ABD'nin Irak'ı işgalinin gerçek nedenini ve işgalin bundan sonraki yol haritasını en iyi açıklayan sözler ABD eski CIA Başkanı Wolsey'in ağzından dökülen şu sözler:
"Soğuk savaş dönemini 3. dünya savaşı sayarsak , dördüncü dünya savaşı başlamıştır. Bu savaş Baas rejimi, Arap diktatörlüğü, Şii İslam'ı ve Sünni İslam'ına karşı yapılacaktır."
Berlin duvarının yıkılması ile sembolize edilen komünizmin iflası ve SSCB'nin dağılması ile 3. Dünya savaşı yerini dördüncü dünya savaşına terketmiş oldu.
Çünkü ABD düşmansız yaşayamazdı.
Bu günkü ABD yayılmacılığının temeli felsefesini çizen Huntington böyle diyor.
Çünkü ABD gibi yapay devletin iç dayanışmasını temin etmesi ve milli ruh uyandırabilmesi için hep düşmana ihtiyacı olmuştur.
Daha önemlisi komünizm öcüsüyle sindirip, finans-politikle himaye ve kontrol altına aldığı kıta Avrupa'sının başına buyruk olmaması için yeni öcüler üretmesi gerekiyordu ABD'nin.
Yeni düşman hakkında ilk işaret fişeğini ABD'nin Avrupa'daki Truva Atı İngiltere eski Başbakanı Thatcher çakmıştı.
1989 yılında Batının yeni düşmanının İslam olduğunu açıkladı.
NATO bu yeni konsepte göre düşman rengini kırmızıdan yeşile çevirdi.
O günlerde stratejistlerin dahi fazla dikkate almadığı bu yeni strateji adım adım hayata geçirildi.
Baba Bush, İran'a karşı beslediği Irak ordusunu CIA destekli Saddam'ı kullanarak Kuveyt'in üzerine saldı.
Arkasından Kuveyt'i işgal ettiği bahanesi ile Irak'a saldırdı.
Birinci Körfez harekatı ile bir yandan Batının ne kadar arkasında duracağını test etti, bir yandan İsrail'i palazlandırdı, bir yandan rakiplerinin petrole ulaşmasını zorlaştırdı diğer yandan Rusya'nın zayıflığını dünyaya gösterdi.
12 yıllık hazırlık sürecinden sonra 1991'de Baba Bush'un ortaya attığı "yeni dünya düzeni" oğul Bush tarafından "kaba güç düzeni" olarak hayata geçirilmeye başlandı.
Önce yeni dünya düzeni adı altında küresel işgal ve sömürgeciliğin teorik temelleri atılarak dünya kamuoyuna maledildi.
Diğer yandan bu teorik çerçeveyi "şok ve dehşet" harekatı ile hayata geçirilecek "ekip" şaibelide olsa iktidara getirildi.
1991'deki Körfez harekatındaki ABD'nin başarısı "Tarihin sonu" teziyle pazarlardı önce.
Savaşın hemen arkasından CIA teorisyenlerinden Prof. Dr. Franchis Fukayama'nın "Tarihin Sonu ve Son İnsan" adlı kitabı piyasaya sürüldü.
Fukayama özetle ABD liberalizminin insanlığın son evresi olduğunu bundan böyle hiç bir düşüncenin buna rakip olamayacağını ilan ediyordu.
Gerekçe olarak komünizmin çöküşü ve ABD'nin Doğu Bloku ve İslam dünyasını dize getirişini gösteriyordu.
Arkasından Fukayama'ya rakip gibi sunulan Huntington sahneye sürüldü.
Huntington'un iddiası ise sanki Fukayama'nın tezine karşıt tez gibi algılanan Medeniyetler çatışması teziydi.
Huntington'un zamanlaması da bir önceki gibi enteresandı. Sovyetler Birliği'nin dağılması ile oluşan vakum olanlarında yaşanan bölge savaşlarıyla eş zamanlı ortaya atılmıştı.
Çeçenistan'dan Balkanlar'a kadar Batı'nın sınır boylarında yaşanan mevzi savaşları Medeniyetler çatışması teziyle ifade ediyordu.
Huntington'a göre bundan böyle savaşlar İslam ile Hıristiyan Batı uygarlık ve kültürler arasında özellikle iki farklı kültürlerin karşılaştıkları fay hatlarında yaşanmaktı.
Esasında Huntington'un tezi Fukayama'yı tamamlıyordu.
Fukayama'nın ağzından üstünlüğünü ilan eden liberal Amerika Huntington'un ağzından karşısına dikilme potansiyeli olan Müslümanlara savaş ilan ediyordu.
Balkan savaşları ile Avrupa Birliği'nin iç toparlanmasını geciktiren ABD asıl savaş alanını Brzezinsky'nin ağzından duyuruyordu.
Brzezinsky, "Büyük Satranç Tahtası" adlı kitabında çatışma sahasını Avrasya olarak ifade ediyordu.
Zengin maden ve petrol yataklarına ve yeni medeniyet üretme enerjisine sahip Türk-İslam coğrafyasını ABD'nin "hayat sahası" ilan ediyordu.
Bu teorik tartışmalar aslında gelen ABD vandalizminin (tarumar edicilik) sismik işaretleriydi. Ancak ne Türk entellektüelleri, ne medyası ne diplomasisi ne de siyasetçisinin gözlerini açmadı.
Hatta 11 Eylül, hatta Irak harekatı bile.
