Demokrasi dini ya da söyleyecek sözü olmamak

Yüzyılın başında coğrafyamız için yazılan senaryo değişiyor. Paradigma değişikliğini Mısır'dan, Suriye'den, Irak'tan, Güneydoğu'muzdan artarak gelen kan banyolarından anlayabiliriz. Tarihsel bir kırılmanın eşiğindeyiz ve bu nedenle yeni bir söylem ve duruşa ihtiyacımız var. Şayet bunu başaramazsak Âlem-i İslam çözülecek ve okyanusta boğulacağız. İnsanımız liberal ahlaka esir ve tüm ideal duygularından uzaklaşmış durumda. Diyalogçuluk medeniyetimizin Batıya karşı asli duruşunu yok ediyor. Ekonomide kapitalizmin kaleleri haline getirildik ve bu yolla Batının tüm hastalıklarını ithal etmiş durumdayız. Demokrasicilik oyununda iktidar ve muhalefetin olmanın yolu Washington'dan geçtiği için milli politikalar üretemiyoruz ve yaptığımız her hamle bu sebeple kalemize gol olarak geri dönüyor. Hem ülkemiz, hem de İslam coğrafyası itibarı ile kısır bir döngüye mahkum haldeyiz! Peki bunun sebebi ne? Bu hayati sorunu aşabilecek miyiz? Yoksa başkalarının senaryosunda rol alma yarışını bir iktidar oyunu olarak yemeye ve sonunda çözülmeye devam mı edeceğiz? Diyebiliriz ki; 2 asırdan bu yana coğrafyamızın yaşadığı en temel sorun bize ait kavramlarla mayalanmış bir dünya görüşümüzün olmayışıdır. Başkalarından aldıklarımızla yazmaya çalıştığımız senaryolar bize hiçbir zaman mutluluk getirmedi. Kafamızı kayalara çarparak, yine yeniden çarparak en başa döndük, yani çözümsüzlüğe! Tanzimat Fermanı, İslamcılık, liberal ekonomi, AB süreci ve demokrasi? Bu kavramların hiç birisi bizden neş'et etmedi, ruh ve madde ikliminde bize ait hiçbir şey yok. Tamamı dışarıdan yapılan dayatmaların sonucu ve bir deli elbisesi olarak bu topluma giydirildi!  Hiçbir şey kazanmadık bu projelerden! İyi ihtimalle mazinin şanlı tarihine ulaşmak isterken, binek ile sürücü arasındaki kimya uyuşmazlığı, uçurumlar oluşturdu, sonuçta  geriledik, İkinci sınıf, üçüncü sınıf ülke olduk! Bu açıdan bakınca örneğin Başbakan Erdoğan'ın Batıyı, demokratik değerler açısından ikiyüzlülükle suçlaması nereden bakarsak bakalım dramatiktir. Dramatiktir çünkü iki yüzyıllık tarihimizin sığ ama tanıdık bir temsilcisi ve söylemi ile bir kez daha karşı karşıya olduğumuzu anlıyoruz. Dramatiktir çünkü ödünç aldığı kavramlarla Batıya haddini bildirmeye çalışmak Batıyı ve demokrasiyi onca tecrübeye rağmen hâlâ tanıyamamak demektir. Dramatiktir çünkü içerdekiler dışarının dayatmacı kavramlarını din haline getiriyor sonra da ona tapıyorlar.  Yüzyılın başında bu dinin adı hürriyetti, şimdi demokrasi oldu! Sonuçta neresinden bakarsak bakalım Başbakanın Mısır bağlamındaki Batıyı eleştiren demokrasi söylemini kimse ciddiye almayacaktır. Çünkü ne yol bize ait, ne de yoldaki işaretler! Dahası tanıdık bir hikâye bu! Tıpkı Tanzimat Fermanı'nı gönüllü ilan ettiğimiz takdirde Batının Osmanlı'ya yapacağı dayatmalardan kurtulacağımızı zannetmemiz gibi! Kısaca diyeceğimiz şey şudur: Tarihsel sorunla bir kez daha ve acı bir şekilde karşı karşıyayız. Hâkim siyaset iklimi Batının taleplerini yerine getirdiğimiz takdir de kurtulacağamıza dair senaryo üzerine kurgulanmış gözüküyor. Hiç kimse özgün bir projenin peşinde değil!  Batıya teslim olmaktan ve onun değirmenine su taşımaktan başka hiçbir yetenek belirtisi olmayan bu çorak iklime dur diyen bir tek adres var bugün! Prof. Dr. Haydar Baş! Ekonomi ise ekonomi, kültür ise kültür, ahlaksa ahlak, birlikse birlik, terörse çözüm, din tahripçiliği ise Ehl-i Beyt? Ülke ve millet adına bir konu söyleyin ki Prof. Dr. Baş'ın çözümü olmasın, sözü olmasın! Çözümlerinin tamamı yerli ve oturduğu temeller bize ait! Antitez değil, tez! Mahalli değil, evrensel! Kaynağa dönmek, Allah'ın murad ettiği İslam'ı yaşamak, ve dünyanın tükendiği ve coğrafyanın tel tel döküldüğü bir vasatta insanı ve haklarını yaşatacak projeleri tüm boyutları ile gergef gergef örmek! Bir tek Allah kulunun Batıyı tefsir etmekten başka bir şey bilmediği şu vasatta bu özgün projelere o kadar ihtiyacımız var ki! Buna inansak meselenin yarısını çözeceğiz! Başbakanımızda Batıya demokrasi dersi verme trajedi ve komedyasından kurtulacak! Son söz: Öyle bir yüzyıldayız ki sözü olanlar yaşayacak, tiyatrocular kaybedecek!