Ayet-i Kerimede belirtildiği üzere Müslümanı Hristiyandan ayıran en büyük özellik;"Domuz" eti yememesi ve "Haç"a tapmamasıdır.
Bu topraklar üzerinde domuzdan ve domuz çiftliklerinden bahsetmek dünyanın en utanç verici bir işi olsa gerek. Kimsenin ağız tadımızı bozmaya ve bizi imanımızdan etmeye hakkı olmasa gerek.
Dağlara taşlara, kuşların kanadına Hak yol İslam yazacağız ve Şeriat getireceğiz diye gelen hükümetimizin yaptığına bakar mısınız? Bu nasıl müslümanlık ve şeriat getirmektir Allah aşkına söyler misiniz? Dünyanın en necis hayvanı domuzu gel sen kasaplık et statüsüne sok,yüzlerce yerde üretimine göz yum!.. Resmi gazetede yayınlayarak işi kurumsallaştır.
Malumunuz geçtiğimiz yıl Resmî Gazete'nin 7 Aralık sayısında yayınlanan tebliğe göre; "Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı'na bağlı olan Et ve Süt Kurumu, Moldova Cumhuriyeti'nden 500 ton taze, soğutulmuş veya dondurulmuş domuz eti ithal edecek. Bu ithalat sıfır gümrük vergisiyle olacak." diye ilan edilmişti. Şimdi yetkililere soralım; ithalat yapıldı mı? Gelen domuz etleri nerelerde değerlendirildi?
Bugün ülkemizde ne acıdır ki 80'nin üzerinde domuz çiftliği resmi-gayrıresmi-kaçak faaliyet göstermektedir. Ülke coğrafyasında dağılımı ise şöyle: Eskişehir, Çorum, Kastamonu, Manisa, Isparta, Kayseri, Mersin, Bilecik, Erzincan, Adana, Denizli, Bursa (Karacabey, Ertuğrul köy, Hançerli Köy, Çınarlı Köy) Burdur, Gökçeada, İzmir (Menemen, Kısıklı Köyü) Balıkesir, Afyon(Emirdağ), Kütahya, İstanbul (Arnavutköy, Ayazağa, Acımaşlı köyü, Habibler, Kemerburgaz, Beykoz, Terkos, Cendere, Halkalı, Polonezköy, Zeytinburnu, Çorlu)
Bu çiftliklerde yılda 1 milyonun üzerinde domuz, kesimhanelere gitmektedir. Kesimhanelere gelince, bir çoğu sucuk,salam, sosis imalat hanelerinin bünyesinde bulunmakta bir kısmı kaçak kesimhanelerde, çok azı da Belediyelerin kontrolunda olan kesimhanelerde kesiliyor. İstanbul'da Sütlüce Belediyesinin kesim hanesi en meşhurlarındandır.
Kesimhanelerde kesilen domuzlar daha sonra nerelere gidiyor? Etler ve yağlar sucuk, salam, sosis fabrikalarına, otellere, tatil köylerine, büyük, küçük marketlere, büfelere, iç yağları sabun fabrikalarına, ilaç fabrikalarına, kozmetik imalatına, bazı margarincilere; kıllar fırça imalatçılarına; işkembe, bağırsak, ciğer gibi sakadatları kozmetik ve ilaç sanayiine, göz ve bazı iç organları hastahanelere; bazı artıklar yem sanayiine; deriler dericilere dağıtılmaktadır.
Evet, sevgili okurlar domuzluk aldı başını gidiyor. Olayın bir başka yönüde; bu hayvan ülkemizde o kadar üredi ki, artık tarım zararlısı. Çiftçinin köylünün ürettiği ürünün ortağı? Tarlalara girerek ürünleri yemenin dışında yerle bir ediyor.Vurulması kısıtlı,senede 6 ay av mevsiminde vurulmasına izin var. Av mevsimi dışında domuz tarlanıza, bağınıza, bahçenize dadandımı vurmak yasak. Domuzdan yana bir tavır.
Bu kanun koyucu arkadaşlara sorsak; domuz av mevsimi dışında bahçenize saldırsa vurur musunuz, vurmaz mısınız?
Malesef ülkemizde doğru giden hiçbirşey yok sevgili okurlar. Avrupa ve Amerika'da üretim fazlası olarak geyikler tarım zararlısı olarak ilan edilirken; ülkemizde başta geyik olmak üzere av hayvanlarının üretilmesi yasak ama domuz serbest ve koruma altında...
