‘Otomobil uçar gider’

İçinden otomobil geçen şarkıları bilirsiniz. En bilinen otomobil şarkısı, sözlerini Vecdi Gönül'ün yazdığı Münir Nurettin Selçuk bestesi: 

"Otomobil uçar gider

Gönlüm gibi geçer gider

Ben talihin peşindeyim

Talih benden kaçar gider…" 

Bir taş plakta Safiye Ayla tarafından seslendirilen bu şarkı, 50'li yıllarda bir film müziği olarak bestelenmişti. Başta Nesrin Sipahi ve Timur Selçuk olmak üzere pek çok sanatçı tarafından yorumlandı. 

Zeki Müren'in Arabalar isimli şarkısını ise günümüzde pek hatırlayan yoktur. Dönemin en popüler markalarının sayıldığı bu şarkı, bazı filmlerin fon müziği yapılmış. Zeki Müren'in pek bilinmeyen bu şarkısının sözleri şöyle: 

"Buick su gibi akar. 

Cadillac fazla yakar. 

Bizim taka dururken anam. 

Chevrolet'e kim bakar. 

Egzozum dumanı, 

Yoktur yârin imanı. 

Çok fazla racon kesme, 

Karışır şanzımanı. 

130'la gazlar, 

Viraj alırken vızlar. 

Direksiyonda boşluk var 

Aman yetişin kızlar."

Son olarak da Mustafa Sandal'ın 1999'da çıkardığı Araba albümünün hit şarkısı, "Onun Arabası Var". Bunu bilmeyenimiz neredeyse yok. 

Gelelim bizim yerli otomobil hikâyemize…

"Yerli" otomobil sevdası, 27 Mayıs sonrasında alevleniyor. 1961 yılının 16 Haziran günü, TCDD mühendislerine bir görev veriliyor: Cumhuriyet Bayramı'nda Cemal Gürsel'in Ankara'da halkı selamlayacağı, tümüyle yerli parçalardan imal edilmiş bir otomobil... Kısıtlı zamana rağmen bu görev, Eskişehir'deki Cer Atölyesi'nde başarıyla yerine getiriliyor ve dört motor, üç otomobil üretiliyor ve biri siyah diğeri beyaz iki otomobil törene yetişebiliyor. Mühendisler, Gürsel'in beyaz otomobile binmesini istiyor ancak o, siyahı seçiyor. Talihsizlik o ki, otomobil yerinden kıpırdamıyor. Sebebi hakkında değişik rivayetler halk arasında dolanıp duruyor. En meşhuru, içine benzin konmayışı… Halkı selamlamak üzere otomobile binen Cemal Gürsel'in şu cümlesi kayıtlara geçmiş: "Batı kafası ile otomobil yapıyorsunuz ama Doğu kafası ile benzin koymayı unutuyorsunuz…"

Anadol, 1966 yılında seri olarak üretilen ilk otomobilimiz. Onun da %53'ü yerli.  Bursa'da kurulan Tofaş, İtalyan FIAT lisansıyla Murat adlı arabaları üretirken OYAK, Fransız Renault'yu memlekete sokuyor. Zaman geçtikçe ülkemizde üretilen parçaların sayısı artıyor ancak hâlâ yüzde 100 yerli diyebileceğimiz tek otomobil, Devrim. Gürsel'i yolda bırakan iki araba, yazık ki o dönemde yok edilmiş. Elde kalan tek örnek, Eskişehir'de Türkiye Lokomotif ve Motor Sanayii AŞ Müzesi'nde sergileniyor.

Şu anda maceramız TOGG ile devam ediyor. Haberlere bakıldığında Mart 2023'te trafiğe çıkması beklenen otomobilimiz, "deprem" den etkilenmiş görünüyor. "Yerlilik" tartışmaları ise hala sıcak… Motor, tasarım vs. nin farklı ülkelerde yapıldığı sosyal medyanın gündeminde. Dünyada "yerli üretim" diye bir olgunun tükenmeye başladığı gerçeğini düşünürsek (Büyük firmalar ürünlerini hem ucuz hammadde hem de ucuz işçiliğin olduğu ülkelerde üretiyor.), ülkemizdeki tartışmanın, ekonomi ve üretimden farklı olduğu ortaya çıkıyor. Biraz politik bir durum… Ülkemizdeki "üretim" algısına yönelik bir hamle gibi görünüyor. Elbette ülkemizin üretimiyle gurur duyuyoruz. Ancak "sürücüsüz otomobil" ve "uçan otomobil" çağına girdiğimizi birileri insanımıza anlatmalı. Teknolojik gelişmelerin günlere ve saatlere indirgendiği zamanlarda yaşıyoruz. Teknolojiyle birlikte sağlık, tarım, eğitim, ticaret gibi alanlar, yeni bir sisteme doğru ilerlerken bayağı gerilerden izlediğimizi düşünüyorum. 

Dünyadaki teknolojik gelişmeleri tabi ki yakından takip ediyoruz, tabi ki ülkemize getiriyoruz. Ancak mesele burada: "Takip ediyoruz!" Biz, izleme makamındayız; mutfağında değiliz. Bunun üretim kısmını hala yanlış anlıyoruz. İlkokuldan üniversiteye kadar planlanacak bir eğitim-üretim planlaması şart! Ama Kapitalizm ile imkânsız! Milli Ekonomi Modeli tek seçenek… Yoksa "kullanıcı" olmaktan öteye gitmeyen bir hayatımız devam edecek… Bize de yeni şarkılar düşecek:

"Teknoloji uçar gider…"