Şubat soğuğu

Soğuk bir Şubat günüydü. 1970'de Demirel hükümetine vurulan darbe 1997'de Erbakan-Çiller hükümetine vurulmuştu. Hem de adı bile batı olan, Batı çalışma grubunun Çevik (!) paşaları tarafından. Belki de geleceğe dönük bir tohum atılmıştı bu Çevikler eliyle. O gün 28 Şubat'tı. Yine soğuk bir Şubat günüydü. Anadolu'nun kendine has soğuğundan bunalıma girenler sıcaklığı Vatikan'ın kollarında aramış ve "kutsal misyonlarının bir parçası olarak oraya gitmiş, el öpmüş, teslimiyet ve sadakatlerini sunmuşlardı. Döndüklerinde ise ellerinde ki bir diyalog tohumunu, Anadolu'nun saf topraklarına ektiler. Meyvelerini ilerde toplamak üzere. 28 Şubat'taki çevik harekâttan sonra Ecevit koalisyon kurmuş. Apo Türkiye'ye teslim edilmiş. Meclis'te veya Türkiye'de ekonomiden anlayan yokmuş gibi ABD'den bir ekonomi uzmanı (!) ithal edilmiş. Böylece bir tohumda ekonomiye atılmıştı. Yıl 1999 olmuş. Takdiri ilahi Türkiye'ye iki büyük depremle hem ihmalkarlığını, hem de acziyetini görmüş. Halk bıkkın, öfke dolu. İktidar ise aciz ve çaresiz. Tabi tohumlar iyice kabarmaya başlamıştı. Aynı yıl bombalar patlamış, cinayetler işlenmiş. Halkın bıkkınlığı, korkuya ve yeni arayışlara itmiş kendini. Hatta bazıları "Hepimiz Ermeniyiz" demeye bile başlamışlardı.İşte tam o sıralar, bir garip belediye başkanı, sonradan sadece dilden olduğu anlaşılan bir şiir okumuş. Haydi içeri. 'Bu şiiri okuyamazsın. Çünkü halkı kin ve düşmanlığa sevk ediyorsun' demişler. O, Batı adına çalışan çevikler.Bizim garip başkan 5 ay cezaevinde misyonunu tamamlamaya çalışırken bugünlerde bir ayda verilen cari açık 2001 yılında kriz sebebi olmuş. Hükümet 'erken seçim' demiş. Artık ortam müsait. Halk bitkin, yorgun, mağdur ve yoksul. Umduğunu bulamamış bir türlü. Gelişen dünyada yaya kalmış. Arayış içinde. İşte o Şubatların soğuklarında atılan tohumlar, ağustos sıcağında meyvesini veriyor. 14 Ağustos 2001 AKP kuruluyor.              Yıl 2002 AKP iktidar. Hazırlanmış kılıflar, seçim sonrası özel seçimle Tayyip bey Başbakan. 'Benden 3 yıl bir şey beklemeyin' diyor. Zaten alışık millet 'tamam' diyor.Bir özelleştirmedir başlıyor. Millet, 'vardır bir hikmet' diyor, bekliyor. AB'ye imzalar atılıyor. Millet yine hikmet peşinde. AB anayasası bağlayıcı oluyor. Millet himmet peşinde. İşsizlik artıyor. 'Ya sabır' diyor. Yıl 2007. Yeniden AKP, diyor. Babalar gibi satış devam ediyor. Terör doğduğu yıllardaki vahşetine ulaşmış. Artı birde siyasallaşmış. Halkın itikadı kaymış. Boynuna haç asılıyor, 'eyvallah' diyor. Açılan kiliselerin haddi hesabı ortada, hala hikmet peşinde millet. İşsiz sayısı 2002'yi katlamış. Açlık sınırının altında gelirle yaşamaya çalışan vatandaş, Başbakan'ın kişi başı 15 bin dolar gelir açıklamalarıyla karnını doyurur olmuş. Ekonomi önceki hükümetlerde bir yılda verdiği açığı şimdi bir ayda veriyor. Vatandaş alkışlıyor. Savaşmadan yüzde 15'i esir edilen ordunun sahibi millet, buna tepki bile vermiyor. Tarih 2011. AKP yüzde 50 ile iktidar. Vatandaş 2002'de kendisine verilen "bizden üç yıl bir şey beklemeyin" sözünü herhalde 30 yıl olarak algıladı ki, bunca yaşanılana rağmen, çılgın projelerin sabahı 2023'ü beklemeye razı oldu. Ama bir gerçek var ki, o Şubat soğuklarında ülkenin siyasetine, maneviyatına, medeniyetine atılan tohumlar millete bir fayda vermese de tohum sahiplerini ihya etti. Şimdi hasat zamanı. Bakalım nereye kadar!