Amerikan hayranı yapılmışız meğer

BOP kapsamında sınırları değiştirilmek istenen ülkelerden biride Suriye. Malum plan kapsamında, bu ülkeler içine yerleştirilmiş uzman teröristlerin kontrolünde, devletlerin zaafiyetlerini veya sanal duygularla halkı isyana yönlendirip, ayaklandırıyorlar. Şimdi sıra komşumuz Suriye'de. Halkın bir kısmı sınırı geçip, ülkemize sığınıyor. Malum medya olayı öyle bir dramatize ediyor ki, izleyenler sanki orada sırayla insan öldürülüyor sanacak. Ha şunu da belirteyim bu dramatik haber anlayışını Simav'da yaşanılan deprem ve sonrası için yapsalardı, inanın hükümet yeni bir Simav ilçesi kurardı.Evet, Suriye sınırında bize sığınan yaklaşık 10 bin insan çadırlarda yaşıyor. O da nesi! Bir güzel bayan geliyor. Kim? Angelina Jolie. Ne iş yapar? Artist. Niye gelmiş? Artistlik yapmaya.Bu bayan geldi bir anda medya oradaki halkı unuttu. Bayan A. Jolie'nin peşine düştü. Anlattıkça anlatıyorlar. Haliyle milletimizde onu bir iyilik meleği sanıyor. Zaten amaçta bu. ABD ve Batı kanlı yüzünü, güzel kadınları kullanarak örtmeye çalışıyor. Hatırlarsanız insan elçisi, iyi niyet elçisi, yardım elçisi bu kadın, K.K.T.C'ye de gidecekti. Günlerce malum medya reklamını yaptı. Ne oldu? Malum yüzü kanlılar, "daha oraya sıra gelmedi, sırası gelince gidersin" deyip, göndermediler. Evet, vahşi batı veya Haçlı zihniyeti, kendini diğer medeniyetlere sinema, televizyon vs. araçlarla sevdirdi. Aslında hepimiz birer Amerikan hayranıyız. Hatırlayın coğrafi keşiflerle ilgili bir çok film yapılmış, bizlerde soluksuz izlemiştik. Filmlerde vahşi insanlara medeniyet götüren Batı anlayışı işlenirdi. Gerçek öylemiydi? Tam tersi. Vahşet, cinayet, tecavüz vs. ne ararsan vardı bu korsanlarda. Ama sinema bize, onları kaşif, medeniyet temsilcisi olarak yutturmuştu. Ha bizde yutmuştuk. Aynı mantık 2. Dünya savaşında Alman ve Japonları bize düşman belletmiş, yahudileri ise tarih boyu ezilen bir halk olarak gönlümüze sokmuştu. Vietnam'da Rambo'ya Kara Murattan çok sahiplenmiş, Rus İvan'a karşı Rocky'i tutmuştuk. Afganistan'da ise Rambo bir mücahitti (!) neredeyse. Belki o yıllarda Dallas'ı, Ceyar'ı biraz kızarak, dudak bükerek, ayıplayarak izliyorduk. Ama o yıllarda atılan tohumlar karşımıza Behlül olarak, Bihter olarak, yaprak dökümü olarak, Öyle bir geçer zaman ki olarak, bilmem kimin suçu ne olarak çıktı. Şimdi ise hayranlıkla izliyoruz. Aile içi ilişkilerimiz bile bu Amerikan filmlerindeki mantıkla örtüşür olmuş. Evin kızı süsleniyor. "Kızım nereye?" "Anne, ders çalışmaya gidiyorum." "İyi dersler" Oğlan giymiş yırtık bir kot, kulakta küpe "ben bir ara uğrarım" diyor annesine. Annede, "madem herkes gitti, bende alış-veriş merkezlerinde takılayım bari" diyor. Babayı sormayın. Ya para yetiştirmek için çalışıyor, ya da kopmuş, gitmiş hayattan, zevklerinin peşinde geziyor. İşte biz, sahip olduğumuz değerlerin farkına varmayıp, önümüze konulan her şeyi kabul edersek, hem değerimizi hem de yolumuzu kaybederiz.Son bir not; bu malum artist  Angelina Jolie, kolundan hiç düşürmediği sebil için kaç dolar almış üretici firmadan biliyor musunuz? 10 milyon dolar. Ne kadar iyi niyetli, ne kadar insancıl değil mi!