Dışarıdan görünüşü muhteşemdi. Avrupa'da, hatta dünyada dereceye girebilecek konumda. Şehrin göbeğinde ancak etrafı hiç de rahatsız edici değil. Her gün olmasa da sık sık önünden geçme fırsatını bulurum. İçine girme fırsatını önceki gün bulabildim. Ne bileyim işte; o kadar da dev karşılaşmalar oldu. Oraya gitme içgüdüm, Cumartesi gecesi depreşti. Çok samimi söylüyorum bu yeni Şükrü Saraçoğlu Stadını 20-25 dakika acemi gözlerle radar gibi taradım.Her yerinden ayrı bir güzellik fışkırıyordu. Önce bizim yeri (Basın Tribünü) sonra 55 bin kişilik enfes stadı beynimdeki süzgeçten geçirip, olağan üstülüğü sizlere aktarmak istiyorum. Evet bir yerin beni anlayışımla ilk bakılacak yeri tuvaletidir. Beş yıldızlı otellerin güzelliğindeydi. Sonra diğer bölümleri gezdiğimde gözlerim fal taşı gibi açıldı. Hepsini buraya sığdırmama sayfalar yetmez. Bravo Aziz Yıldırım ve yönetimine?Unutmadan eski dönemde kaç defa yapılmasına karşın eleştirdiğim yeşil çimlerde harika olmuş. Futbolcular 90 dakika tepindi, en ufak bir yıpranma olmadı. F.Bahçe mi? Bildiğiniz gibi. Süper ligde elini kolunu salla sallaya neticeye gidiyor. Denizli ikinci, üçüncü yediği gole kadar, güçlü rakibine diş gösterdi. Hücum varyasyonlarda üçlü, dörtlü, beşli forvet oluşturmasına rağmen atakları cılız kaldı. Oysa F.Bahçe ilk tehlikeli atağında müzmin yedeği Semih'le çerçeveyi buldu. Bir Alex de Souza seyrettik ama tadına doyamadık. Brezilya'lının muhteşemliği neredeyse Şükrü Saraçoğlu Stadının enfes görüntülerini geride bırakıyordu. İki kelime de orta sahanın hamalları Apiah ve Aurelio'ya etmek istiyorum. Eğer bu iki siyahî oyuncu F.Bahçe'nin orta merkezinde oynamazsa, sarı lacivertli takımın derin bir sarsıntı geçireceği gerçek. İkisi de asli görevlerinin dışında hücuma destek vererek jeneriklere geçecek goller açtılar. Kalkın F.Bahçe'liler takımınızı ayakta alkışlayın.
