Kapitalizmi yeniden ihya etmek için, birçok bilim, iş ve devlet adamı, seferber oldu. İlk adım olarak G-20'ler grubunu oluşturdular. G-20 ülkeleri, ABD Başkanı George Bush başkanlığında Washington'da toplandılar. Bu toplantıda, krize çözüm bulmaktan ziyade, ABD'yi temize çıkarmak ve yeni bir uluslararası ekonomik düzenin temellerini atmak için gayret sarf edildi. ABD, küresel krizden sorumlu tutuluyor ve suçlanıyordu. G-20 zirvesiyle ABD, küresel krizin sorumluluğunu üzerinden attı. Kendi sorununu, dünya sorunu olarak kabul ettirdi. Bu, ABD açısından büyük bir başarıdır. ABD'nin korkusu, her ülkenin kendi başının çaresine bakmasıydı. Böyle yapılsaydı, bu, küreselleşmenin ve küresel sömürünün, daha doğrusu, ABD hegemonyasının sonu olurdu.
Aslında, ABD, G-20 zirvesini toplamakla, kendi sorununu kendi başını çözemediğini, yardım talep ettiğini ilân ediyordu. Dünyaya ise tam tersini yansıtmaya çalıştı. Ama, herkese yutturamadı. İyi ki, itiraz edenler, farklı konuşanlar çıktı. Meselâ, Fransa Cumhurbaşkanı Sarkozy, "doların dünya parası olmasının sona erdiğini" söyleyerek, sorunun özüne parmak bastı. Rusya Devlet Başkanı Dimitri Medvedev de, "tek ekonominin ve tek para biriminin egemen olduğu dönemlerin geri dönülemeyecek şekilde sona erdiğini" belirtti ve şöyle dedi: "Dünyada yeni ve daha adil bir mali-ekonomik sistemin inşası için bilikte çalışmalıyız. Bu sistem çok kutupluluk, hukukun üstünlüğü üzerine inşa edilmeli ve karşılıklı çıkarlarımızı dikkate almalıdır". Almanya Maliye Bakanı da aynı görüşte. O da, "ABD mali açıdan süper güç özelliğini kaybedecek. Dünya çok kutuplu olacak" dedi. Gerek G-20 zirvesinde, gerekse zirvenin öncesinde ve sonrasında ABD hegemonyasına karşı görüşler ileri sürüldü. Fakat, liberalizme toz kondurulmadı. ABD Başkanı Bush bile, "suç finansçılarda, liberalizmde değil" dedi. Deniliyor ki, "finansçılar, riski göze almadan aşırı kâr peşinde koştular, ahlâki ilkeleri çiğnediler, küresel krize sebep oldular". Buna tedbir olarak, Dünya Ekonomik Forumu'nun kurucusu Prof. Klaus Schwab şunu teklif ediyor: "Finansal sistemde çalışacaklara 'Hipokrat Yemini'ne benzer yemin ettirelim". Bilindiği üzere, 'ahlâk' ve 'yemin' din kaynaklıdır. Bunlar devreye girince, haliyle Hıristiyanların en büyük din adamı Papa da yerini aldı.
Papa 16. Benediktus, "küresel krizin bir ilâhi uyarı" olduğunu söyledi. Ama, liberalizmden başka model arayışının da önünü kesti. İtalya'nın eski Senato Başkanı Marcello Perra'nın yazdığı "Hıristiyan Olduğumuzu Neden Söylemeliyiz?" adlı kitabıyla ilgili olarak, Papa 16. Benediktus yazdığı mektupta, "liberalizmin, Hıristiyanlığın Tanrı anlayışından bağımsız biçimde ele alınamayacağını" savundu. Söz konusu kitabın önsözünde de yer alan mektupta Papa şöyle dedi: "Eseriniz, liberalizmi temellerinden hareketle irdeleyerek, liberalizmin özünün köken itibariyle Hiristiyanlıktaki Tanrı anlayışına uzandığını gösteriyor. Eseriniz, liberalizmin bu esası inkârı durumunda kendi temelini kaybettiğini ve kendi kendini ortadan kaldırdığını da ortaya koyuyor".
Sadece libaralizmin kökeni Hıristiyan Tanrı inancına dayanmıyor. Sosyalizm ve diğer 'izm'lerin hepsinin kökeni Hıristiyan Tanrı inancıdır. O bakımdan, dün sosyalizm çöktüğünde,"sosyalizm öldü, yaşasın liberalizm" diyenler, bugün de çok rahat, "liberalizm öldü, yaşasın sosyalizm", diyebilirler. Nitekim diyorlar da. Peki, bu durumda Türk milleti ne yapmalı? Batılılar gibi mi davranmalı? Yoksa, "alın modellerinizi başınıza çalın, yaşasın '
Milli Ekonomi Modeli' mi demeli?". Evet, Türk milletine yakışan böyle demektir. Bunu dersek, hem kendimizi, hem de bütün insanlığı bu krizlerden, buhran ve bunalımlardan kurtarırız. Ülkemizde ve dünyada 'Milli Ekonomi Modeli'ne dönülmezse, liberalizm bin kere çökse, binbirinci kere, yine onu süsler püsler uygulamaya koyarlar.
