HABER MERKEZİ
Türkiye yurt dışından arı ithal ediyor. Anavatanı Anadolu olan Bombus arılarını Türkiye İsrail'den ithal ediyor. Bu arıların ithal edilmesindeki en önemli nedeni sebze ve meyveden daha fazla verim alabilmek. İsrail'den büyük miktarda ithal edilen bu arıların özelliği seracılıkta sebze ve meyvelerin döllenmesini sağlamaları ve yaklaşık 40 gün sonra ölmeleri. Labaratuar ortamında yapılan araştırmalarla bu arıların en fazla 40 gün yaşayabilmesini sağlayan İsrail, seracılık yapan üreticilerin aynı arılardan tekrar tekrar satın almalarını bu şekilde sağlıyor. Arge ile İsrail labaratuarlarda geliştirilen bu arıların döllenmesinde kullanıldığı domatesler, bir dalda 10 belki de 15 meyve verebiliyor. Türkiye'de dar kapsamlı da olsa üretilmeye başlayan bombusların seracılıkta kullanılması hem verimi artırıyor hem de insan sağlığını tehdit eden hormon kullanımının önüne geçiyor. Anavatanı Türkiye olan bombus arılarının üretimine yeterli desteği vermeyen hükümet, bu arıların ithal edilmesine izin veren bir yönetmeliği 2011 yılında çıkartmış.
Hükümet 2001'de ithalata izin verdi
İçinde 50-80 arı olan her bir Bombus kolonisinin maliyeti 80-100 dolar arasında değişiyor. Halen, seraların yalnızca yüzde 5'inde bitkiler Bombus arısı ile dölleniyor. Geri kalan serların çoğunda ise kimyasal maddeler ve homonlar kullanılarak üretimin artması sağlanıyor. Türkiye bombusların anavatanı olduğu halde hükümet bombus ithalatına izin veren bir yönetmelik çıkardı. 15 Aralık 2011'de 28143 sayılı Resmî Gazete'de Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı tarafından yayınlanan yönetmelikle bombus arılarının ithalatına izin verildi.
Neden bombus arıları?
Bu arada 1987 yılından beri Hollanda, Belçika, Fransa, İsrail, ABD, Japonya, İspanya ve İngiltere seralarında tozlamada kullanılan bombus arıları sayesinde hem daha kaliteli ürün elde ediliyor hem de daha az iş gücü gerekiyor. Bombus arıları İngilizler'in deyimiyle, para istemeyen, tüm hafta deliler gibi çalışan, sorun çıkartmayan, üstüne üstlük sigorta, vergi gibi sorunları da olmayan, gönüllü işçilerdi. Bu yumuşak huylu, kendisini rahatsız edenlere karşı bile en etkin silahı, iğnesini kullanma gereği duymayan bombuslar, bütün gün bir çiçekten diğerine durmaksızın dolaşarak, çiçek tozu ve balözü toplarlar. Bu şekilde de verimi kat kat artırıyorlar.
