Daha Ali Sami Yen Stadı'na adım atmadan kurşunlar kulaklarımı sağır eder olmuştu. İki tane sarhoş Beşiktaş'lı taraftar, üstlerine Ordu gibi gelen Galatasaray yandaşlarına kafa tutup, küfürlerle onları tahrik edince, bıçağı kalçasında ve bileğinde hissetmiş. Sonrası Şişli Etfal Hastanesi. Önümdeki gençler anlattı bu hadiseyi, kurşunlarda bu olayın eseri tabii ki...Maçın içinde bir şeyler olmuyordu. Didişmeler, itişmeler, kakışmalar olağandı. Genç hakem Cüneyt Çakır yerinde müdahaleleri ve anında çıkarttığı kartlarla, sükuneti sağlıyordu. Taraftar da birbirine sataşmıyordu. Zaten azınlık olan Beşiktaş seyircisi, polisle atışıp duruyordu. Biber gazı onları dellendirdi; koltuklar havada uçuştu. Maç 3-2 Galatasaray'ın lehine noktalandığında, haliyle coşku Sarı-Kırmızı'lıların olacaktı. Bibirini tebrikler, Beşiktaş'a göndermeler sıcak görüntülerdi. Ama birileri "yazık Beşiktaş'ın otobüsünü taşlamışlar. Neyse ki bir şey olmamış. İnönü'de ne olacak" deyip yanımdan uzaklaşırken buz kestim. Acil bir yere yetişmem gerekirken, hızla biri yanıma yaklaştı: "Sen MELTEM TV'deki yorumcu Osman Korkmazel'sin. Sen Fener'lisin ne işin var burada" demez mi.Akıllı uslu da biri. Adamı bir yandan Fener'li olmadığına, sadece spor yazarı olduğuma ikna etmeye çalışırken, etrafımda bir iki kişinin daha dolandığını fark ettim. Gözleri dönmüştü, belli kafaları kıyaktı. Ani bir deparla üçünü birden ekarte ettim. Yetişmeleri mümkün mü? Sonrası mı... Gideceğim yere vardım. Hiçbir şey olmamış gibi merhabalaştıktan sonra maçı tartışmaya başladık. Ama onlar benim 50 yıllık Galatasaray'lı olduğumu biliyorlardı. Kimler mi; kızım ve arkadaşları... Sonra düşündüm, ya ben eski bir sporcu, halen süratli koşabilen biri olmasaydım...
