Güzel eyler…

Nasıl anlatsam, nerden başlasam… Meğer diğer insanlarla paylaşabileceğimiz ne çok duygu, düşünce, birikim varmış, insan ancak yazdığı zaman fark edebiliyor. Bazı şeyleri adlandırmak, pekiştirmek ve hatırlamak ancak yazmakla mümkün olabiliyor.
Yıllardan sonra anlayabildiğimiz, kavrayabildiğimiz önemli hakikatler var: bunlardan biri tevekkül etmek, diğeri de duanın gücüne inanmak, çünkü dua Hakk'a kurbiyyet kesbetmede yani yakınlaşmada, yakınlık sağlamada, yakınlığın coşkusunu yakalamakta çok önemli. Özellikle sık sık zor imtihanlar vermek durumunda kalan insanlar için var olan veya olası stres hallerini kolaylıkla aşabilmek için Hak yakınlığına çok ihtiyaç var.
Kanser gibi zor hastalıklara yakalanmış ya da ruhsal sarsıntılara yatkın olan insanların yaşamlarını daha güzel daha sağlıklı devam ettirebilmeleri için mutlaka derin bir inanca, tevekküle, teslimiyete ihtiyaçları var. Biz de yakinen bu hallerin içinde bulunduğumuz için Tasavvufun öğretilerini gün be gün kavradıkça, tasavvuf denen baldan tattıkça bazı sorunları aşmamız kolaylaşıyor. Hatta insan böylesi zor imtihanlarla karşılaştığı için bir bakıma seviniyor çünkü tevekkülünü ve teslimiyetini deneme şansı ortaya çıkıyor.
Rabbimiz neylerse güzel eyler bu cümlenin içerdiği manaya kesinlikle inanmamız gerekiyor. Büyüklerin söyledikleri boş laf olamaz, eğer kalp gözlerimizle bakarsak bunların doğruluğunu mutlaka görürüz, yaşarız.
"Arif anı seyreyler/ Mevla görelim neyler." Olan her işte bir hayır vardır, dünya gözümüze çok kötü bir olay gibi gözükse de… Her şey buna inanmakla ve Rabbimize hüsn-ü zan etmekle başlar. Bizim görevimiz Rabbimizin muhabbeti ile muhabbetlenmek, O'nun bizlere her zaman en güzelini ve en iyisini verdiğine inanmaktır. İşte her şey inanmakla başlar çünkü O Mutlak güzel olandır, Mutlak güzel her zaman güzel işler yapar. Gönülden inanmalı.