Kürt sorunu Nereye kadar? Ya da birliğimizi nasıl temin edeceğiz?

2014 sonunda yaşanan Kobani eylemleri açılım sürecini yerle bir etti. PKK 2 yıllık eylemsizlik sürecinin ardından önce Karayılan'ın ağzından "gerilla yeniden Türkiye topraklarına girdi" dedi, sonra PKK Dağlıca Hudur Tabur Komutanlığı'na saldırdı. Düşük yoğunluklu savaş ilk kez dağlardan şehirlere doğru kayarak, Kürt ve Türk halkı arasında çatışmaların fitilini yaktı. Güneydoğu'da Hizbullah ve PKK yıllar sonra birbirine ateş açtı ve 40'a yakın vatandaş kimisi hunharca ölümler olmak üzere hayatını kaybetti. Beşiktaş'ta bir şehir hattı vapurunu teslim alarak eyleme yapan gruba karşı halk sille tokat karşılık verdi. İstanbul karıştı, ülkücü gruplar ile PKK birbirine ateş açtı.Bu resim öncelikle şunu gösteriyor:Hükümet Avrupa Birliği'nin ardından terör başlığında da iflas etti. 10 yıldır uğruna yatıp kalktığımız, bütün gündemimizi meşgul eden AB süreci nasıl fiyasko ile sonuçlandı ise açılım süreci de aynı akibete uğradı.PKK veya temsilcileri aldatıldıklarını düşünüyor. Hükümet ise PKK'ya ucu gösterilen tavizler için ülkenin hazır olmadığı kanaatinde. PKK cenahında cezaevindeki Apo dışında sürece destek veren yok! Ki aynı Apo'ya örgüt içinde ciddi tartışmalar başlamış durumda. Hükümet kapalı kapılar ardında söz verdiği şeyleri yapamamak ile terörün şehirlere yayılması arasında sıkışmış gözüküyor. Çözümü yakılan 1 toma yerine 10 toma koymak olarak açıklıyor. Oysa hükümet Kürt sorununun sürecin başından bu yana güvenlik değil, siyasi çözümlerle sonlandıracağını deklare etmişti. "1 toma yerine 10 toma" ciddi bir çelişki ve bu söylem en temel meselede 360 derece terse yatmak demek! Hükümet AB için "yanıldık" diyerek 10 küsur yıllık tavizlerle dolu zamanın siyasi faturasını ödemekten kaçmayı başardı ama açılım öyle değil. Açılım sürecine böyle bir final yazamazsınız. Açılımın muhatabı ve eli silahlı teröristi var. Deyim yerinde ise adama hesap sorarlar. Şu saatten sonra "1 toma yerine 10 toma" demek halkı birbirine kırdırmak dışında bir anlam taşımaz.Bugün olan bitende maalesef bu!Açılım sürecinin adı ülkeyi, Suriyeleştiriyor, Iraklaştırıyor! Peki, bu millet bölünmeyi hak ediyor mu? Bizi nasıl bölebilirler ya da birliğimizi nasıl temin edeceğiz?1000 yıldır birlikte yaşamış, aynı mezara gömülüp aynı kıbleye yönelenler, İstiklal Harbi'nde omuz omuza savaşanlar, kısaca aynı ailenin fertleri nasıl olurda bugün düşman cephelere sürüklenebilirler? Daha doğrusu Türk'e ve Kürt'e farklı cephenin askerleri gibi davranılarak, nasıl olurda bir ayrılık senaryosu yazılabilir? Aradaki nifak tohumları çekilse acaba acı acı esen ayrılık rüzgârlarından eser kalacak mıdır? Yoksa kardeşliğimizi hatırlayarak çözümü 1000 yıldır inşa ettiğimiz gibi, kendi değerlerimiz ve kendi kavramlarımızla sağlam ve kalıcı bir şekilde devam mı ettiririz? Korkulan şey bu mudur acaba?Düşününüz ki Güneydoğu'da 25 yıldır "düşük yoğunluklu bir savaş" yaşanıyor ama bu savaş, Türk ve Kürt vatandaşlar için bir kavga sebebi oluşturmuyor. Türk ve Kürt aynı apartmanda yaşıyor, aynı fırından alışveriş yapıyor, aynı maçı izliyor, aynı filmleri izliyor ve kız alıp vermeye devam ediyor. Tek başına bu tespit bu milletin ayrılmaz bir millet, tek bir vücut, tek bir yürek olduğunu göstermez mi? Sorun denilen şeyin aslında yapaylığını ispat etmiyor mu? Dünyanın başka her yerinde Güneydoğu'da yaşananlar yaşansa, çoktan o ülkeyi paramparça ederdi! Gözümüzün önüne kibrit çöpünü tutuyorlar ve ormanın yandığına inanmamızı istiyorlar.Ortada bir sorun varsa da bunun nedeni Prof. Dr. Haydar Baş Bey'in dediği gibi hukuk düzenimiz değildir. Sorun, millet lehine var olan hukuk ve ekonomik düzenini uygulamayan ya da ters uygulayan idarecilerdir. Dolayısı ile hesap vermesi gereken adres düzen değil, idarecileridir. Bugün hürriyet vereceğiz adı ile sistemi sorguluyorlar ve bu yolla gerçekte sistemi yıkıyorlar! Kardeşliğin köküne kibrit suyu döküyorlar, ayrılıkçı bir millet inşa ediyorlar!(Devam Edeceğiz)