Seçime projeksiyonlar (1) Kemal Derviş ve misyonu

Seçim süreci "bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete" deyimini doğrulayan bir yöntem ve sonuçla ilerliyor. "Ehveni şerlerin, ehven olmayan şerlere" karşı bir taktik üstünlük olarak ipine sarıldığı seçim, yayından çıkan okun bir daha kontrol edilemezliği gibi bir sosyal yasayla, 3 Kasım hedefine doğru yol alıyor.

Yol şaşkın, yolcular şaşkın, hedef şaşkın amma macun tüpünden bir kere çıktı. "Yok canım bu seçim olmaz, bu partilerin bir ikisi hariç tamamı baraja takılır, o nedenle de tıpkı filmlerde olduğu gibi uçuruma yuvarlanan aracın şoförü, direksiyonunu son anda kırar" beklentisi her geçen gün azalıyor.

Görüşmeler, diyaloglar, temaslar, içerde başka dışarda başka konuşmalar bir yana, artık yaşadığımız şu günlerin tek bir anlamı var:

"Seçime giderken bu süreci, mümkün olduğunca bir propagandaya dönüştürmek."

İşte Avrupa Birliği yasaları hikayesi de, Meclis'i toplantıya çağırma yarışı da, partiler arası temaslarda, sadece ve sadece seçimde kullanılmak üzere giderayak bir koz, bir kart elde etmekle ilgili, bir anlam taşıyor.

Bunun dışında görünen o ki, seçim 3 Kasımda yapılacak.

Kaygan bir zeminde olduğumuzu, bu ıslak yolda her türlü kazanın olabileceğini, dolayısıyla seçimin de İlkbahar'a sarkma ihtimalini küçük bir oran olarak kaydedip, projeksiyonlarımızı seçime ve seçimin temel olgu ve aktörlerine çevirelim.

İlk adresimiz Kemal Derviş.

Ters dönen erken seçim kartı

Kemal Derviş'den öncelikli unsur olarak bahsetmemizin özellikli nedeni, seçimi ilk telaffuz eden isim olmasıyla yakından ilgili. Derviş "erken seçim yapılmalıdır" ifadesiyle seçimi, hedefleri açısından bir baskı faktörü olarak kullanmayı planlıyordu. Derviş'in hedefi neydi isterseniz onu bir hatırlayalım:

Seçimle hükümeti korkutarak en önemlisi Ecevit'i döverek, "içerden" bağladığı DSP'yi, bu kezde CHP'ye "eklemleyerek" bu yolla solda iktidar adayı bir oluşuma imza atmak.

Derviş'in bu planmasanıdaki bir kaç noktaya dikkatlerinizi çekelim.

Birincisi Derviş, Sabetayistlerin adeta kurumsal kimlik kazandığı CHP'ye, kökenleri dolayısıyla kendisini son derece yakın hissetmektedir.

İkincisi Derviş, Ecevit'in rahatsızlığını elbette Washington'lu günlerinden bu yana çok yakından bilmektedir. Daha doğrusu onu Türkiye'ye gönderenlerin Ecevitler'in sağlık sorununu da hesaba katarak, Derviş'in önünü açtıklarına şüphe yoktur.

Üçüncüsü, Kemal Derviş "çok istemesine rağmen" görevlendirme merkezleri ona birinci adam misyonunu biçmedikleri için, hep 2. adamlıkta kalarak bir hamle üstünlüğü yakalamayı ummuştur.

Kısaca Kemal Derviş DSP'nin odağında olduğu, CHP ile güçlendirilmiş solda bir siyasal büyük oluşum için Türkiye'ye gelmiş ya da gönderilmiştir.

Tuzağa düşen Derviş!

Şimdi bu 3 temel faktörle kurgulanan senaryodaki, birkaç ince noktanın altını çizelim:

Derviş, Yılmaz-Özkan ikilisinin tuzağına düşerek MHP'yi iktidar dışına itmeye çalışmıştır. Halbuki Bahçeli ve partisi o ana kadar Kemal Derviş'e en ufak bir pürüz çıkarmamış, bilakis kamuoyunda yapılan kayıkçı kavgalarıyla AB'li ve ABD'li sürece en önemli katkıyı yapan parti olmuştur. Şayet MHP, Yılmaz ve Özkan'ın ihtirası nedeniyle iktidarın dışına itilmemiş olsaydı, Derviş'in erken seçim kozu istediği sonuçları elde edebilmesi açısından anlamlı olacaktı.

Bu konudaki hata MHP'yi bir kontraatağa sevkederek, Derviş'in erken seçim kartını tersine çevirdi.

Halbuki Derviş seçim ve ekonomi baskısıyla hükümeti biraz daha devam ettirerek siyasal yapıyı, istediği gibi şekillendirmeyi düşünüyordu.

Hükümetten hala kopmayarak, hükümeti devam ettiren faktörün Kemal Derviş olduğunu da hatırlatalım.

İkincisi Derviş, Ecevit'lerin inat ve hırs duvarına takıldı. Herhalde birileri bu iki ismin siyasette ki bu en temel özelliğinden Derviş'i haberdar etmedi.

"Burunlarının dikine gitmek" ve "küçük olsun benim olsun" mantığı halbuki Ecevit'lerin, en bilinen kimlikleriydi.

Medya korkusu ile iki kişilik aileyi daha da bilediler ve Ecevit'lere adeta pisikolojik güç kattılar.

Hatta öyle ki bu baskıyla Ecevit'lerde oluşan direnç, Kemal Derviş'in CIA kaynaklı olarak aldığı "Ecevit yakında gider" bilgi notunun dahi hiç değilse şimdilik çöpe gitmesine neden oldu.

Derviş'imiz şimdi Washington'da dostlarıyla ve amirleriyle görüşüyor. Dönüşünde çizeceği yol, ABD'nin Türkiye'ye ilişkin somut senaryosunu da açığa vuracak.

Yukarıda küçük bir ihtimal olarak ifade ettiğimiz, seçimin yapılmamasıyla ilgili en önemli faktör işte Kemal Derviş'in yapacağı bu açıklama olacak.

O bakımdan Derviş gelmeden seçim %100 yapılacak demek doğru olmaz. Biz %10'luk payı Kemal Derviş'e saklıyoruz...

Peki Kemal Derviş ABD'den nasıl bir senaryoyla döner.

Derviş Amerika'dan dönünce...

Birincisi, ABD'nin Irak'a müdahalesine hayır diyecek parti ve seçim süreci Washington'dan destek alamaz. Tansu Çiller'in öne çıkarak o tarihe geçecek sözünü "ABD Irak'a vururken ben Başbakan olmak istiyorum" sözünü hatırlayın.

Hemen ekleyelim ki Washington'a bu konuda ses çıkaracak tek adres, BTP olarak görünüyor.

İkincisi Washington tıpkı kendi ülkesinde olduğu gibi, "merkez sağda ve solda toparlanmış bir alan üzerinde siyaset yapan iki partili" bir düzen istiyor. 80'li yıllara gelinceye kadar yaşanan AP-CHP örneğinde olduğu gibi...

Vatandaşın rüzgardan kaçarken tufana yakalandığı ama %100 kontrol altında, her Amerikan talebine evet diyecek bir siyasal düzen.

Bu son kritik cümlenin nirengi noktasında ise şu var;

AKP gibi görünüşte merkezden uzak, ama bal gibi merkezin de odağında, tercüme edelim; Amerikan taleplerine iman eden bir siyasal partiyi iktidara taşımak.

Bu adresin AKP olduğunu, özellikle Kartel'deki yağlama yıkama operasyonlarına da bakarak anlayabilirsiniz.

Toplumsal temsil kabiliyetini yitirmiş iktidar partilerinin yerine, AKP'yi monte etmek.

Kemal Derviş'in sepetinden AKP hediyesi çıkarsa şaşmayın. Hatta YTP'ye yüz çeviren Derviş AKP'ye kollarını açarsa, bunu da sürpriz kabul etmeyin.

Üçüncü ihtimal ise ABD'nin Türkiye'yi cepheden istikrarsızlaştırma hedefidir ki, bu bana göre ikinci şıktan daha tehlikeli değildir.

Hiç değilse son ihtimalde dostunuzu düşmanınızı önceden bilme imkanınız var.

Seçim projeksiyonlarına yarın devam edeceğiz.