Yozlaşma ve tasavvufun gerekliliği

Yozlaşmayı kökten kopuş, özden uzaklaşma olarak tarif etmemeiz mümkündür herhalde. kök deyince; Orta Asya güçlü bir kültür, akınlar, Ahmet Yesevi, Horasan Erenleri, İslamlaşma, sonra Alparslan, Malazgirt Zaferi, Anadoluya yerleşme, sonraları bir cihan imparatorluğu haline gelme aklımıza geliyor.Ve bizler genç Türkiye Cumhuriyetinin vatandaşları olarak yozlaşma hakkında ne düşünüyoruz? Dahası, bu konuyu üzerinde düşünülmesi gereken bir konu olarak değerlendiriyor muyuz?Bütün insanlar hayatlarının bir döneminde akılla çözülemeyecek sorunlarla karşılaşmışlardır. Peki böyle sorunların çözümünü Kur'an-ı Kerim ayetlerinde, Hz. Peygamberin sünnetinde, hadislerinde, kendi öz kültürümüzde, Yunus'ta, Mevlana'da, İbrahim Hakkı hazretlerinin beyitlerinde aramayı düşünür müyüz?Günlük koşuşturmalarımız içinde çözümün özümüzde saklı olduğunu, varlık perdesini aşabilmek için aslımıza dönüşün bir şart olduğunu gönlüyle ve aklıyla bulmaya çalışanların sayısı az değildir.Özümüz, köklerimiz deyince nedense bizim aklımıza tasavvuf ilmi geldi. Büyüklerimiz tasavvufa farklı tanımlar getirmişler. Bunlardan bir "İçinde bulunduğumuz zaman içinde yapılması gereken en uygun işi yapmaktır".Peki biz o zaman için neyin en uygun olduğunu nereden bileceğiz?Allah'ın hidayet ettiği yani hakikati bildirdiği kullar var; onların hidayetine uyacağız.İstersek yüksek okullarda okumuş olalım, istersek çok güvendiğimiz bir akla sahip olalım. İnsan ruhunun Rabbine kavuşması, vuslatı mutlaka bir vesile ile oluyor. O vesileler Allah'ın veli kullarıdır.Özümüze dönüşümüz o veli kullara dönüşümüzle ilgili. "Dini bütün tazeliği ile ayakta tutanlar işte Allah'ın bu veli kullarıdır." Bir hadis-i şerifte "Her asırda Benim ümmetimden öncüler vardır" buyruluyor.Bugün bizim özümüzden, kökümüzden uzaklaşmış olmamız acaba aslımızı merak etmeyişimizden mi kaynaklanıyor?Yoksa biz teknolojik gelişmelerle hayatımıza yön verirken değerlerimizi kaybetmenin en büyük kayıplardan biri olduğunu unutur mu olduk?Ne dersiniz?