Yabancıların övgüleriyle övünmek

Yabancı basında, son yıllarda sıkça Türkiye’yi öven yazılar yazılıyor, siyaset ve bilim adamlarının demeçleri yayınlanıyor. Bu yazılar ve demeçlerle bir tek cümle vurgulanıyor. O da şudur: “Türkiye bölgesel güç olmuştur.” Kimisi biraz daha ileri giderek, Türkiye’nin 21. yüzyılda süper güç olabileceğini söylüyor. Türkiye’yi idare edenlerin çoğunun, özellikle de Başbakan Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun, bu övgülere gönülden inandıklarını ve onlarla övündüklerini söylemlerinden anlıyoruz. Bakınız, Başbakan ve Dışişleri Bakanı övünerek milletimize hangi mesajları veriyorlar: “Butik devlet değiliz, büyük devletiz.” “Ortadoğu’nun merkez ülkesiyiz.” “Ortadoğu’da düzen kuruyoruz.” “Ortadoğu için rol modeliyiz.” “Küresel oyun kurucu oluyoruz.”
Devlet adamlarının en önemli özelliklerinden biri, yabancıların övgülerine aldanmaması, telkinlerine kapılmaması, devletini ve milletini çok iyi tanımasıdır. Bazı devlet adamları ise, yabancıların övgü ve telkinlerini, mutlak bir tuzak olarak görürler. Bu, genelde doğru bir görüştür. Osmanlı döneminde devlet adamlarımız böyle davranıyorlardı. Bu konuda Ali Paşa’nın şu sözü çok meşhur olmuş ve tarihimizde de yerini almıştır: “Ben Devlet-i Aliye’nin menfaati için neyin uygun olduğunu öğreneceğim zaman, Rusya Büyükelçisinin görüşlerini alırım. O müspet konuşuyorsa, anlarım ki, durum bizim aleyhimizedir.” Bugünkü devlet adamlarımız ise tam tersini yapıyor, yabancıların övgüleriyle övünüyor ve o övgüleri, başarılarına delil olarak milletimize gösteriyorlar.  
Bir kere şunun altını çizelim: “Bölgesel güç” ve “süper güç” sözle olunmuyor. Uluslararası ilişkilerde bunların bir tanımı vardır. Meselâ, bir ülkenin bölgesel güç olarak tanımlanabilmesi için o ülkenin, bölgesinde egemen ve etkili, sözünün geçerli olması gerekir. Yani bölgesel gücün bölgesinde sunduğu teklifler, projeler, kayıtsız şartsız kabul görmelidir. Şimdi soralım: Türkiye, Ortadoğu’da bu konumda mıdır? Türkiye’nin bölgesine ve dünyaya sunduğu kendine ait bir teklifi, bir modeli, bir projesi var mıdır? Hayır, Türkiye yıllardır, etkileyen değil, etkilenen bir ülke durumundadır. Böyle bir ülkenin, bırakınız bölgesel güç olmasını, herhangi bir güç olması bile imkânsızdır.
Gelelim, işin gerçeğine… Gerçek şudur ki, Türkiye bölgesel güç ve süper güç olma potansiyeline sahip bir ülkedir. Ancak Türkiye, o istikamette gitmiyor, tam zıddı istikamette ilerliyor. Türkiye’nin bu durumu, Roma’ya doğru yürüyen bir kişinin “Mekke’ye gidiyorum” demesine benziyor. Gerçekten bölgesel ve süper güç olmak isteyen bir Türkiye, Osmanlı’nın yolundan yürür. Çünkü Osmanlı, tarihte eşi ve emsali görülmemiş bir süper güçtü.
Süper güç olmayı amaç edinen bir ülkenin, dünyaya evrensel bir model ve bir tez sunması ilk adımdır. Onun içindir ki, süper güç olarak tanımlanan ABD’nin yetkilileri, “ABD her şeyden önce bir fikirdir” diyorlar. Evet, yalan ve yanlış da olsa, ABD bir fikir sunuyor. O fikir, içi boş olan demokrasi, özgürlük ve insan hakları fikridir. Bu sahte, aldatıcı, kof fikirler için kim ne yaparsa o, ABD’ye hizmet etmiş olur. Peki,  Türkiye, Ortadoğu’da bu fikirleri yaymak için ABD ile ortak hareket etmiyor mu? Doğrusunu isterseniz Türkiye, bu anlayışla bölgesel güç olma şöyle dursun, başarılı bir dış politika bile sürdüremez. Çünkü başarılı bir dış politika, ancak başarılı bir ekonomi politikasıyla birlikte yürütülür. Şu bilinen bir gerçektir ki, bir ülkenin dış politikası ile ekonomi politikası uyum içerisinde olmalı, birbirini tamamlamalı ve desteklemelidir. Türkiye’nin ekonomi politikasına bu açıdan baktığımız zaman, ekonomi politikamızın, bölgesel güç olan bir devletin politikasıyla bağdaşmadığını görürüz.  Ekonomimiz son derece kırılgan ve dışı bağımlıdır. Tabiri caizse, uydu bir ekonomi politikası uyguluyoruz. Bu politika ile bölgesel güç söylemleri hiç ama hiç uyuşmuyor. Gerçekten bölgesel güç ve dahası süper güç olmak mı hedefliyoruz? Bunun için yapmamız gereken ilk iş, “Milli Ekonomi Modeli”ni hayata geçirmektir. Bunu gerçekleştirirsek, bölgesel ve süper güç kapıları kendiliğinden önümüze açılır. Diğeri, yabancıların oyununa gelmek ve kendi kendimizi aldatmak olur.