Ben hık, dünyanın hık, en çağdaşıyım hık

Büyük insanlar imza attıkları büyük işlerle tanınır diye bir peşin fikirlilik hakim bizde.

Oysa büyük insanlar büyük laflarıyla hatırlanırlar.

Bir insan ne kadar büyük ise o derece büyük laf eder.

Eskiler, eskiden; "Büyük lokma ye, ama büyük laf etme" demişler.

Kurudu o yemişler.

Yılbaşı arifesinde güzide medyamız önemli bir konuya el attı; Yılbaşı eğlencesi.

Her zaman olduğu gibi, Türkiye'nin en büyük haber merkezi olmasa da, en iri sunucusu, siz ona sanayi tipi gaz hunisi de diyebilirsiniz, ilk düğmeye bastı.

Arkadan diğer düğmeler devreye girdi.

Kısaca yılbaşını kutlamak ve kutlamamak her şeyin ama özellikle de çağdaşlığın ve çağ dışılığın ölçüsü oluverdi.

Geri kalmış veya bırakılmış ülkeler işte böylesi tırışkadan namelerle meşgul edilerek birileri bir yerlere varır.

Bunun üzerine halka bir telaş sardı.

Acaba ben çağdaş mıyım, değil miyim?

Geri kafalı mıyım, yoksa ileri kafalı mı?

Odun kafalı,

Kalas kafalı,

At kafalı olmakta bir sakınca yok, ama geri kafalı olmak çok tehlikeli.

Bunun tek ispatı yılbaşını kutlamak olduğuna göre kimi meyhaneye, kimi kumarhaneye, kimi, bara, kimi pavyona, tavernaya koştu.

Bu sosyal imkanlardan mahrum olanlar da en yakın tekel bayiinde soluklarını aldılar.

Yılbaşı akşamı KDZ Ereğli'de bir büyük mağazada kapışılan tekel ürünlerini görünce düşüncem daha da pekişti.

Bu ithamdan kurtulmak için olsa gerek bazıları da hayvanları bile utandıracak densizliklere kalkıştı yılbaşında.

Tek sebep geri kafalı olmamak.

Aslında iyi bir fırsat da doğmuş oldu.

Kutla yılbaşını kurtul geri kafalı olmaktan.

İşin uçunda geri kafalı olmak veya olmamak varsa yılbaşı kutlanır.

Bunun için Diyanetten fetva bile istenebilirdi.

Hatta hutbe bile okunabilirdi.

Bu düşüncemi pekiştiren bir haber vardı Çarşamba günkü Star'da. Haber şöyle:

"En pespaye en cıvık yılbaşı kutlaması bürokratların, kravatlı-takım elbiseli ciddi adamları kenti diye bilinen Ankara'da yapıldı. Striptiz gösterisi eşliğinde yemek yiyen başkentliler alkol duvarını aşıp bar ortasında sevişti."

Haber bu kadarla bitmiyor.

Buraya alamayacağım kepazeliklerle, yüz kızartıcı ifadelerle devam ediyor.

Tabi yüzündeki kılcal damarlar faal olanlar için.

Şimdi bir ülkede gerici ve ilerici olmanın ölçüsü yıl başını kutlamak olunca bu en fazla Ankara'da yankı bulur.

Niye mi?

Bürokrasinin beşiği,

iş bulmanın eşiği,

pilavdan dönenin kaşığı,

ihale aşığı,

ve dahi hortum sarmaşığı olan Ankara'da kutlanır yılbaşı en çılgınca.

Adam bin bir torpille iş bulmuş, Ankara'da dayı, köyünde sayı (seçimde) aramış ondan sonra müdür ya da genel müdür olmuş. Şimdi yılbaşını kutlamayıp geri kafalı diye damgalanıp da işinden mı olsun?

Hem ölçüyü köylü Hasan ağa koymadı ki, Türkiye'nin en önemli kişileri koymuş bu ölçüyü.

Yılbaşını kutlamayan geri kafalıdır.

Tek sebep bu değildi tabi.

Yılbaşı sayesinde piyasalarda acayip bir canlanma da oldu.

IMF geçirme heyeti bu kutlamaların sonucunda ülkeye geleceği de duyuruldu.

Tüketilen alkol oranında kredi notumuzu yükseltecek, ya da artı borç verecek.

Ne kadar sarhoş o kadar borç.

Memurun maaşına,

işçinin aşına,

hükümetin kara kaşına,

Ankara'nın taşına,

Ve dahi vatandaşın göz yaşına takan IMF heyeti, hoop beyler biz size para veriyoruz, siz keyif çatıyorsunuz, olacak şey mi?

Verdiğimiz paraları doğru yerde kullanmazsanız size borç morç yok demiyor.

İşte böyle sevgili Çam Ağacı Üreticileri Birliği Üyeleri.

Bu yıl da Hz. İsa gönlüne göre bir çam ağacı bulup inemedi.

Seneye ya kısmet.

Aman çam ağaçlarınızı iyi yetiştirin, belki seneye sizin çam ağacına iner.

Ne demişler; Çam ağacı olmadan asla.