"Gül dikensiz olmazmış"

Bu sözü bir Türk sanat müziği eserinde duydum, duygulandım, düşüncelendim ve biraz gamlandım. İnsan ömrü boyunca kalp kırabiliyor,  hatalarla yoğrulabiliyor, yakınlarını ve diğer insanları üzebiliyor. Bu hataların da bize kazandırdıkları da olmuyor değil. Hata yaptığımızda ve bunu fark ettiğimizde eğer fırsatı iyi değerlendirebilirsek daha da olgunlaşmamızı sağlayan bir tecrübe olabilir yaşadıklarımız."Gül dikensiz olmazmış" Tasavvufta bir kural var;"İncitmeme ve incinmeme" kuralı. Demek ki gayret sarf etmeli hem incitmemek ve hem de incinmemek için. Bu güzel söz bizi nerelere götürdü: "Ölmeden önce ölünüz, hesaba çekilmeden evvel nefsinizi hesaba çekiniz" hadis-i şerifini bile hatırlattığını ve bizi tefekküre sevk ettiğini söyleyebiliriz. Demek ki Türk Sanat Müziği eserlerini dinlemenin de ayrı bir güzelliği ve özelliği olduğu da söylenebilir. Yanılmıyorsam Mevlana Hz. şöyle bir tespitte bulunmuş; "Müzik dinlemek fasığın fıskını, aşığın aşkını arttırır."  Allah (c.c.) gerçek aşık-ı sadıklardan olabilmeyi nasip etsin. Şimdi akla gelen acaba yakınlarımızı, arkadaşlarımızı farkında olmadan incitmiş olabilir miyiz? Çünkü kimi zaman onlar bizleri farkında olmadan incitebiliyorlar. Diyebiliriz ki: Hüsn-ü zanda bulunmak incinmeyi ve üzülmeyi engelleyebilir. Anlıyoruz ki insan olma sanatı çok ayrı ve zor bir sanat. Herkesin bu sanattan biraz olsun anlıyor olması gereklidir. Tasavvuf da insan olma sanatını öğrenmek ve uygulamaktan başka bir şey değildir.Tasavvuf gül olup diken olmamaktır, yar olup yük olmamaktır der şairin birisi. Dikenlerimizi de törpüleyebilmek de bizim ellerimizdedir. Kendimizi yeterince tanıdığımızda  dikenlerimizi fark edebiliriz ve onları kimseye batırmamaya özen gösterebiliriz. Yunus'umuz ne diyordu; "Hakk'ı ararsan kendinde gönlünde ara" hepimiz eren evliya olmaya namzet insanlarız. Birinci görevimiz de Hakk'ı bilmektir.