Karacasu'dan selamlar

İşte yine memleketimiz Karacasu'dayız. Ulaşabildiğimiz her yere gönülden selam olsun. Biraz önce buralara güzel yağmurlar yağdı. Evin "hayat" adı verilen yerinde hırkayla yazıyı yazmaya çalışıyorum. Kuşların sesini duyabiliyorum Allah'ı zikrediyorlar: Subhanallah mı diyorlar, Elhamdülillah mı yoksa Allahüekber mi bilmiyorum. "Kendi ölümüne ağlamak" isimli yazı yayınlandığı gün bir yakınımızı toprağa verdik, inşallah kendisi; "Bilesiniz ki: Allah'ın veli kullarına hiçbir korku yoktur, onlar mahzun olucu da değillerdir. Onlar iman edip takvaya ermiş olanlardır. Onlar için dünya hayatında ve ahiret hayatında nice müjdeler (keramet ve güzel haller) vardır." (Yunus, 62-64) ayetlerinin muhatabı olmuştur. Bahçemizdeki elmalar henüz olgunlaşmamış fakat eriklerimiz ermiş, erik ağacı meyvelerin çokluğu nedeniyle dallarını eğmiş biraz, insanlar da olgunlaştıkça tevazu sahibi olurlar ya aklımıza hemen bu benzetme geldi. Burada televizyon seyretmiyoruz, yalnızca radyo dinliyoruz. Açık havada radyo dinlemenin de ayrı bir zevki oluyor. Bizler televizyon seyretmekten çok radyo dinlemeyi yeğliyoruz çoğu zaman. Ömrümüzün kaçıncı günündeyiz ve kaç günümüz kaldı bilmiyoruz. Sizin de arasıra merak ettiğiniz olur mu? "? Sonra bize döndürüleceksiniz" ayet-i kerimesi aklımıza geliyor. Her gün adını zikrettiğimiz Rabbimize kavuşacağımız gün inşallah "şeb-i arus" olur bizim için de? Bu arada gül hatmiler de açmış selamlaşıyoruz uzaktan uzaktan. Cenaze nedeniyle yakınlarımızın pek çoğu ile görüşüp konuşma fırsatımız oldu sıla-i rahim yaptık, sevabını almışızdır inşallah. Ölümler, doğumlar,düğünler insanları bir araya getiriyor. Bir de mahşer var ki o apayrı bir bir araya geliş. Ölüm hak, mahşerin dehşetli bir gün olacağı söyleniyor. İnşallah bizler de Liva-ül Hamd sancağı altında gölgelenenlerden oluruz.