YÖK - Milli Eğitim ve üniversitelerin kamburu-6

YÖK sistemindeki bazı değişmeler YÖK çok büyük yetkilere sahiptir. YÖK başkanı adeta bir bağımsız kurul olarak kendi YÖK iç tüzüğüne ve bazı yasal yetkilere dayanarak istediğini yapabiliyor. Mesela daha sonraları hiç ortada olmayan üniversiteye girme puanlama sistemi değişiklikleri ortaya çıkıverdi. Bu puanlamalarda ise mesleki okullara adeta engellemeler konuldu. Böylece onları yüksek tahsil yolları da zorlaştırılmış olundu. Mesela Türkiye'de üniversitelere yılda yaklaşık olarak 1.730.000'den fazla öğrenci müracaat etmekte ve onların sınavlarından sonra üniversitelere ancak 400.000 öğrenci alınmaktadır. Ayrıca bu sınavlarda değişik puanlama uygulanmaktadır. Mesela normal lise öğrencilerine 0.8, meslek okullarına ise sadece 0.3 değerdeki puanlarla çarpma uygulanmaktadır. Bu durum ise insanların ve öğrencilerin eşit haklarına çok ters gelmektedir. Hatta İnsan Haklarına ve Demokratik Anayasal Haklarına da pek uygun düşmemektedir. Bu uygulamayla dinini daha iyi öğrenmek isteyen kız ve erkek imam hatip okulları öğrencilerine ve dolayısıyla diğer meslek okulları öğrencilerine üniversite kapılara adeta kapanmak istenmektedir. Üstelik sınavları kazanan kız öğrencilerine de türban-baş örtüsü yasağı uygulanmaktadır. Bundan dolayı bir çok üniversite öğrencisi üniversiteye devam edememektedir. Bir taraftan "Haydi Kızlar Okula" veya "Baba Beni Okula Gönder" sloganları ortaya atılmakta ve kızların okullara gitmesi istenmekte, diğer taraftan geleneğe ve inanca bağlı olan başörtüsü okuma engeli olarak üniversite kapılarına büyük engel olmaktadır. Üstelik bu Türkiye Cumhuriyeti'ni 82 yılında tatbik edilmektedir. Türkiye'de 82 yıldan beri laik ve demokratik bir düzen uygulanmaktadır veya uygulanmaya çalışılmaktadır. Fakat bu düzenin adeta bazı özel sahipleri gibi davrananlar mevcuttur. Onların arasında bazıları geçmiş ideolojilere hayran gibi görülmektedirler! Böylece onlar her zaman kendilerinin ön plana atmakta ve son sözleri onların söylemesini istemektedir. Halbuki ise tüm sistemler demokratik haklara dayanarak daha başarılı olmaktadır. Sadece bir zümrenin veya özel çıkar peşinde olanların idari tarzları ise ne tarihte ne de şimdilerde pek başarılı olamamaktadır. İçinde demokrasi olmayan laiklik kolaylıkla eski Sovyet sistemine benzeyebilir. Orada çok dikkatli davranmak gerekmektedir. Çünkü demokrasilerde laikliğin dinsizliği ifade etmemesi gerekmektedir. Dini inançlar ile laiklik çok iyi bir şekilde bağdaşabilir. Nitekim de bağdaşmaktadır. Öte yandan, ülke idare şekilleri ve laiklik ve demokrasi, bir ülkede 80 yıldan fazla kalırsa kendinin yetiştirmiş kadrolarıyla ve halkla bütünleşmiş olması gerekmez mi? Kendi halkına bu sistemi ve idari tarzlarını benimsetmez mi? Kendi halkı ile bu hususta ters düşer mi? İşte şimdi hepimizin bunları iyicene düşünmemiz ve tekrar tekrar gözden geçirmemiz gerekir. Acaba ülkemizde oluşan bu gerginliklerin kökleri nerede? İnsan kabahati daima başkasında bulma eğilimine kapılmaktadır. Ama suçu veya kabahati hep başkasında aramamız, acaba ne kadar doğru olabilmektedir?