Eski adıyla yolluk, alışılagelmiş adıyla kilim; geçmişten bugüne değerini yitirmekte ancak, kilimcilik; Van'ın el sanatları arasında hâlâ yaşatılmaya çalışılıyor. Düz dokumalar arasında yöre insanının hayvancılıkla uğraşmasının sonucu kilimcilik yaygınlaşmıştır. Geçmişte yöre insanının evlerinde yaygı, minder, yastık, hurç, erzak torbası, çuval, çocuk beşiği, yük örtüsü olarak kullanılmıştır. Yöre kilimlerinde kullanılan renkler; bordo, lacivert, kahverengi, Van beyazı denilen kirli beyaz, naturel kahverengi kullanılmaktadır. Van kilimlerinde ayrı bir güzellik ve duygu vardır. Motifler; kurt ayağı, akrep, çakmak, muhabbet kuşu, koç boynuzu, elibelinde, kemgöz'den oluşur. En büyük ilgi gören kilimler; Gülsarya, Mehrek, Halit Begi, Şahneleri, Lüleper vd.'dir.El sanatlarımız içersinde Van çorapları, dantel, cicim dokumacılığı, oyacılık süsleme sanatının önemli ögeleridir. Kilim, günümüzde de evlerde halı yerine veya erzak çuvalı, heybe veya otel, büro gibi yerlerde dekoratif (süs) olarak duvarlarda kullanılmaktadır."Istar" denilen tezgahlarda genellikle kadınlar tarafından dokunur. Bu tezgahlar dik veya eğik olarak yerleştirilir. Arış ve argaç denilen, dikey ve yatay iplik atkıların meydana getirdiği kasnak üzerinde, motiften motife geçilerek dokunur. Yün olan bu iplikler, bitki köklerinin ve yapraklarının kaynatılmasıyla elde edilen boya ile boyanır. Arzu edilen nakışlar kilim tezgahta iken, atkı ve çözgü iplikleriyle meydana getirilir. Meydana gelen desenler, kilimin arkasında ters olarak görülür.