"Ehil olmayana yaran sardırma Sonra azdırırsın yarayı gönül"

Yaralar...

Bizde derin yaralar...

Değme kılıçlar değil...

Sivri bir dil yaralar...

Sivri bir dil de ne ki?.. Diller var sayısız...

Diller var, görevleri dilim dilim etmektir yalnız...

Bugün, kalplerde, gönüllerde, zihinlerde, inançlarda derinden yaraların açıldığı gündür.

Şu veya bu şekilde derin yaralar açanların kurtarıcı birer tabib edasıyla ortalıkta dolaşmaları ve kabul görmeleri de bu derin yaraların başında gelmektedir.

Nice on yıllardan beri millet olarak nice yanlışları tekrarlayıp duruyoruz.

Sızım sızım sızlayan dişimizi tutarak göz doktorunun kapısını çalıyoruz. Zonklayan başımızı tutup ortopedi servisine koşuyoruz. Midemizden kıvrandığımız halde cilt doktorunun ne tarafta olduğunu soruyoruz. Son zamanlarda bu yanlışlar o dereceye vardı ki; proje çizdirecek bir insanın gidip avukatın kapısına dayanması kadar gülünç ve de dramatik bir hal aldı.

Ehil olmayana yara sardırma işi genel geçer bir moda olarak oturdu gündemimize.

Yıllardır yanık bir türkü olarak dinleyip geçtiğimiz dizelerde o ehil dil ne demişti bize:

"Ehil olmayana yaran sardırma

Sonra azdırırsın yarayı gönül".

Biz sözlerini dinledik ama mesajını dinlemedik ve bu yüzden hangi yaramız azmadı ki?

Yaralarımız azdıkça azdı.

İkili ilişkilerde, komşuluk ilişkilerinde, ticari ortaklıklarda, oğul-baba, ana-kız, dede-torun ilişkilerinde, öğretmen-öğrenci, amir-memur, işçi-işveren ilişkilerinde, idare eden-edilen ilişkilerinde, devlet-millet ilişkilerinde ortaya çıkan yaralar hep ehil olmayanlara sardırıldığı için azdıkça azdı.

Ticarette yaramız azdı, sanayide, tarımda, tüm alanlarda yaralar azdı, azdırıldı çünkü hep ehil olmayanlara sardırdık yaralarımızı.

Ancak artık bıçak kemiğe dayandı.

Ortalıkta dolaşıp, doktorluk iddia eden yara sardıklarını yutturmaya çalışanların bırakın doktor olmayı, baytar bile olmadıklarını milletimiz farketmeye başladı.

Son onbeşgün içinde dolaşma imkanı bulduğum Erzurum'un içinde ve Oltu, Olur, Tortum, Narman, Hınıs, Horasan, Hasankale, Askale gibi ilçelerinde karşılaştığımız, dertleştiğimiz güzel insanlar sahte doktorları teşhis noktasında ittifak içindeler. Şunu yüksek sesle dillendiriyorlar; yüzyıllardır ekip biçtiğimiz dede toprağımızı ekmek hususunda bize sınırlama getirenleri Allah'a havale ediyoruz. Ve sandıkta hesaplaşacağız.

Dertlerimize derman, yaralarımıza ilaç olacakları iddiasıyla bizlerden oy isteyenlerin ve Ankara'ya gidince bir daha dönüp semtimize bakmayanların defterlerini dürmek bizim ilk işimiz olacak. Yeter ki bir an önce sandık önümüze gelsin, biz ne yapacağımızı çok iyi biliyoruz.

Bağımsız Türkiye Partisi'nin (BTP) plan ve projelerini, çözüm önerilerini, mevcut problem yumaklarını nasıl çözeceğini anlattığımız zaman ve bu kadronun imkansızlıklar içinde yaptıklarını ortaya koyduğumuz zaman Erzurumlu gençler hep bir ağızdan Necip Fazıl'ın "Şarkımız" adlı şiirini okuyorlar:

Kırılır da birgün bütün dişliler

Döner şanlı şanlı çarkımız bizim

Gökten bir el yaşlı gözleri siler

Şenlenir evimiz barkımız bizim

Yokuşlar kaybolur, çıkarız düze

Kavuşuruz sonu gelmez gündüze

Sapan taşlarının yanında füze

Başka alemlere farkımız bizim

Kurtulur dil, tarih, ahlak ve iman

Görürler nasılmış, neymiş kahraman

Yer ve gök su vermem dediği zaman

Her tarlayı sular arkımız bizim

Gideriz nur yolu izde gideriz

Taş bağırda, sular dizde gideriz

Birgün akşam olur biz de gideriz

Kalır dudaklarda şarkımız bizim.