. Bu cevapla birlikte Türkiye, Rusya'yı kaybetti. Ermeni meselesinde Moskova'yı yanına çekme şansını yitirdi.Çünkü Moskova şunu anlamış durumda: "Türkiye'de kendi milli çıkarları için çalışan bir iktidar yok. Ankara'da bu ülkenin çıkarları 180 derece tersini de gösterse, AB ve ABD ile yürümeye kararlı ya da mahkum bir iktidar var".İşte bu fotoğraf nedeniyle Moskova, Ankara'yı ciddiye almanın anlamsızlığına karar vermiş durumda. Hiç değilse Ermenileri kaybetmeme adına Erivan'a yakın durmayı tercih ediyor. Çünkü Moskova görüyor ki Erivan'da soykırımdan vazgeçmeyecek bir irade var. Ankara'da ise bunu kabul edecek bir idare işbaşında.Öyleyse ve herhalde hiç kimse kaybedeceği kesin olan at için bahse girmez. Ya da o ata para yatırmaz.Rusya bunu yapıyor. Ve Türkiye bölgede kendi ulusal çıkarları için hareket etmeyen bir ülke olarak durmadan düşman kazanıyor.Rusya'yı kaybediyoruz. AB-ABD malumunuz ve Ermenistan bir düşman olarak büyüyor. Daha doğrusu bizim ülkemizden havalanan uçaklarla soykırım iddialısı Ermenistan'ı biz büyütüyoruz. Hiç değilse Rusya'yı kazanmamız mümkünken bunu da başaramıyoruz!İşte Ermeni soykırım iddialarının hem DUMA'da, hem de Avrupa parlamentolarında onaylanmasının sebebi bu:Türkiye'nin "taşeron" sıfatı dışına çıkmayan tavrı, pardon tavırsızlığı!Açıkçası kimseye kızmaya da hakkımız yok diye düşünüyorum.Kendisine faydası olmayan bir ülkenin, ortaklık edeceği ülkeye ne katkısı olabilir. Niye böyle bir ülke ile işbirliği yapasınız, onu ciddiye alasınız ki?Hani bir atasözümüzde olduğu gibi;Ahmak dostun olacağına, akıllı düşmanın olsun.Moskova'nın da yaptığı budur. Türkiye bugün tüm dünyada muz cumhuriyeti hükmüne indirilmiştir.Apo'yu salıvermeye hazırlanan Türkiye'ye kim itibar eder?