Türklerin Müslüman oluşunda Ehl-i Beyt’in rolü ve önemi - 3

Müslüman Türk devletleri peşpeşe tarih sahnesine çıkarken, İslâm dini de Türkler ve onların yaşadığı coğrafyada hızla yayılmakla kalmamış, Türk Devletlerinin ilerleyişi ile yeni yeni ülkelerde de kök salmış, yeşermiştir.

Peygamber Efendimiz'in asr-ı saadetlerinden sonra İslam'ın en hızlı yayıldığı dönem, bu dönem olmuştur. Türkler güçlendikçe nüfuzları üç kıtada milyonlarca kilometrekare alana yayılmış, Müslümanlık da onların eliyle hem yayılmış hem de Türk İslâm Medeniyeti ile kuvvetlenmiştir. Bin yıldan fazla süre, bütün İslâm coğrafyasının ve nüfusunun muhafızlığını da Türk Milleti yapmıştır. Bu nedenle de hep asker bir toplum olan Türkler, asakirullah unvanını hakkıyla kazanmıştır.

Peki, Türkleri Emevî ve Abbasîlerden ayıran nedir? Türklerin İslâm dinini algılayışı ve yaşayışı neden diğerlerinden farklıdır? Horasan ve Maveraünnehir bölgesinde Türkler kılıç zoru ve baskılarla Müslüman olmadı ise Türk yurdu olan bu coğrafyada Türklerin Müslüman olmalarında ne etkili olmuştur? Samarra gibi Arapların kadim yurtlarının ortasında nasıl olmuş da Emevî ve Abbasî idaresindeki Araplardan farklı bir İslâm ahlakı edinebilmişlerdir? Meselenin özü de işte tam olarak bu soruların cevabında yatmaktadır.

İslâm dininin anlaşılmasında ve yaşanmasında kilit kavram "müşahhas örnek"tir. Yaşantısıyla örnek olan, daha doğrusu bununla vazifeli insanlar da öncelikle peygamberlerdir. Rasulullah Efendimiz ile kemale eren İslâm dininin, tamamlanan güzel ahlakın anlaşılması ve yaşanmasında bu vazife, ayetler ve hadislerle sabittir ki Ehl-i Beyt'indir. Biz Müslümanlar için en güzel örnek, Allah tarafından seçilmiş bu güzide insanlardır. İslâm'ın hayata geçirilmesinde temel ölçü, onların yaşantısıdır.

Hepimizin malumudur, Hz. Muhammed (S.A.A.) efendimiz daha doğmadan babasını, çok küçük yaşta da annesini kaybetmiştir. Onun hamiliğini önce dedesi Abdulmuttalip, o da vefat edince amcası Ebu Talip üstlenmiştir. Peygamber Efendimiz (S.A.A.) de sonraki yıllarda amcası Ebu Talip'in oğlu Ali'yi, Hz. Ali Efendimizi yanına alıp büyütmüştür. 

Onu yetiştirecek, büyütüp terbiye edecek hem babasını hem annesini daha küçücük bir çocukken kaybeden Peygamber Efendimizi kim terbiye etti? Sahip olduğu üstün ahlakı ve yüce kişiliği nasıl kazandı? Kendi sözleriyle cevap verelim "Beni Rabbim terbiye etti, ne güzel terbiye etti!"

Rasulullah Efendimiz (S.A.A.) de bizzat eliyle, kendisinden sonra hayatta kalan tek çocuğu, canından bir parça olan Hz. Fatıma'yı terbiye etti. Yanına alıp büyüttüğü, sonradan kızı Hz. Fatıma ile evlendirip damat edindiği amcaoğlu Hz. Ali'yi terbiye etti. Hz. Fatıma ve Hz. Ali'den dünyaya gelen ciğerpareleri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'i terbiye etti. Ehl-i Beyt denince kastedilen bu beş insan, bu yönleriyle özeldir, Allah tarafından özellikle seçilmiştir. Onların üstünlüklerine, faziletlerine kimseler erişemez. Onların ahlakıyla, terbiyesiyle hiç kimse mukayese edilemez. Çünkü onlar, Cenab-ı Allah'ın terbiye ettiği bir peygamber ve Cenab- Allah'ın terbiye ettiğinin terbiye ettiği diğer dört sevilmiş kişidir. Günahsız ve tertemiz oldukları Allah'ın beyanıyla sabittir. Bizlere de onlara itaat etmek, çok sevmek, sadece sevmek de değil, Peygamber evlatlarına meveddet göstermek, yani Allah ve Rasulünden sonra herkesten ve her şeyden çok sevip üstün tutmak ve can feda etme derecesinde onlar için hiçbir şeyi esirgememek farz kılınmıştır.  Doğru ölçü, kurtuluşun tek yolu, işte budur.

Sahip oldukları onlara has terbiye ve Cenab-ı Allah'ın nasbı ile Ümmet-i Muhammed'e halife, imam ve veli olmaları yönüyle kimse onların takvasına ve ilmine erişemez. Kimse İslâm'ı onlar gibi bilemez, yaşayamaz ve anlayamaz. O seçilmiş imamlardan başka kimse insanların sorularını cevaplayamaz…