Atatürksüz siyaset ve ittifak olamaz!

En gerilere kadar gidildiğinde bilimsel olarak varlığı 40 bin yıl öncesine kadar dayanan Türk tarihi ve kadim Türk milleti, hiç bir dönem bu kadar kötü bir yönetimle idare edilmedi.

Dünyanın en eski uygarlığı ve medeniyetini oluşturan bu yüce milletin bugün içerisine düştüğü kısır döngüyü birçok şeyle izah edebiliriz ancak, anlaşılır olması bakımından şunu çok rahat söyleyebiliriz ki, bu noktaya gelmemizin asıl nedeni, Atatürk'ün yolundan tümüyle sapılmış olmasıdır.

Bu temel tespit ve girişten sonra güncel olarak siyasetin bugün gelmiş olduğu noktayı yorumlayabiliriz.

Tespit 1:

İnönü Atatürk'ten sonra yönünü tümüyle ve hiç gereği yokken Batı'ya çevirmiştir.

Çöküş sadece yönümüzü Batı'ya çevirmekle gerçekleşmedi elbette.

Batı'da bulunan gelişmişliği Atatürk'ün stratejik dehasıyla transfer etmek varken, İnönü ile başlayan bu serüvende bizim yöneticilerimiz, maalesef Batı'dan sürekli talimat ve ev ödevi aldılar.

Bu ev ödevi ve talimatname alışkanlığı, NATO'ya Türkiye'yi sokan Menderes'le zirveye taşındı.

Dikkat edilirse ilk fay hattı kırılmasına İnönü'nün bu yönde attığı adımlar ve tavizkar uygulamaların neden olduğunu görürüz.

Menderes'i idam eden anlayışın Atatürk'le uzaktan ve yakından bir ilgi ve alakası yoktur ve olamaz.

Sonraki yıllarda da çok çalkantılı ve sancılı siyasal süreçler yaşanmıştır.

Atatürk'ün ismini kullananlar bunu ülke bekası adına yaptığını ima etmelerine rağmen, işin aslı hiç de böyle değildi.

Zira Atatürk olsaydı, Türkiye asla NATO'ya girmezdi.

Dolayısıyla NATO'yu savunan gerek asker ve gerekse siyasetçilerin, aslında Atatürk'le gerçekte bir ilgisi yoktu.

CHP'de ise durum bundan farklı değildi.

NATO'ya en sadık olan partinin CHP olduğunu söylersek, buna hiç bir CHP'linin itiraz edeceğini sanmıyorum.

NATO'ya evet diyen ve Türkiye'nin bu sorunlu teşkilatta kalmaya devam etmesini savunanların hiçbirisi, Atatürkçü olamaz.

Bakınız bu tespitleri başka bir yerde duyduğunuzu veya okuduğunuzu zannetmiyorum.

Atatürk'ün ismini kullanıp, yönünü ABD ve NATO'dan yana çevirenlerin ajandalarında mutlaka gizli ve gizemli bir başka gündem vardır.

Seçmenlerinin ise bu gerçekten hiç bir zaman haberleri olmamıştır ve olması da beklenemez.

Bir başka tespit ise şudur:

1980 askeri darbesini yapan generallerin Atatürkçü değil, NATO'cu olduklarını asla unutmayın.

Bu tarihe kadar olan her şey, Atatürk'ün izini silmek ve siyaseti de buna göre dizayn etmekle geçmiştir.

Aynı küresel operasyonlar sonucu, Türkiye'de sanki ilk defa kuruluyormuş gibi yeni partilerin doğuşuna tanıklık edildi.

Oysa hepsi aynıydı.

NATO'cu, ABD'ci ve AB'ci.

Yani aslında Türkiye'de tek bir parti kimliği vardı.

Batı'nın tüm istek ve arzularını yerine getirmeye söz vermiş ve kendi sırasını bekleyen siyasetçilerin cirit attığı bir ülke.

Hiç birisinden tam bağımsızlık temeline dayalı bir cümle veya bir eylem görmek, katiyen mümkün olmuyordu.

2002'de kurulan tek bir parti, tüm bu söylediklerimin dışında tutulmalıdır.

Ve son seçimlere gelindiğinde ise Millet ve Cumhur İttifakı adıyla iki kutuplu bir seçim yarışı söz konusu oldu.

İttifakların her ikisi de, Atatürksüz bir söylemle seçim geçirdiler.

Ne Cumhuriyetin ilkeleri ve ne de Atatürk'ün izlediği politikaların hiç birisi yoktu.

İttifakların yapısı incelendiğinde, Cumhuriyetin kurucusu ismi ve kurucu değerleri adına tek bir satırlık muhtevanın olmadığını görmüş oluyoruz.

Çok planlı ve derinden yürüyen bir stratejisi sayesinde, tam isabet ve başarı sağlanmıştı.

Tabi başkaları adına!

İş şimdi geldi ve yerel seçimlere dayandı.

Cumhur İttifakı'nda herhangi bir çatlak ses çıkmadığına ve çıkmayacağına göre, bütün gürültü diğer kesimde yankılanacaktır.

Atatürk'süzleşmiş bir CHP ve kafası karışık bir İYİ Parti.

Her iki bileşen de birbirlerine karşı seçimlerden kalan kırgınlıklar dolayısıyla küsler.

Kılıçdaroğlu ile CHP'nin belediyelerde şansı yoktur.

Kılıçdaroğlu ile CHP, Atatürk'ten tümüyle bağlarını koparmıştır ve hatta Atatürk'ün ilkelerini çiğneyen parti görünümündedir.

Yerel seçimlere Kılıçdaroğlu ile gidilmesi, en çok Ak Parti'nin işine yarayacaktır.

Büyükşehirler bu sayede el bile değiştirebilir.

İYİ Parti'nin CHP ile ittifak olmaksızın seçimlere gireceği ve her yerde kendi adayını göstereceği şeklindeki çıkışı, sonuçları bakımından tam bir fiyasko olacaktır.

Ekonomik krizin en dip yaptığı bir süreçte AK Parti'nin genel seçimleri kazandığı gerçeğini not ederek bunları söylüyorum.

Şayet Kılıçdaroğlu değişir ve Atatürk ilkelerini benimsemiş partiler bir güç birliği yaparak seçimlere gidilirse, AK Parti'nin elinde bulunan birçok belediyenin çok rahat el değişebileceğine inanıyorum.

Mesela bu güç birliği faraza; CHP, İYİ Parti, BTP, Zafer Partisi, Memleket Partisi ve daha başkalarının da bir araya gelmesiyle belirlenecek ortak adaylar, kazanmaya en yakın adaylar olacaktır.

İttifak içinde yer alan partilerin bazıları için Belediye Meclisi üyeliği söz konusu olabilecekken, favori olan partinin adayı veya ortak belirlenecek adayın belediye başkan adaylığı söz konusu olabilir.

Bunların hepsi seçenek, ihtimal ve olasılıktır.

Şayet sonuç bazlı düşünülüp bu proje hayata geçirilirse ne mi olur?

Planlandığı gibi herkes bu seçimden istediğini almış olur.

Başka; büyük bir yenilgi alan iktidar erken seçime zorlanabilir ve büyük ihtimalle bu durum hayata geçirilebilir.

Senaryo bu ya...

Diyelim ki bu da gerçekleşti ve erken seçim kararı alındı ne olacak şimdi?

Yerel seçimde olduğu gibi İttifak bozulmadan olası bir erken seçime aynı işbirliği ile gidilmelidir.

Bunların hepsi senaryodur.

Ancak olacaksa şayet başarının gelmesi, Atatürk'ün yolunu yol tutmakla mümkün olacaktır.

Yoksa gerçekten zifiri karanlık dip yapar ve hepimiz yolumuzu kaybederiz.