Onları sevmek dindir, imandır

Şair Ferezdak'ın Kâbe'de Emevi Sultanı Hişam'ı rezil ederek İmam Zeynel Abidin aleyhisselam'ı öven bir şiir söylemesi çok meşhurdur.

Abdül Melik'in oğlu Hişam, babası hayatta iken hacca gittiğinde, izdihamdan dolayı Hacer-ül Esved'e ulaşamadı. Zemzem kuyusunun yanında oturdu. Şam'ın ileri gelenleri de etrafında idi. Kalabalığı seyrediyordu. Kalabalığın arasından birdenbire İmam Zeynel Abidin Hazretleri göründü. Hacer-ül Esved'e yöneldiği zaman, insanlar büyük bir saygı ve ta'zim ile ikiye ayrılıp kendisine yol açtılar. Bu hali gören Ehl-i Şam: "Bu kim?" diye Hişam'a sordular. O, hırsından ve kibrinden, tanıdığı halde "bilmiyorum" dedi.

Orada bulunan meşhur şair Ferezdak bunu duyunca: 

"Bilmiyor musun? Ben onun kim olduğunu sana anlatayım" dedi ve irticalen şu meşhur şiirini söyledi:

O öyle bir kimse ki; yer onu yürüyüşünden tanır/ Onu Beytullah tanır, Hill-u Harem tanır/ Bu zat Allah'ın kullarının en hayırlısının oğludur/ O öyle bir zat ki, hem taki hem naki, hem tahir ve hemâlem'dir. 

Bir Kureyşli onu gördüğü zaman şöyle der/ Bu zatın keremi karşısında kerem erir yok olur/ Arab ve Arab'ın gayrı müslümanların ulaşamadığı lezzetin zirvesine ulaşan odur…/ Eğer bilmiyorsan! O Fatıma'nın oğludur/ Allah'ın nebileri onun ceddi ile hitam buldu. 

O öyle bir sülaledir ki onları sevmek dindir, imandır/ Onlara buğz etmek küfürdür/ Onlara yakın olmak himaye ve necattır…/ Hiçbir cömert onların cömertliğine erişemez ve hiçbir kavim onların keremine yaklaşamaz.

Hüda'nın nuru onun yüzünden zahir olur/ Güneşin nurunun karanlığı aydınlattığı gibi…/ O, Allah'ın Resulünden çıkan bir filizdir/ Unsuru tertemiz, ahlakı yüce, fazileti benzersizdir.../ Sayıya girmeyen Ehl-i ittikanın imamı onlardır .

Arzın hayırlıları kimdir diye sorulsa onlardır/ Onu taltif eden ve şereflendiren Allah-u Azimuşşan'dır/ Levh-i Mahfuza kalem bunu böyle yazdı/ Allah'ın zikrinden hemen sonra onların zikri gelir/ Her şeyin başlangıcı onlarla sonu yine onlarladır...

Allah'ı tanıyan herkes, bu zatın velayetini tanır/ Bu ümmet dinini onun evinden aldı/ Onlarla başlayıp onlarla bitmeyen dualar kabul olmaz…/ Onlara salavat getirmeden kılınan namazlar kabul olmaz…

Mezheb imamlarımızdan İmam Şafii de Ehl-i Beyt sevgisi ile ilgili şu ebedi şiiri söylemiştir:

"Ey Resulullah'ın Ehl-i Beyt'i! Sizi sevmek,

Allah tarafından Kur'an'da farz kılınmıştır.

Size bu kadar büyüklük ve fazilet yeter ki,

Size salavat göndermeyenin namazı batıldır."

Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a) Efendimiz, "Biliniz ki her kim Ehl-i Beyt'in sevgisi ile ölürse şehit olarak ölmüştür. Biliniz ki her kim Ehl-i Beyt'in muhabbeti ile ölürse bağışlanmış olarak ölmüştür. Biliniz ki her kim Ehl-i Beyt'in sevgisi ile ölürse, tövbe etmiş olarak ölmüştür. Biliniz ki her kim Ehl-i Beyt'in muhabbeti ile ölürse imanı kâmil bir mümin olarak ölmüştür. Biliniz ki her kim Ali Muhammed'in muhabbeti ile ölürse, ölüm meleği onu cennet ile müjdeler." buyurmuşlardır...

Ehl-i Beyt'i sevmek imanın tadı, lezzeti ve ta kendisidir. Ehl-i Beyt'i sevmek, hakikatte Peygamber'i sevmektir ve Peygamber'i sevmek de hakikatte Allah'ı sevmektir.