Mazeretin makbul mü?

Yaptığı işten ve aldığı kararlardan emin olmayan insan, işin sonu aleyhine, verdiği karar zararına olursa mazeret arar. Bu bir şekilde, kişinin neticeyi kabullenememesinin dışa yansımasıdır. Yani kendini tatmin etmektir. Gerçi hayatın içerisinde hepimizin başvurduğu bir savunma taktiği veya kendini haklı çıkarma gayretidir de, diyebiliriz. Derslerimiz zayıftır, bir mazeretimiz vardır. Aile saadetimizde sıkıntı vardır, yine bir mazeretimiz vardır. Akraba, arkadaş, iş vs. alanlarda sıkıntılarımız vardır ve hep de bir mazeretimiz vardır. Adeta mazeret çağında yaşıyoruz. Sanki irademiz sıfırlanmış, robotlaşmışız da birileri bizi kumanda ediyor. Bizler yaşadığımız sıkıntıların asıl sebebini iyi etüt edip, kendimizin bu sıkıntıların neresinde olduğumuzu iyi kavrayıncaya kadar da, bu sıkıntılar haliyle de mazeretler, şikâyetler, yakınmalar bitmeyecektir. Maddi hayatımızda, kendimizi tatmin etmek için yapıştığımız mazeretlere, manevi hayatımızda daha çok yer veriyoruz. Gerçi bir Müslüman için hayat bir bütündür. Sadece ismen maddi ve manevi diye ayrılır. Ruhlabeden ikilisi gibidir maddi ve manevi hayat. Nasıl ki ruh olmadan beden çürümeye mahkûmsa, maneviyatı olmayan hayat da ruhsuz ceset gibidir ve çürümeye mahkûmdur.  İşte bu şartlarda günümüzde (haşa) Allah'ın emirlerine karşı sözde kendimizi haklı çıkarma gayretine giriyoruz. Namaz kılmıyor. Neden? Mesai, yorgunluk, iş, güç vs. Başörtüsü takmıyor. Kanunlar, sosyal şartlar, gelecek kaygısı vs. Oruç tutmuyor. Sıcaklık, günlerin uzunluğu vs. vs. vs. Hep mazeret ama kime karşı?Birde işin devletmillet boyutu var. Bir zamanlar hayatın pek göze çarpmayan noktalarında bile, en hassas duygularını ortaya koyanlar, bu hassasiyetleri ile kendini toplumun önüne atan kişi, kurum ve cemaatler bir bakmışsın ki, en temel konularda Allah ve Resulünün aksi istikamette görüş ve duruş gösteriyorlar. Kendilerince sebepler (mazeretler) ileri sürüyorlar ve işin vahimi halka bunu hak olarak anlatıyorlar. Halkta kabulleniyor. Peygamber Efendimizin hadislerinde iki sınıf insanın önemi vurgulanıyor; alimler ve idareciler. Bunların bozulduğu zaman toplumun huzurunun kaçacağı, fitne ve fesadın çıkacağı vurgulanıyor. Hayatımızda huzur var mı? Yok. Fitne, fesat her tarafı sarmış mı? Sarmış. Demek ki, birileri kendini bozmuş. Geçtiğimiz seçim öncesi bizzat tanık oldum. Prof. Unvanlı bir ilahiyatçı ekranlarda, kişilerin verdikleri oylardan sorumlu olmayacaklarını, anlatıyor. Hatta Resulüllah'ın bile (iyiliği emretmek, kötülükten nehy etmek gibi) görevi olmadığını, onun sadece bir uyarıcı olduğunu ayet göstererek ispat etmeye çalışıyor. Bir başkası, aynı konuda (bir cemaatin meşhur ismi) Türkiye'nin İslam devleti olmadığını, dolayısıyla verdiğimiz oylardan sorumlu olmayacağımızı, söylüyor. Bunları dinleyen vatandaşa artık ne anlatırsan anlat; filan hocadan, filan Prof. dan daha mı iyi bileceksin, lafıyla karşılaşıyorsun. Eskilerin tabiriyle "başımıza taş yağacak" farkında değiliz. İnsan başıboş yaratılmamıştır. Aldığımız her nefesin bir hesabı vardır. Zerre hayrın, zerre şerrin hesabı vardır. İyiliğe sebep olana sevap, kötülüğe sebep olana azap vardır. Hakkı gizleyenden daha zalim de yoktur. İki ayet meali ile bitirelim;"Kim iyi bir işe aracılık ederse, onunda o işten nasibi olur. Kim kötü bir işe aracılık ederse onunda ondan bir payı olur. Allah her şeyin karşılığını verir." (Nisa suresi 85)"Sizden, hayra çağıran, iyiliği emredip, kötülükten men eden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir." (Ali İmran suresi 104)