Hz. Peygamberin yaşantısı

Sevgili Peygamberimiz  Hz. Muhammed (sav)'in sünnetine ve ashâbının (r.a) yoluna bağlı olan ve onların izlediği yol ve metodu benimseyen zümreye ehl-i sünnet ve'l cemaat denir. Kur'an ve Sünnet üzerinde ittifak etmiş, ihtilâf ve tefrikadan sakınmış, dinde münakaşaya sebep olan  hususlarda aklı değil, Kur'an-ı Kerim ve Sünneti kaynak alan, nasları esas kabul eden topluluk tarih boyunca ehl-i sünnet ve'l cemaat olarak bilinmiştir. Hz. Peygamber (s.a.s.)'in sünnetine tâbi olanlara ehli sünnet; onun sahâbîlerini âdil kabul ederek onların din hususundaki metodunu takip edenlere de ehli cemaat ikisine birlikte "ehli sünnet ve'l cemaat" denilmiştir."Ehli sünnet ve'lcemaat" tabiri ile ifade edilen müslüman topluluğun, sünnet ve cemâata tabi olmak gibi ayırıcı iki önemli özelliği vardır. Sünnet; Hz. Peygamber (s.a.s.)'in söz, fiil ve takrirleri ile ahlâki ve beşerî tavırlarıdır. Ancak konumuz itibariyle, sünnetin bu anlamda sınırlarını çizmek, hangi çeşitlerinin ne derece bağlayıcı olduğunu tesbit etmek, önemli değildir. İslâm hukukçularının, sünnetin çeşitlerinin fıkhi bağlayıcılıkları üzerindeki görüş ayrılıkları ve bunun sonucu olarak ortaya çıkan farklı yaklaşım metodları, hep ehli sünnet çerçevesinde oluşmuş farklılıklardır. "Sünnet" daha ziyade metod, yol, izlenilmesi gerekli olan çizgi anlamıyla, toplulukların bir ayırdedici özelliği olması açısından karşımıza çıkmaktadır. Bu duruma göre, sünnet şöyle tarif edilmiştir: İslam inancı ve âkidesi etrafında biraraya gelen topluluğun (ümmet), inanç sisteminin, akidesinin oluşmasını temin eden yola ve metoda sünnet denilir. İnsanların bu metodda görüş birliğine varıp, bunu uygulaması da, cemâat diye isimlendirilmiştir (Şehristânî, elMilel ve'nNihal, (elFisâl kenarında), I, 47). Bu anlamda sünnet, Kur'ân-ı Kerim'de de kullanılmıştır: "Allah'ın nice sünnetleri gelip geçmiştir. Yeryüzünde dolaşın da yalanlayanların âkıbetini görün" (A/u İmrân, 3/137).